หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3134

“คุณเฉิน ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

จี้อวิ๋นปรี่เข้ามาหาพลางรู้สึกดีใจที่เห็นว่าเฉินผิงปลอดภัยดี

“ผมไม่เป็นไร” เฉินผิงเอ่ยปากรับรองพร้อมยิ้มให้

ในทางกลับกัน เมื่อผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเห็นเฉินผิง เขาก็ดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ

“คุณเฉิน พะ... พลังของคุณ... คุณฝ่าทะลวงระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานจนกลายเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นแปดชั้นสูงสุดสำเร็จแล้วงั้นเหรอ?” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกล่าวพลางสูดลมหายใจแรงๆ

นับตั้งแต่พวกเขาแยกจากเฉินผิงเพียงแค่ไม่กี่วัน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าเขาไปที่ไหน ทว่ากลับน่าขันสิ้นดีที่สามารถเปลี่ยนจากผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นห้าเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นแปดชั้นสูงสุดได้

เมื่อผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานแสดงความคิดเห็นเช่นนั้นออกมาก็ทำให้จี้อวิ๋นตระหนักได้ว่าพลังของเฉินผิงเปลี่ยนแปลงไปแล้วจริงๆ มิหนำซ้ำระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของเขายังเลื่อนขึ้นเยอะอีกต่างหาก

“คุณเฉิน คุณเผอิญไปเจออะไรสักอย่างเข้าใช่ไหม?” จี้อวิ๋นเอ่ยถามด้วยความอิจฉา

อย่างไรเสียนี่ก็คือสนามรบโบราณ ถ้าเฉินผิงเกิดพบของประหลาดเข้าโดยบังเอิญหรือได้รับผลประโยชน์ ย่อมเป็นเรื่องปกติที่ระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วขนาดนั้น

“ก็ทำนองนั้น” เฉินผิงยืนยันพลางพยักหน้า

ห่างออกไปจากพวกเขาไม่ไกลนักคือ เย่เฟิงชิงและคนอื่นๆ เองก็รู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของเฉินผิงรุดหน้าอย่างรวดเร็ว

นอกเหนือไปจากความตกตะลึงก็มีความอิจฉา พวกเขาไม่ได้อะไรเลยมากไปกว่าอาวุธแตกๆ หักๆ บางส่วนที่ถูกทุบทำลายเพียงไม่กี่ชิ้นในสถานที่แห่งนี้

ในทางกลับกัน เฉินผิงบังเอิญได้ประสบพบเจอกับเหตุอัศจรรย์ที่ช่วยให้เขาเลื่อนระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานได้หลายขั้น

“คุณเฉิน พวกเราตระเวนอยู่ที่นี่กันมาหลายวันแล้ว แต่ก็ยังหาทางออกไปเจอสักที ที่นี่ไม่มีอะไรเลยนอกเสียจากกองกระดูก งั้นคุณพบเจอของวิเศษได้ยังไงล่ะ? พวกเราเที่ยวตามหาคุณอยู่ตลอดเวลาและสัมผัสได้ว่าคุณอยู่ข้างๆ เรา แต่พวกเรากลับหาคุณไม่พบ น่าแปลกชะมัดเลย”

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเกิดอยากรู้ขึ้นมาติดหมัดแล้ว พวกเขาไม่กี่คนตระเวนอยู่ในอาณาบริเวณดังกล่าวมาหลายวันแต่กลับไม่พบอะไรเลย ทว่าดูเหมือนคุณเฉินจะพบสิ่งที่ต่างออกไปจากพวกเขา

“คุณพูดไม่ผิดเลย! พวกเราเริ่มหาทางออกมาหลายวันแล้ว แต่ก็ไม่มีใครลงไปในน้ำเพื่อหาเส้นทางข้างในนั้นเลย บางทีทางออกอาจจะอยู่ที่นั่นก็ได้” จี้เหลียนจ้านร้องออกมาพลางตบหน้าผากตัวเองราวกับว่าเข้าใจอะไรสักอย่าง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิง เย่เฟิงชิง โจวไท่และคนอื่นๆ ต่างก็หันไปมองน้ำพร้อมกัน

ที่สุดแล้วก็ไม่มีใครอยากอยู่ที่นี่หรอก

“สหายเต๋า พวกเราไปกับคุณได้ไหม? พวกเราเองก็ติดแหง็กอยู่ที่นี่” ผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งถามหยั่งเชิงเฉินผิง

พวกเขาบอกได้เลยว่าเฉินผิงดูเหมือนจะรู้จักสถานที่แห่งนี้ดีกว่าพวกตนเสียอีก นอกเหนือไปจากนั้นเฉินผิงยังพบของวิเศษอีกต่างหาก เขาน่าจะสามารถพาพวกตนออกไปจากสถานที่แห่งนี้ได้

“ได้สิ” เฉินผิงตอบพลางพยักหน้ารับ

เมื่อได้ยินเขาตอบตกลง ผู้บำเพ็ญเพียรทั้งหลายก็เริ่มเดินเข้าไปหาเฉินผิง ไม่นานก็เหลือเพียงบ่าวรับใช้ไม่กี่คนของตระกูลโจวที่ยังอยู่เตียงข้างเย่เฟิงชิงกับโจวไท่