หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3128

แน่นอนว่าวิชานี้สามารถหลอกเหยี่ยวขนเงินได้สำเร็จ ในขณะที่มันตรงไปที่ร่างโลหิต

ร่างโลหิตระเบิดด้วยเสียงดังลั่น หมอกโลหิตลอยอยู่เหนือศีรษะพร้อมกระจายไปรอบๆ

เหยี่ยวขนเงินพุ่งตรงเข้าไปในหมอก ทำให้ขนสีเงินของมันกลายเป็นสีแดงฉาน

เหยี่ยวขนเงินที่เลือดท่วมตัวในตอนนี้ดูน่ากลัวยิ่งกว่าเก่า ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนเริ่มตัวสั่นด้วยความกลัวเมื่อได้กลิ่นคาวเลือด และเห็นว่าสัตว์ประหลาดตนนั้นดูน่ากลัวเพียงใด

อย่างไรก็ตาม เหยี่ยวขนเงินกลับไม่โจมตีใครเลย ดูเหมือนมันจะพุ่งเป้าไปที่โจวไท่คนเดียว

หลังจากที่เลือดท่วมตัวมันแล้ว เหยี่ยวขนเงินก็ตรงไปที่บ่อเลือดสีแดงซีด ก่อนที่จะหายไปในฉับพลัน

“ทำไมสัตว์อสูรตัวนี้ถึงโจมตีแค่โจวไท่คนเดียว?”

จี้อวิ๋นไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเห็น

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานดูเหมือนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้ และส่งยิ้มจางๆ ให้จี้อวิ๋น “ฉันคิดว่าเจ้าสัตว์ประหลาดมันคงจับได้ว่าโจวไท่ใช้วิชาพยุงชีพ มันถึงได้เอาแต่ตามล่าโจวไท่ ไม่เห็นเหรอว่ามันจงใจบินเข้าไปในหมอกโลหิต? หลังจากที่ตัวเปียกโชกไปด้วยเลือด มันก็ตรงไปที่บ่อน้ำพุวิญญาณ ฉันคิดว่ามีบางอย่างในบ่อน้ำพุวิญญาณนั้น”

จี้อวิ๋นยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น วิชาพยุงชีพของตระกูลโจวนั้นช่างประหลาด ตอนนี้กลับกลายเป็นว่ามันล่อสัตว์อสูรให้เข้ามาโจมตี ฉันคิดว่าโจวไท่ต้องไม่สบอารมณ์กับเรื่องนี้แน่

หลังจากที่สัตว์อสูรกระโจนลงไปในบ่อน้ำพุวิญญาณ ร่างที่ครั้งหนึ่งเคยเหี่ยวเฉาของโจวไท่ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เขาดูแก่ลงไปมากและลมหายใจของเขารวยริน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ตาย

“บ้าเอ๊ย! ทำไมมันถึงโจมตีแค่ฉันคนเดียว?” โจวไท่บ่นพลางกัดฟันแน่น

เรื่องนี้ทำให้เขาโกรธเคือง

หลายคนที่เห็นเหตุการณ์อดไม่ได้ที่จะลอบหัวเราะเมื่อเห็นแบบนั้น แต่อีกหลายคนก็เริ่มกังวลเช่นกัน

ถ้าที่นี่มีสัตว์อสูรเหล่านี้มากกว่าหนึ่งตัว ก็เท่ากับว่าพวกเขาต้องติดแหงกอยู่ที่นี่ และทำได้เพียงรอความตายเท่านั้น

พวกเขามาเพื่อตามหาสมบัติ แต่ไม่พบอะไรเลย กลับกลายเป็นว่าพวกเขาต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงแทน

อย่าขยับ การหลอมรวมจะเสร็จสมบูรณ์ในไม่ช้า ถ้าท่านขัดขืน กระบวนการนี้จะล้มเหลว!

เสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้นในหัวของเฉินผิง

เมื่อเฉินผิงได้ยินอย่างนั้น เขาก็หยุดเคลื่อนไหวทันทีและอยู่นิ่งๆ รู้สึกถึงพลังที่หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายอย่างต่อเนื่อง

ทันใดนั้น ร่างเกราะทองคำของเฉินผิงก็ทำงานด้วยตัวเอง มันห่อหุ้มตัวเขาด้วยเกล็ดสีทอง

ของเหลวในไข่มหึมาเข้าโอบล้อมตัวเฉินผิง ทำให้เฉินผิงเกิดการเปลี่ยนแปลง ผลก็คือร่างเกราะทองคำของเขาเปล่งปลั่งยิ่งกว่าเดิม

เฉินผิงในตอนนี้รู้สึกอุ่นสบายอย่างยิ่ง ราวกับทารกที่นอนอยู่ในอ้อมแขนมารดา

อย่างไรก็ตาม สุดท้ายเฉินผิงก็ตระหนักว่าเขาต้องออกไปจากไข่ใบยักษ์ และเขารู้สึกว่าความคิดนั้นบ้าบิ่นสิ้นดี