แน่นอนว่าวิชานี้สามารถหลอกเหยี่ยวขนเงินได้สำเร็จ ในขณะที่มันตรงไปที่ร่างโลหิต
ร่างโลหิตระเบิดด้วยเสียงดังลั่น หมอกโลหิตลอยอยู่เหนือศีรษะพร้อมกระจายไปรอบๆ
เหยี่ยวขนเงินพุ่งตรงเข้าไปในหมอก ทำให้ขนสีเงินของมันกลายเป็นสีแดงฉาน
เหยี่ยวขนเงินที่เลือดท่วมตัวในตอนนี้ดูน่ากลัวยิ่งกว่าเก่า ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนเริ่มตัวสั่นด้วยความกลัวเมื่อได้กลิ่นคาวเลือด และเห็นว่าสัตว์ประหลาดตนนั้นดูน่ากลัวเพียงใด
อย่างไรก็ตาม เหยี่ยวขนเงินกลับไม่โจมตีใครเลย ดูเหมือนมันจะพุ่งเป้าไปที่โจวไท่คนเดียว
หลังจากที่เลือดท่วมตัวมันแล้ว เหยี่ยวขนเงินก็ตรงไปที่บ่อเลือดสีแดงซีด ก่อนที่จะหายไปในฉับพลัน
“ทำไมสัตว์อสูรตัวนี้ถึงโจมตีแค่โจวไท่คนเดียว?”
จี้อวิ๋นไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเห็น
ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานดูเหมือนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้ และส่งยิ้มจางๆ ให้จี้อวิ๋น “ฉันคิดว่าเจ้าสัตว์ประหลาดมันคงจับได้ว่าโจวไท่ใช้วิชาพยุงชีพ มันถึงได้เอาแต่ตามล่าโจวไท่ ไม่เห็นเหรอว่ามันจงใจบินเข้าไปในหมอกโลหิต? หลังจากที่ตัวเปียกโชกไปด้วยเลือด มันก็ตรงไปที่บ่อน้ำพุวิญญาณ ฉันคิดว่ามีบางอย่างในบ่อน้ำพุวิญญาณนั้น”
จี้อวิ๋นยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น วิชาพยุงชีพของตระกูลโจวนั้นช่างประหลาด ตอนนี้กลับกลายเป็นว่ามันล่อสัตว์อสูรให้เข้ามาโจมตี ฉันคิดว่าโจวไท่ต้องไม่สบอารมณ์กับเรื่องนี้แน่
หลังจากที่สัตว์อสูรกระโจนลงไปในบ่อน้ำพุวิญญาณ ร่างที่ครั้งหนึ่งเคยเหี่ยวเฉาของโจวไท่ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เขาดูแก่ลงไปมากและลมหายใจของเขารวยริน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ตาย
“บ้าเอ๊ย! ทำไมมันถึงโจมตีแค่ฉันคนเดียว?” โจวไท่บ่นพลางกัดฟันแน่น
เรื่องนี้ทำให้เขาโกรธเคือง
หลายคนที่เห็นเหตุการณ์อดไม่ได้ที่จะลอบหัวเราะเมื่อเห็นแบบนั้น แต่อีกหลายคนก็เริ่มกังวลเช่นกัน
ถ้าที่นี่มีสัตว์อสูรเหล่านี้มากกว่าหนึ่งตัว ก็เท่ากับว่าพวกเขาต้องติดแหงกอยู่ที่นี่ และทำได้เพียงรอความตายเท่านั้น
พวกเขามาเพื่อตามหาสมบัติ แต่ไม่พบอะไรเลย กลับกลายเป็นว่าพวกเขาต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงแทน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...