หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 314

“ไม่หรอกครับ วางใจได้เลย นักธุรกิจไม่มีมิตรหรือศัตรู มีแต่ผลกำไรเท่านั้น ผมใช้เงินซื้อเครื่องยาสมุนไพรของเขา และเขาก็ได้กำไรจากมัน การซื้อขายนี้จะไม่ทำได้ยังไง ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่ง่ายเลยนะที่จะเจอลูกค้ารายใหญ่อย่างผม!”

เฉินผิงยิ้มบางๆ ไม่มีความกังวลเลยแม้แต่น้อย!

“งั้น…งั้นพวกเรายังจะไปที่ร้านถงเหรินถังกันอีกไหม” เหอจื้อกังถามอย่างระแวดระวัง

“แน่นอนสิครับ ผมยังไม่ได้ซื้ออะไรเลย ทำไมจะไม่ไปล่ะ!”

เฉินผิงพยักหน้า หลังจากขึ้นรถก็มุ่งหน้าตรงไปที่ร้านถงเหรินถัง!

ณ ร้านถงเหรินถังในขณะนี้ โจวจื้อเฉียนกำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ!

“ไร้เหตุผลสิ้นดี ไม่นึกเลยว่าจะยังมีคนในอวิ๋นเฉิงกล้าเป็นศัตรูกับฉัน น่าโมโหจริงๆ...”

โจวจื้อเฉียนโยนแก้วลงบนพื้นอย่างแรง!

“คุณท่าน ต้องการให้ผมพาคนไปเอาบัวหิมะพันปีกลับมาไหมครับ”

ชายหนุ่มที่อยู่ในชุดสูทสีดำและหูข้างซ้ายขาดพูดขึ้น

คนคนนี้คือคนสนิทของโจวจื้อเฉียน ช่วงปีแรกๆ ตอนที่โจวจื้อเฉียนต่อสู้และเข่นฆ่าคนอยู่ที่อวิ๋นเฉิง ชายหนุ่มคนนี้ก็อยู่ข้างกายมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าตอนนี้โจวจื้อเฉียนจะปกปิดความผิดเอาไว้และกลายเป็นคนไร้มลทินแล้ว โจวจื้อเฉียนก็ไม่ได้ไล่เขาออกไป!

โจวจื้อเฉียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “จำเอาไว้ด้วยว่าต้องทำในที่ที่ไม่มีคน อย่าให้ตกเป็นขี้ปากของคนอื่น!”

ไม่ง่ายเลยที่โจวจื้อเฉียนจะปกปิดความผิดเอาไว้และกลายเป็นคนไร้มลทินได้ ถ้าตกเป็นขี้ปากของคนอื่น ก็จะส่งผลเสียอย่างมาก

แต่เขาชอบบัวหิมะพันปีนั่นจริงๆ ไม่ใช่ว่าโจวจื้อเฉียนอยากจะซื้อมาขายต่อเพื่อทำกำไร แต่เขาอยากจะเอามาทำเป็นสมบัติของร้าน สมบัติของร้านเขาในตอนนี้พูดได้เลยว่าเป็นของปลอม อายุไม่ถึงพันปีเลยด้วยซ้ำ นี่คือเหตุผลที่โจวจื้อเฉียนยอมจ่ายในราคาที่สูงเกินไปเพื่อที่จะซื้อมันมา!

“คุณท่าน วางใจเถอะครับ ผ่านมาหลายปีแล้วผมรู้ว่าต้องทำยังไงครับ!”

ชายหนุ่มพยักหน้า และหันหลังเตรียมจากไป!

แต่ทันทีที่หันหลังไป ก็เห็นว่าเฉินผิงและเหอจื้อกังเดินเข้ามา จึงอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง!