หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3145

อักขระโบราณบนหอกฉิงเทียนสว่างวูบขึ้นมาอีกครั้ง เสียงคำรามของพยัคฆ์เริ่มที่จะก้องกังวานออกมาจากร่างของกู่หยาอย่างน่าประหลาด

หลังจากนั้นไม่นาน ร่างของกู่หยาก็เริ่มที่จะเลือนหายไปเพราะพยัคฆ์ร้ายได้ผสานเข้ากับร่างของเขา

เมื่อพยัคฆ์พุ่งเข้ามา หอกฉิงเทียนก็หลอมรวมเข้ากับมันอย่างน่าเหลือเชื่อ พยัคฆ์ร้ายเปล่งประกายแสงสีแดงอันเลือนราง มิติบิดเบี้ยวและทำให้แทบไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่จะมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของพยัคฆ์

ทันใดนั้นพยัคฆ์ก็ราวกับภาพที่ฉายให้เห็นอยู่กลางอากาศ แต่พลังอันน่าพรั่นพรึงที่แผ่ออกมาก็ปลุกสายเลือดของเทพอสูรให้ฟื้นขึ้นมา

ขณะที่พยัคฆ์ดูเหมือนจะผสมกลมกลืนกับทุกอาณาบริเวณรอบตัว แม้แต่ร่างของกู่หยาก็เริ่มที่จะเปลี่ยนเป็นโปร่งใส

ดวงตาของพยัคฆ์ร้ายที่เปล่งแสงสีแดงจับจ้องมาที่เฉินผิงราวกับไฟหน้า

“ไอ้หนู แม้ร่างเดิมของข้าจะสูญสิ้นไปแล้ว ทว่าคาถาและเคล็ดวิชาที่ข้าทีก็ยังเกินกว่าที่ผู้บำเพ็ญเพียรตัวเล็กๆ แห่งอาณาจักรนิรันดร์อย่างเจ้าจะเข้าใจได้ เตรียมตัวชะตาขาดได้เลย!”

เมื่อกู่หยาพูดจบก็โบกมือเบาๆ พยัคฆ์พลันคำรามแล้วพุ่งเข้าใส่เฉินผิง

พยัคฆ์ตนนี้กลายร่างเป็นพยัคฆ์บ้างเป็นหอกฉิงเทียนบ้างไม่หยุดหย่อน ทำให้ไม่มีทางแยกแยะลักษณะการโจมตีที่แท้จริงได้

แต่ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับการล่าสังหาร เฉินผิงก็ยิ้มเยาะ

ไม่กี่วินาทีถัดมา เงาร่างของเฉินผิงที่อยู่บนท้องนภาก็พลันอันตรธานหายไป เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งก็มีเฉินผิงที่เหมือนกันถึงหกคน โดยที่แต่ละคนต่างก็พกพาพลังเฉกเช่นเดียวกันมาด้วย

เป็นผลทำให้แทบไม่มีทางใช้การทดสอบพลังเพื่อจำแนกว่าร่างไหนที่เป็นตัวจริงของเขากันแน่

เหตุพลิกผันที่จู่ๆ ก็เกิดขึ้นทำให้กู่หยาตะลึงงันไปชั่วขณะ แม้แต่พยัคฆ์ก็หยุดเคลื่อนไหวเพราะไม่แน่ใจว่าควรจะลงมือต่อไปอย่างไรดี

“หึ! เจ้าคิดว่าคาถาลวงตากระจอกๆ แบบนั้นจะขวางข้าได้งั้นรึ?” กู่หยาแค่นเสียง

เมื่อเขาพูดจบก็ตัวสั่นสะท้านแล้วหอกฉิงเทียนก็แยกออกเป็นหอกทั้งแปดสิบเอ็ดเล่มอีกครั้งอย่างว่องไว จากนั้นหอกแต่ละเล่มก็กลายร่างเป็นพยัคฆ์ที่กำลังร้องคำราม