หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3154

เมื่อเย่เฟิงชิงเงยหน้าก็เห็นกลุ่มคนของเฉินผิงที่อยู่บนหลังเต่าศักดิ์สิทธิ์กำลังมุ่งหน้ามาหาเขา

เขาชักพลังของตัวเองกลับแล้วจ้องมองลูกเรือด้วยสายตาเย็นชา “เอาไว้ฉันค่อยกลับมาคิดบัญชีกับพวกแกทีหลังก็แล้วกัน”

เขาพาคนของตัวเองกลับขึ้นฝั่งเพื่อรอคอยการมาถึงของเฉินผิง

“คุณเฉิน ดูคนที่อยู่บนฝั่งพวกนั้นสิ! ผมพนันได้เลยว่าเย่เฟิงชิงกับโจวไท่กำลังรอที่จะได้ทำร้ายคุณอยู่ตรงนั้น!” เมื่อจี้อวิ๋นมองเห็นผู้คนบนชายฝั่งก็เอ่ยขึ้นมา

พอจี้เหลียนจ้านเห็นคนกลุ่มใหญ่ที่อยู่ข้างหน้า เขาก็เสนอแนะขึ้นมาว่า “หลังจากทำให้พวกมันต้องอับอายขายหน้า พวกมันย่อมไม่มีทางยอมยกโทษให้อยู่แล้ว คุณเฉิน ทั้งสมาพันธ์ผนึกมารกับตระกูลโจวล้วนแล้วแต่แข็งแกร่ง พวกเราจะเปลี่ยนทิศทางไปขึ้นฝั่งที่อื่นไหม?”

“ไม่ครับ ถ้านี่คือสิ่งที่พวกเราต้องเผชิญหน้าก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วล่ะ” เฉินผิงเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง

หลังจากบรรลุถึงระดับกึ่งเซียนขั้นแปดชั้นยอด เฉินผิงก็เปลี่ยนไป สภาวะจิตของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมหาศาล

ตอนนี้เขาไม่หวาดกลัวเหล่าผู้บำเพ็ญระดับผู้ทุกข์ยากอีกต่อไปแล้ว

“คุณเฉิน อย่าห่วงไปเลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะปกป้องคุณเอง” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ามุ่งมั่นแน่วแน่

“คุณเฉิน ผมคิดว่าศิษย์น้องเล็กกับผมจะลงตรงนี้แหละ ในเมื่อพวกเราอยู่ไม่ห่างจากฝั่งนักก็สามารถว่ายไปที่นั่นได้ ตัวตนในฐานที่เป็นมารของพวกเราเปิดเผยออกมาแล้ว ขืนพวกเรายังอยู่กับคุณอีกก็รังแต่จะฉุดคุณลงมาด้วย สมาพันธ์ผนึกมารกับตระกูลโจวจะต้องใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างเพื่อสร้างปัญหาให้คุณโดยไม่ต้องสงสัยเลย” จิ้นตงกล่าวขึ้น

“อยู่ตรงนี้แล้วอย่าได้กังวลเรื่องนั้นให้มากนักเลย มันไม่สำคัญหรอกว่าพวกคุณสองคนจะเป็นมารหรือเปล่า มารและมนุษย์ต่างก็มีทั้งดีชั่ว ผมไม่ตัดสินใจใครเพราะเผ่าพันธุ์หรอก ถ้าผมเจอผู้ฝึกวิชามารที่มีเจตนาดี เช่นนั้นผมก็ย่อมต้องช่วยพวกเขาอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรชาวมนุษย์ที่ชั่วช้ามาขวางทางผมล่ะก็ ผมจะฆ่าพวกมันเสีย ผมไม่หลงทางเพราะสามัญสำนึกของอาณาจักรนิรันดร์หรอก” เฉินผิงเอ่ยขึ้น

คำพูดของเขาทำให้จิ้นตงกับหลัวซีรู้สึกประทับใจมากเสียจนแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว

อย่างไรเสียเผ่ามารก็ถูกบีบบังคับให้หลบซ่อนตัวอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ราวกับพวกมุสิกตามท้องถนน

ถึงแม้ว่าจิ้นตงกับหลัวซีจะเป็นมาร แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำเรื่องชั่วร้ายอะไรเลย อันที่จริงแล้ว พวกเขายังได้รับการสั่งสอนให้เป็นคนดีมีน้ำใจอีกต่างหาก

ไม่นานเต่าศักดิ์สิทธิ์ก็มาถึงฝั่ง หลังจากกลุ่มของเฉินผิงลงจากหลัง มันก็ส่งเสียงครางออกมา

เฉินผิงรู้ว่าเต่าศักดิ์สิทธิ์กำลังร่ำลาเขาอยู่

หลังจากฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์จนเชื่องแล้ว เฉินผิงก็ติดต่อกับเต่าศักดิ์สิทธิ์ทางโทรจิตได้ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาต้องการความช่วยเหลือ มันก็จะรู้ได้ทันที

ตอนนี้เฉินผิงขึ้นฝั่งแล้ว เขาจึงไม่ต้องการเต่าศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป

เฉินผิงตบหัวของเต่าศักดิ์สิทธิ์แล้วพูดว่า “ไปเถอะ ถ้าฉันอยากให้แกช่วยจะเรียกแกอีกครั้งก็แล้วกันนะ”

เต่าศักดิ์สิทธิ์ผงกศีรษะแล้วแหวกว่ายจากไป