เฉินผิงมองดูสมุนตระกูลโจวที่ตะเกียกตะกายเอาตัวรอดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
สุดท้ายชายคนนั้นก็ถูกแผดเผาเป็นเถ้าถ่าน แม้แต่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็สลายกลับกลายเป็นว่างเปล่า
เฉินผิงในยามนี้สามารถปลิดชีพคนได้โดยไม่รู้สึกรู้สา
ในอาณาจักรนิรันดร์ไม่มีสิ่งที่ถูกและสิ่งที่ผิด ไม่มีดีหรือชั่ว
มีเพียงความตายที่พร้อมจะมอบแด่ใครก็ตามที่ขวางทางผู้อื่น
เขามองไปยังคนอื่นๆ ที่ยังคงต่อสู้กับวิญญาณร้าย จากนั้นก็ค่อย ๆ เดินไปยังหลุมมืดไร้ก้นบึ้ง
เขายืนอยู่ที่ปากหลุมแล้วจ้องลงไป จากนั้นก็เห็นหมอกสีดำม้วนตัวอยู่ภายใน คลื่นพลังแห่งเจตจำนงสังหารที่รุนแรงไหลวนก่อตัวเป็นลมหมุนหัวกุดที่พัดออกมาไม่สิ้นสุด
อีกทั้งอากาศรอบๆ ก็ยังหนาวเหน็บ จนหลุมนั้นให้ความรู้สึกเหมือนถ้ำน้ำแข็ง
วิญญาณร้ายยังคงทะลักออกมาไม่จบไม่สิ้น ลมหัวกุดที่พวกมันสร้างขึ้นทำให้อากาศโดยรอบสั่นสะเทือน
เฉินผิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรเมื่อกระโดดลงหลุม
อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่าโอกาสมักจะมาพร้อมกับอันตรายเสมอ
ถ้าเขาไม่กระโดดลงไป เขาก็อาจอยู่รอดปลอดภัย แต่เขาจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าอะไรที่ถูกผนึกอยู่ข้างใต้
และเขาคงไม่อาจได้เจอกับวิญญาณร้ายที่แข็งแกร่งกว่านี้ เพื่อที่จะช่วยให้จงหลี่ฟื้นตัวได้
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กัดฟันและกระโดดลงไปในหลุมไร้ก้นบึ้ง
ร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มด้วยพลังวิญญาณและดิ่งลงไปอย่างรวดเร็ว
ในขณะนั้น วิญญาณร้ายจำนวนมากก็พุ่งขึ้นมาไม่หยุด พวกมันปะทะกับเขาจนเกิดความวุ่นวาย
พวกมันไม่นึกว่าจะมีคนกระโดดลงมา เพราะการทำแบบนั้นเท่ากับรนหาที่ตาย
อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงเฉินผิงจะมีพลังวิญญาณคอยปกป้องเขา แต่เขายังใช้ร่างเกราะทองคำด้วย พวกมันจึงไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย
เสียงแปลกๆ เริ่มเล็ดลอดออกมาจากภายในถ้ำ เมื่อวิญญาณร้ายที่อยู่ข้างนอกได้ยิน พวกมันก็หยุดต่อสู้และรีบกลับเข้าไปทันที
การหายตัวไปอย่างกะทันหันของวิญญาณร้ายทำให้คนที่กำลังสู้กับพวกมันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ไม่มีใครเห็นเฉินผิงที่กระโดดลงไปในหลุม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...