เฉินผิงพุ่งทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆ แล้วมุ่งหน้าตรงไปยังเหนือปากถ้ำ
ปากถ้ำแห่งนี้เต็มไปด้วยวิญญาณร้ายทั้งยังมีเหยี่ยวขนเงินไล่ตามจากเบื้องล่างอีกต่างหาก ขืนเฉินผิงยังเหาะเหินขึ้นไปอีกล่ะก็คงได้ถูกศัตรูล้อมเอาไว้แน่
“คุณเฉิน รีบลงมาเถอะ!” จี้อวิ๋นตะโกนสุดเสียงทว่าก็เปล่าประโยชน์ เพราะดูเหมือนว่าเฉินผิงจะไม่ได้ยินเสียงร้องของเขาเลย
ทุกคนได้แต่มองดูเฉินผิงเหาะเหินขึ้นไป สิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือแสงสว่างจุดเล็กๆ ที่ชักจะห่างไกลออกไปมากขึ้นเรื่อยๆ
เหยี่ยวขนเงินที่ไล่ตามเขามาอย่างไม่ลดละ แววตาของมันกลับลุกโชนไปด้วยโทสะ
เพลงดาบจู่โจมเมื่อก่อนหน้านี้ทำให้เหยี่ยวขนเงินโกรธจัดเข้าแล้ว จากนั้นมันก็ตั้งใจที่จะฉีกทึ้งเฉินผิงให้เป็นชิ้นๆ
เฉินผิงที่สวมร่างเกราะทองคำเปล่งแสงสว่างพร่างพราย พลังมังกรที่อยู่ภายในแก่นมังกรของเขาค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง
ในขณะเดียวกันก็ค่อยๆ เกิดการเปลี่ยนแปลงภายในจุดชีพจรตันเถียนของเขาเช่นกัน
สิ่งเหล่านั้นเป็นเครื่องมือที่เฉินผิงนำมาใช้ในการเตรียมพร้อมที่จะฝ่าทะลวงระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌาน
เมื่อมีร่างเกราะทองคำ เขาจึงไม่หวาดกลัววิญญาณร้าย ยามนี้ต่อให้เขาอยู่เฉยๆ วิญญาณร้ายพวกนั้นก็ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก
ส่วนเหยี่ยวขนเงินนั้น เฉินผิงคิดจะใช้อสุนีบาตเพื่อสังหารมันทิ้ง
ถึงแม้ว่าระหว่างที่เขาต้องเผชิญกับทัณฑ์สวรรค์จะทำให้เขาตกอยู่ในสภาพที่อ่อนแอมากที่สุด ทว่านั่นก็เป็นโอกาสที่จะได้หลอกล่อเหยี่ยวขนเงินเข้ามาในขอบเขตของอสุนีบาต
เฉินผิงกำลังวางเดิมพัน มิหนำซ้ำยังเป็นการเดิมพันที่มีความเสี่ยงสูงอีกต่างหาก
ลำพังด้วยขีดความสามารถของเขาในตอนนี้ เขาคงไม่สามารถเอาชนะเหยี่ยวขนเงินสัตว์พาหนะบรรพกาลด้วยการต่อสู้แบบตัวต่อตัวได้ ต่อให้เจ้าเหยี่ยวจะสูญเสียร่างเดิมไป แต่เฉินผิงก็ยังไม่ใช่คู่ประมือของมันอยู่ดี
ตู้ม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...