ฉินเหลยทำทุกอย่างที่สามารถทำได้เพื่อสำแดงเคล็ดวิชาฝึกเต่าของตนเอง หน้าผากของเข้าเต็มไปด้วยเหงื่อกาฬ ทว่าเต่าศักดิ์สิทธิ์ที่เฉินผิงและคนอื่นๆ ขี่อยู่กลับไม่ตอบสนองเลยสักนิด
“บัดซบเอ๊ย! จงสำแดงเคล็ดวิชาพร้อมกันและทำให้เต่าศักดิ์สิทธิ์ยอมศิโรราบให้แก่พวกเรา...” ฉินเหลยออกคำสั่งเสียงดังลั่น
ไม่นานนัก คนจากสำนักประตูเมฆากว่าสิบคนก็เริ่มสำแดงเคล็ดวิชาฝึกเต่าเพื่อให้เต่าศักดิ์สิทธิ์เชื่องเชื่อ
เสียงแหลมแปลกประหลาดเริ่มดังก้องอยู่ในหูของเต่าศักดิ์สิทธิ์
เต่าศักดิ์สิทธิ์เริ่มที่จะหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้งแล้วสะบัดตัวแรงมากเสียจนเฉินผิงและคนอื่นๆ เกือบตกจากหลังของมัน
เมื่อเฉินผิงเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็ร่ายคาถาสงบใจทันที
คาถาสงบใจสามารถปลอบประโลมเต่าศักดิ์สิทธิ์และทำให้มันสงบลงทันที
ไม่ว่าฉินเหลยกับคนของเขาจะพยายามสำแดงเคล็ดวิชามากมายสักแค่ไหน ทว่าเต่าศักดิ์สิทธิ์ที่เฉินผิงและกลุ่มคนของเขากำลังขี่ก็ยังคงสงบนิ่ง
ต่อให้พวกเขาพยายามจนสุดความสามารถ ฉินเหลยและคนอื่นๆ ก็ไม่สามารถทำให้เต่าศักดิ์สิทธิ์เชื่องได้
“คนอ่อนด้อยอย่างพวกแกกล้าดียังไงถึงคิดจะมาทำให้เต่าศักดิ์สิทธิ์ของฉันเชื่องได้! ช่างน่าขันสิ้นดี! ฉันจะสำแดงให้พวกแกได้เห็นเองว่าทำยังไง”
เมื่อเฉินผิงพูดจบ พลังมังกรภายในตัวเขาก็ปะทุขึ้นมาแล้วแก่นมังกรตรงหน้าอกของเขาก็เปล่งประกาย
ปรากฎการณ์ประหลาดปรากฏขึ้นเบื้องหลังของเฉินผิง จากนั้นลำแสงสีทองก็พุ่งขึ้นสู่ท้องนภา
ทุกคนจากสำนักประตูเมฆาต่างรู้สึกตกตะลึงกับภาพเหตุการณ์ดังกล่าว
หลังจากนั้นเงาร่างของมังกรก็ปรากฎขึ้นในแสงสีทอง
เสียงกู่ร้องคำรามดังขึ้น จากนั้นมังกรทองก็ปรากฎกาย
มังกรทองบินฉวัดเฉวียนเหนือศีรษะของเฉินผิง การปรากฎตัวของมันทำให้เต่าศักดิ์สิทธิ์ที่ฉินเหลยกับคนของเขาขี่อยู่ตัวสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
เมื่อฉินเหลยและคนของเขาเห็นมังกรทอง พวกเขาก็ดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ
“ไป...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...