หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3115

ชายคนนั้นขว้างมีดในมือออกไป เกิดความผันผวนของคลื่นพลังวิญญาณ จากนั้นมีดเล่มเดียวก็เพิ่มขึ้นจนนับไม่ถ้วน

มีดสั้นจำนวนมหาศาลตัดผ่านอากาศและมุ่งตรงไปที่เฉินผิง

เมื่อมีกระบี่พิฆาตมังกรอยู่ในมือ เฉินผิงจึงยังสงบนิ่งและไม่สะทกสะท้านเช่นเคย

การรับมือกับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับเจ็ดเป็นของง่ายๆ สำหรับเขา ต่อให้เขายืนอยู่เฉยๆ อีกฝ่ายก็ไม่มีทางโจมตีทะลุการป้องกันของเขาได้

เป็นดังนั้น ทันทีที่มีดสั้นถึงตัวเขา พวกมันก็ถูกเปลวไฟที่ลุกโชนขวางเอาไว้และหายวับไปกับความว่างเปล่า

ท้ายที่สุดแล้ว เปลวไฟของเขาไม่ใช่ไฟทั่วไป แต่เป็นจุติเพลิงที่เกิดจากความเข้าใจในเพลิงปีศาจ

เพราะอย่างนั้น อาวุธธรรมดาเช่นนี้จึงไม่สามารถเจาะผ่านความร้อนอันแผดเผาของเปลวไฟได้ และจะระเหยเป็นไอทันที

เมื่อสมุนของตระกูลโจวเห็นเช่นนั้น ม่านตาของเขาก็หดตัว สีหน้าของเขาตกตะลึงอย่างที่สุด

“คุณมีอาวุธอะไรอีกบ้าง? ถ้ามีก็จัดมาได้เลย ผมจะยอมคำนับคุณถ้าอาวุธนั้นสามารถทะลุผ่านกำแพงไฟของผมได้!” เฉินผิงเอ่ยอย่างเหยียดหยาม

มุมปากของอีกฝ่ายกระตุก และเขาก็ตอบโต้ด้วยเสียงแค่นจมูก “อย่าได้ใจไปหน่อยเลย ฉันจะแสดงฝีมือของฉันให้ดู!”

เมื่อพูดจบ เขาก็ก้มหัวลงและเตะดาบที่ขึ้นสนิมและบิ่นขึ้นจากพื้นด้วยเท้าของเขา

เห็นได้ชัดว่าวิญญาณร้ายภายในดาบถูกกำจัดออกไปแล้ว เป็นเหตุผลเดียวที่มันปรากฎขึ้นมา

เฉินผิงมองชายคนนั้นอย่างฉงน

นี่เขาต้องการใช้อาวุธโบราณที่ไม่เพียงแต่สูญเสียจิตวิญญาณแห่งอาวุธ แต่ยังเสียหายด้วยเนี่ยนะ? ตลกสิ้นดี! ดาบคร่ำครึแบบนี้แค่แตะนิดเดียวก็แตกแล้ว!

ถึงกระนั้น สมุนของตระกูลโจวก็เริ่มขมุบขมิบก่อนที่จะกัดนิ้วของเขา และวาดอักขระลงบนดาบ

เฉินผิงไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นปรมาจารย์ด้านเครื่องรางที่รู้จักคาถาทุกประเภท

ขณะที่เลือดหยดลงมาจากดาบ อาวุธที่ขึ้นสนิมและไร้ชีวิตในตอนแรกก็ดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมาในทันใด คมดาบสั่นสะเทือนและเปล่งแสงเจิดจ้า

จากนั้นสมุนของตระกูลโจวก็โยนดาบขึ้นฟ้า มันกลายร่างเป็นสัตว์อสูรดุร้ายที่แยกเขี้ยวและโฉบลงมาที่เฉินผิง

เมื่อเฉินผิงเห็นดังนั้น เขาก็ยิ้มมุมปาก นี่เขาอยากประลองเวทกับฉันงั้นเหรอ? ย่อมได้!

ความเย้ยหยันแผ่ไปทั่วใบหน้าของเฉินผิง

สมุนของตระกูลโจวมองขึ้นไป แล้วก็เห็นว่าเฉินผิงกำลังมองลงมาที่เขา เขาพูดตะกุกตะกักด้วยความตกตะลึง “นะ-นี่คุณ-”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เฉินผิงก็สะบัดมือออกไป พริบตานั้นเปลวเพลิงก็เข้าปกคลุมเขา

“อ๊าก!” เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ถึงกระนั้น เขาก็ยังประสานอินไม่หยุด กระแสน้ำหลั่งไหลลงมาจากท้องฟ้าเพื่อดับไฟที่แผดเผาตัวเขา

แต่แล้วเปลวไฟนั้นก็ไม่ได้รับผลกระทบแม้แต่น้อย

เมื่อได้เห็นคาถาของเขา เฉินผิงจึงเข้าใจว่าทำไมโจวไท่ถึงชุบเลี้ยงเขาไว้ แม้ว่าเขาจะมีความสามารถต่ำกว่ามาตรฐานก็ตาม

เอาแค่คาถาของเขาเพียงอย่างเดียวก็ผลักดันให้เขาขึ้นไปถึงจุดสูงสุดในอาณาจักรนิรันดร์ได้

น่าเสียดายที่เขาต้องการฆ่าเฉินผิง เท่ากับว่าเขาถูกลิขิตให้ตายก่อนวัยอันควร