หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3149

“เฉินผิง ถ้าแกยอมให้พวกเราขึ้นไป ฉันจะมอบเหรียญวิญญาณให้แกมากเท่าที่แกอยากได้เลย!” แม้แต่เย่เฟิงชิงก็ยังก้มศีรษะให้

เขาตระหนักได้ถึงอันตรายที่แฝงอยู่ในทะเลโม่ไห่และเข้าใจดีว่าจู่ๆ เกิดมีสัตว์อสูรปรากฏตัวขึ้นมา พวกเขาก็คงจะถูกโจมตีและโดนฉีกทึ้งเอาได้ง่ายๆ

เฉินผิงหัวเราะอย่างไม่นำพา “ฉันไม่อยากได้เงินหรอกนะ”

จากนั้นเขาก็สั่งให้เต่าศักดิ์สิทธิ์ว่ายไปที่เรือวิญญาณ

ขณะที่พวกเขาพยายามจะไล่ตามให้ทัน เต่ายักษ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ก่อคลื่นลมที่ทำให้โจวไท่กับเย่เฟิงชิงหลงทาง

เมื่อเย่เฟิงชิงเห็นเฉินผิงจากไปก็ให้รู้สึกโกรธจัด “เอาไว้พวกเราขึ้นฝั่งได้เมื่อไหร่ แกจะต้องเสียใจที่ทำกับพวกเราแบบนี้”

หลังจากระบายความคับข้องใจแล้ว เขาก็สัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังกล้ำกรายเข้ามา

เขาหันไปเห็นอสูรฉลามเสือที่ใกล้เข้ามาทุกทีๆ พร้อมอ้าปากกว้าง

เย่เฟิงชิงกับโจวไท่แหวกว่ายไปที่เรือวิญญาณกันอย่างสุดกำลังด้วยความตื่นตระหนก

เมื่อเฉินผิงเห็นทั้งสองคนถูกอสูรฉลามเสือไล่กวด เขาก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

โชคดีที่เรือวิญญาณอยู่ในระยะที่มองเห็นเย่เฟิงชิงได้จึงรีบแล่นไปหาพวกเขา

เย่เฟิงชิงกับโจวไท่แย่งกันขึ้นเรือวิญญาณและรอดพ้นการจู่โจมของอสูรฉลามเสือได้อย่างหวุดหวิดในชั่วขณะสุดท้าย

พวกเขาตกอยู่ในสภาพเนื้อตัวเปียกโชกจนแลดูน่าอนาถ

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงเองก็ช่วยผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ให้ขึ้นมาบนเรือ

เย่เฟิงชิงกับโจวไท่จ้องมองเฉินผิงด้วยสายตาเคืองแค้นและเยียบเย็น

ถ้าพวกเขาไม่เกรงว่าจะทำลายเรือวิญญาณเข้าล่ะก็ พวกเขาคงจะสั่งสอนเฉินผิงไปแล้ว

“ฝากไว้ก่อนเถอะ เฉินผิง ฉันยังไม่หมดธุระกับแก” เย่เฟิงชิงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพลางเอ่ยเน้นแต่ละคำด้วยโทสะ

“แกยังไม่หมดธุระกับฉันแล้วยังไงล่ะ? ถ้าแกกล้าพอก็มาลากคอฉันไปสิ” เฉินผิงยั่วโมโหอีกฝ่าย