หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3112

เมื่อเห็นอย่างนั้น สีหน้าของทุกคนก็เริ่มตึงเครียด ในที่สุดพวกเขาก็เชื่อว่าหินนั้นเป็นหินปิดผนึกจริงๆ และมีบางอย่างถูกผนึกอยู่ข้างใต้

ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนขยายปราณสัมผัสของตน พยายามค้นหาว่ามีอะไรอยู่ในหลุม

ทันใดนั้นหมอกสีดำก็พุ่งออกมาจากหลุม หลังจากนั้นในทันใด หมอกก็กระจายตัวและโจมตีผู้บำเพ็ญเพียรที่อยู่รอบๆ แท่นบูชาอย่างไม่เลือกหน้า

โจวไท่และคนอื่นๆ ทำได้เพียงปกป้องตนเองจากหมอกสีดำที่พวยพุ่ง

"นั่นมันอะไรกัน?" เฉินผิงถาม หมอกดำมาไม่ถึงพวกเขา เนื่องจากพวกเขาอยู่ห่างพอสมควร

“วิญญาณร้าย พวกนี้มันวิญญาณร้าย” จี้เหลียนจ้านขมวดคิ้ว

“วิญญาณร้าย?” เฉินผิงผงะ

"ใช่แล้ว พวกมันคือวิญญาณร้าย เกิดขึ้นจากอาวุธโบราณที่มีจิตวิญญาณแห่งอาวุธ เมื่ออาวุธเหล่านี้ได้รับความเสียหายในการต่อสู้หรือผู้ใช้อาวุธเสียชีวิต จิตวิญญาณแห่งอาวุธเหล่านี้ก็เลยติดอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน เมื่อบวกกับผลกระทบของทะเลโม่ไห่ จิตวิญญาณแห่งอาวุธเหล่านี้จึงสะสมความอาฆาตเมื่อเวลาผ่านไปและกลายเป็นวิญญาณร้าย การได้รับอาวุธที่มีวิญญาณร้ายสิงอยู่นั้นไม่ใช่เรื่องดี วิญญาณร้ายอาจเข้าสิงผู้ใช้และอาจเป็นอันตรายถึงชีวิต” จี้เหลียนจ้านอธิบายกับเฉินผิง

ทันใดนั้นเฉินผิงก็นึกถึงจงหลี่ วิญญาณดาบที่อยู่ในกระบี่พิฆาตมังกรของเขา ถ้าจงหลี่ถูกทิ้งอยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายพันปี เธอจะเกิดความอาฆาตและกลายเป็นวิญญาณร้ายหรือเปล่า?

“ทำไมวิญญาณร้ายเหล่านี้จึงดูบ้าคลั่งนัก? ราวกับว่าพวกมันเสียสติไปแล้ว” เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะพูด ขณะที่เขามองดูโจวไท่และคนอื่นๆ ต่อสู้กับวิญญาณร้าย

"อย่างที่บอก วิญญาณร้ายเหล่านี้ส่วนใหญ่แตกสลายและกระจัดกระจาย ไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ จิตวิญญาณแห่งอาวุธของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ได้รับความเสียหายจะไม่มีวันกลายสภาพเป็นวิญญาณร้าย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม ในทางกลับกัน พวกเขาจะยิ่งคมกล้าขึ้นกว่าเดิม มีเพียงจิตวิญญาณแห่งอาวุธที่เสียหายเท่านั้นที่จะกลายเป็นวิญญาณร้ายไร้จิตใจและกระหายเลือด พวกมันไม่กลัวความตาย เพราะเรื่องทำนองนั้นไม่มีจริงสำหรับพวกมัน” จี้เหลียนจ้านตอบ

เฉินผิงคิดว่าคำพูดของเขาฟังดูสมเหตุสมผล วิญญาณร้ายเหล่านี้เป็นจิตวิญญาณแห่งอาวุธมาตั้งแต่ต้น พวกมันไม่มีทั้งกายหยาบหรือชีวิต ไม่แปลกที่พวกมันจะไม่กลัวความตาย การที่พวกมันไร้สติมีแต่จะทำให้พวกมันไม่รู้จักเกรงกลัวยิ่งกว่าเดิม

“วิญญาณร้ายเหล่านี้ตึงมือไม่เบา แต่จะมีแค่พวกมันที่ถูกหินปิดผนึกสะกดไว้งั้นหรือ? ตามหลักเหตุผลแล้วมันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น วิญญาณร้ายพวกนี้มีมากมาย แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น” เฉินผิงรู้สึกสับสน หินปิดผนึกนั้นมีไว้แค่เพื่อสะกดวิญญาณร้ายเหล่านี้จริงเหรอ?

เฉินผิงเบือนสายตาไปยังพื้นดินที่โจวไท่และผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ กำลังต่อสู้กับวิญญาณร้าย แล้วก็เห็นอาวุธจำนวนหนึ่งเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น อย่างเช่นดาบ หอก ตะขอ และแม้แต่เครื่องประดับอย่างเข็มกลัดและแหวน

ภาพนั้นทำให้เฉินผิงแปลกใจ ก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรอยู่บนพื้นเลย แล้วจู่ๆ ของพวกนี้มาจากไหน?

“คุณจี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” เฉินผิงถามด้วยความงุนงง

"คุณเฉิน ของพวกนี้คือสมบัติโบราณที่หล่นจากวิญญาณร้ายที่ถูกกำจัด เมื่อวิญญาณร้ายถูกสังหาร สมบัติที่เกี่ยวข้องกับมันจะปรากฏขึ้นมา ตอนนี้สมบัติพวกนั้นไม่มีจิตวิญญาณแห่งอาวุธแล้ว เราจึงสามารถเอามาใช้งานได้ แม้จะได้รับความเสียหายจากสงครามยุคโบราณ แต่อาวุธศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ยังคงมีมูลค่า เพราะพวกมันคืออาวุธศักดิ์สิทธิ์โบราณ ยิ่งไปกว่านั้น ยิ่งวิญญาณร้ายแข็งแกร่งมากเท่าใด สมบัติที่เกี่ยวข้องกับมันก็จะยิ่งทรงคุณค่า” ดวงตาของจี้เหลียนจ้านเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น

เฉินผิงเหลือบมองจี้เหลียนจ้าน สมกับเป็นนักธุรกิจ เขามีความสามารถในการมองหาโอกาสทางธุรกิจในการทำเงินในสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดที่สุด