เมื่อเห็นเต่าศักดิ์สิทธิ์ฆ่าสัตว์อสูรและถึงกับนำแก่นอสูรมาให้เขา เฉินผิงก็ดีใจมาก
เขาไม่นึกเลยว่าเต่าศักดิ์สิทธิ์จะน่าสะพรึงกลัวขนาดนี้เมื่ออยู่ในทะเลโม่ไห่ ตอนแรกที่จับมันมาฝึกฉันไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้!
"คุณเฉิน เต่าศักดิ์สิทธิ์ที่คุณจับมาฝึกนั้นน่าประทับใจมาก ก่อนหน้านี้สัตว์อสูรตัวนั้นดูแข็งแกร่งไม่เบา แต่เต่าศักดิ์สิทธิ์ของคุณก็ฆ่ามันได้ แถมยังยังเอาแก่นอสูรของมันมาให้คุณอีกด้วย” จี้อวิ๋นพูดด้วยความอิจฉาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นเหตุการณ์นั้น
“ผมเองก็ไม่นึกว่าเต่าศักดิ์สิทธิ์จะมีพลังมากขนาดนี้!” เฉินผิงหยิบแก่นอสูรออกมาจากปากเต่าอย่างยินดี
จากนั้นเขาก็นำพืชวิญญาณจากแหวนเก็บของออกมาให้เต่าศักดิ์สิทธิ์กิน มันตอบสนองด้วยเสียงคำรามอย่างพึงพอใจ
ต่อจากนั้น เฉินผิงและอีกสองคนก็ขึ้นขี่เต่าศักดิ์สิทธิ์และมุ่งหน้าไปที่เกาะ
ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้ พวกเขาก็สังเกตเห็นเศษซากลอยอยู่ในน้ำรอบๆ เกาะ ดูเหมือนว่าจะมีเรือวิญญาณอีกลำหนึ่งจมลง
ยิ่งไปกว่านั้น ท่ามกลางซากปรักหักพังยังมีศพหลายร่างลอยอยู่ เกิดเป็นภาพชวนสะพรึง
เมื่อเห็นเช่นนั้น จี้อวิ๋นก็หน้าซีด และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า
เขากลัวว่านั่นจะเป็นเรือวิญญาณที่พ่อของเขานั่งมา และหนึ่งในศพที่ลอยอยู่อาจเป็นพ่อของเขา
เมื่อสัมผัสได้ถึงความกังวลของจี้อวิ๋น เฉินผิงจึงปลอบใจ “มีคนจำนวนมากที่ใช้เรือวิญญาณข้ามทะเลโม่ไห่ นอกจากนี้ยังมีเรือวิญญาณหลายลำแล่นผ่านที่นี่ ดังนั้นลำนี้อาจไม่ใช่ของพ่อคุณก็ได้ เราสามารถตรวจสอบศพเหล่านั้นเพื่อดูว่ามีคนของสำนักเฟ่ยเทียนปะปนอยู่บ้างหรือไม่”
เมื่อจี้อวิ๋นพยักหน้าเห็นด้วย เฉินผิงก็ขี่เต่าศักดิ์สิทธิ์ไปทางเศษซากที่ลอยเกลื่อน
หลังจากที่พวกเขาเข้าไปใกล้ศพหนึ่ง จี้อวิ๋นก็เริ่มตรวจสอบ
เนื่องจากศพขึ้นอืดจากการแช่น้ำทะเล การระบุตัวตนจึงไม่ใช่เรื่องง่าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...