ความตระหนักรู้เช่นนี้ทำให้กู่หยารู้สึกตะลึงงันจนอ้าปากค้าง เนื่องจากหอกฉิงเทียนสร้างขึ้นมาจากกระดูกขาของอสูรพยัคฆ์บรรพกาลและเสริมด้วยอาคมจากอักขระโบราณ
มันใช้การจู่โจมเพียงครั้งเดียวก็สร้างรอยแตกร้าวให้แก่หอกพวกนั้นได้ยังไงกัน?ยิ่งไปกว่านั้นกระบี่ของมันก็ไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ เรื่องนี้ช่างน่าขันสิ้นดี!
“ไอ้หนู ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินเจ้าต่ำเกินไป แต่ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน สำหรับข้าแล้ว เจ้าก็ไม่นับเป็นอะไรได้นอกเสียจากแมลงตัวหนึ่ง” กู่หยาพูดอย่างวางท่า
เมื่อเขาพูดจบก็ประสานมือเข้าด้วยกันตรงหน้าอกแล้วรีดเค้นโลหิตวิญญาณตรงหว่างคิ้วออกมา
ขณะที่โลหิตวิญญาณล่องลอยอยู่กลางอากาศ มันก็ระเบิดเป็นหมอกโลหิตที่ไม่นานก็ห่อหุ้มหอกฉิงเทียนเอาไว้ทั้งเล่ม
ด้วยอำนาจของหมอกโลหิต ทำให้อักขระโบราณบนหอกฉิงเทียนเปล่งประกายแสงสีแดง
เมื่อเฉินผิงเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นก็ไม่ลังเลใจ เขาวาดกระบี่พิฆาตมังกรแล้วกลายร่างเป็นอสุนีบาตวูบหนึ่งและพุ่งเข้าใส่กู่หยา แสงสว่างช่วงโชติของกระบี่พิฆาตมังกรหอบซัดเข้าหาฝ่ายหลังราวกับพายุคลั่ง
ในขณะเดียวกัน กู่หยาก็รวมเข้ากับหอกฉิงเทียนเป็นหนึ่งเดียวอีกครั้งแล้วเข้าร่วมการต่อสู้กับเฉินผิง
ทุกครั้งที่เหวี่ยงหอกฉิงเทียน วิญญาณพยัคฆ์อันน่าสะพรึงกลัวก็จะจู่โจมใส่เฉินผิงพร้อมกับอ้าปากกว้าง
ต่อให้จะมีพลังโจมตีของวิญญาณนับไม่ถ้วน แต่กระบี่ในมือก็ทำให้เฉินผิงแทงทะลุพวกมันไปได้
เฉินผิงต่อสู้เต็มกำลังด้วยความเร็วที่พุ่งถึงขีดสุด ประกายไฟจากเหล็กกล้าที่ปะทะกันเต็มไปทั่วทั้งท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
เมื่อไม่มีใครยอมถอย ทุกคนจึงเห็นแสงดาบเงากระบี่ฉวัดเฉวียนไปมาอยู่กลางอากาศ เสียงคำรามที่ตามมาดังขึ้นราวกับว่าพวกมันมาจากก้นบึ้งอเวจี
การต่อสู้รุนแรงมากเสียจนสั่นสะเทือนสวรรค์และพิภพ ทุกคนได้แต่เฝ้ามองดูด้วยสีหน้าตื่นตะลึง
ตอนนี้ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร หรือแม้แต่ติดตามแนววิถีของนักสู้ได้เลย สิ่งที่พวกเขาเห็นคือภาพตามติดที่ไม่สมบูรณ์ซึ่งหลงเหลือจากการต่อสู้ของทั้งคู่
“นี่มันบ้าชัดๆ เลย! ถ้าหากพวกเราช่วยเฉินผิงคงได้ตายทันทีแน่!” จี้เหลียนจ้านกล่าวพร้อมหน้าผากที่ชุ่มเหงื่อเย็นๆ เสียแล้ว
ต่อให้อยู่ระดับผู้ทุกข์ยาก แต่เขาก็รู้ว่าแม้แต่ตนเองก็ไม่สามารถสำแดงพลังอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนั้นได้ พลังของเฉินผิงช่างเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้จริงๆ
ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนไม่มีทางที่จะมีความเร็วและพลังเช่นนั้นได้หรอกมั้ง?
ทุกคนต่างอ้าปากกว้างด้วยความตกตะลึง ขืนพวกเราต่อสู้กับเฉินผิงคงได้ตายในไม่กี่วินาทีเป็นแน่!
ตู้ม...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...