หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3132

ทั่วทั้งนภาเหนือหมู่เกาะปกคลุมไปด้วยเมฆดำ ฉายให้เห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ข้างใต้เงามืด

คนที่เหลือบนหมู่เกาะและเรือวิญญาณต่างแหวนหน้ามองเมฆอสุนีบาตที่ปรากฎขึ้นมาทันทีด้วยความหวาดกลัว

พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่าผู้ที่ฝ่าทะลวงระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานจะทำให้เกิดเมฆอสุนีบาตอันน่าพรั่นพรึงถึงขนาดนั้นได้อย่างไรกัน

น้ำของทะเลโม่ไห่เองก็ได้รับผลกระทบจนเกิดความปั่นป่วนรุนแรงราวกับวันโลกาวินาศ

ตู้ม!

อสุนีบาตสายแล้วสายเล่าลดเลี้ยวผ่านเมฆอสุนีบาต พร้อมที่จะผ่าฟาดลงมาใส่ได้ทุกเมื่อพร้อมรัศมีพลังอันชวนให้กระดูกสันหลังเย็นวาบ

เมฆอสุนีบาตยังคงสะสมพลังต่อไป เพราะหมายจะระเบิดพลังโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวที่สุดออกมา

ในขณะเดียวกัน เงาร่างของเฉินผิงก็ยังคงพุ่งทะยานขึ้นไปราวกับดาวตกดวงหนึ่ง โดยมีเหยี่ยวขนเงินตามไล่หลังเขาอยู่ไม่ลดละ

วิญญาณร้ายพวกนั้นเปิดฉากโจมตีใส่เฉินผิงโดยรุมล้อมเขาไว้ แต่พวกมันก็ไม่สามารถทำร้ายเขาให้บาดเจ็บสาหัสได้แต่อย่างใด

พลังของร่างเกราะทองคำคอยปกป้องเขาจากวิญญาณร้าย ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องที่ตอนนี้ร่างกายของเฉินผิงแข็งแกร่งมากขึ้นเลย ต่อให้ไม่มีร่างเกราะทองคำ วิญญาณร้ายก็ไม่มีทางที่จะทำร้ายเขาได้อยู่ดี

ขณะที่เฉินผิงเข้าใกล้ปากถ้ำขึ้นทุกทีๆ เมฆอสุนีบาตบนท้องนภาก็ดูเหมือนจะไม่สลายไป

ตู้ม!

สุดท้ายหลังจากตั้งเค้าอยู่นาน อสุนีบาตขนาดมหึมาก็ผ่าฟาดลงมาใส่เฉินผิง

อสุนีบาตเปล่งแสงสว่างโชติช่วง ยามที่มันแลบผ่านท้องนภาก็ฉายส่องให้เห็นสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริศของทุกคน

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นเข้าก็ขมวดคิ้วอย่างไม่ยอมแพ้ ฉันยังอยู่ข้างในถ้ำแท้ๆ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าอสุนีบาตกลับผ่าฟาดลงมาใส่ฉันเร็วขนาดนั้นเสียแล้ว เช่นนี้หากฉันป้องกันการโจมตีได้ เหยี่ยวขนเงินก็ยังคงทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ

อย่างไรเสีย ปากถ้ำก็ใช่ว่าจะใหญ่นัก เมื่ออสุนีบาตผ่าฟาดลงมา เฉินผิงก็น่าจะเป็นเพียงผู้เดียวที่ต้านทานมันไหว

ทว่าเมื่อถึงตอนนั้น เขากลับไม่มีทางเลือกนอกเสียจากรับมือกับการโจมตีระลอกแรกซึ่งๆ หน้า ฉันมั่นใจว่ามันคงไม่ใช่อสุนีบาตเพียงสายเดียวระหว่างการฝ่าทะลวงระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของฉันเป็นแน่