หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3143

“ไอ้หนูอย่างเจ้าต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าจะโอหังขนาดนั้น ถึงจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนชั้นล่าง แต่เจ้าก็สัมผัสรับรู้ถึงจุติได้หลายแบบ แม้แต่ในครั้งบรรพกาลก็นับได้ว่าเจ้าเป็นอัจฉริยะ! น่าเสียดายที่เจ้าดันมาเจอข้าเข้า ต่อให้เจ้าสามารถปลดปล่อยจุติของตัวเองได้ ชะตากรรมของเจ้าก็ไม่เปลี่ยนไปหรอกนะ” กู่หยายิ้มเยาะ

“งั้นก็ลองดู”

ท่ามกลางเสียงสิงหนาท เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นไปเพื่อเบี่ยงหอกฉิงเทียนออกไป

ทันใดนั้นกระบี่ของเขาก็เปล่งประกายแสงสีทองช่วงโชติที่ส่องสว่างไปทั่วทั้งนภา จนดูราวกับว่ากำลังทอแสงสีทองลงบนดวงดาวที่อยู่เบื้องบน

แม้แต่ทะเลสีดำราวกับน้ำหมึกก็เปลี่ยนเป็นสีทองจากแสงสว่างที่สาดส่องลงมา

ขณะที่กู่หยาขมวดคิ้วนิดๆ หอกฉิงเทียนที่อยู่ด้านหลังของเขาก็ผสานเข้ากับเล่มที่พุ่งออกไป

จากนั้นหอกฉิงเทียนทั้งแปดสิบเอ็ดเล่มก็ก่อตัวเป็นหอกเล่มหนึ่ง

กู่หยากระโจนตัวขึ้นกลางอากาศแล้วคว้าหอกฉิงเทียน เสียงคำรามราวกับฟ้าคำรนดังขึ้นมาให้ได้ยินจากอาวุธ จากนั้นพลังที่ทำลายล้างพิภพก็ระเบิดออกมาทันที

ตู้ม...

เมื่อกระบี่ของเฉินผิงปะทะเข้ากับพลังระเบิดอันมหาศาล มิติรอบตัวเขาก็เริ่มบิดเบี้ยว ขณะที่คลื่นที่ซัดเข้ามาทางเบื้องล่างก็ถูกเหวี่ยงขึ้นกลางอากาศนับร้อยเมตร

พลังมหาศาลเข้าเกาะกุมทุกคนที่อยู่บนหมู่เกาะด้วยความรู้สึกที่ชวนให้รู้สึกหายใจไม่ออก

“พลังดังกล่าวช่างเกินกว่าที่ฉันจะจินตนาการได้ แต่คุณเฉินเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นแปดเท่านั้น เขาทำให้ฉันกลัวแล้วจริงๆ...”

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานมีสีหน้าตกตะลึง แม้เขาจะอยู่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสาม แต่เขาก็ไม่ปฏิเสธว่าแม้แต่ตนเองก็ไม่สามารถปลดปล่อยอะไรสักอย่างที่คล้ายๆ กันได้

นี่มันบ้าไปแล้ว!แค่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นแปดจะมีพลังเช่นนั้นได้ยังไงกัน