เมื่อเย่เฟิงชิงเงยหน้าก็เห็นกลุ่มคนของเฉินผิงที่อยู่บนหลังเต่าศักดิ์สิทธิ์กำลังมุ่งหน้ามาหาเขา
เขาชักพลังของตัวเองกลับแล้วจ้องมองลูกเรือด้วยสายตาเย็นชา “เอาไว้ฉันค่อยกลับมาคิดบัญชีกับพวกแกทีหลังก็แล้วกัน”
เขาพาคนของตัวเองกลับขึ้นฝั่งเพื่อรอคอยการมาถึงของเฉินผิง
“คุณเฉิน ดูคนที่อยู่บนฝั่งพวกนั้นสิ! ผมพนันได้เลยว่าเย่เฟิงชิงกับโจวไท่กำลังรอที่จะได้ทำร้ายคุณอยู่ตรงนั้น!” เมื่อจี้อวิ๋นมองเห็นผู้คนบนชายฝั่งก็เอ่ยขึ้นมา
พอจี้เหลียนจ้านเห็นคนกลุ่มใหญ่ที่อยู่ข้างหน้า เขาก็เสนอแนะขึ้นมาว่า “หลังจากทำให้พวกมันต้องอับอายขายหน้า พวกมันย่อมไม่มีทางยอมยกโทษให้อยู่แล้ว คุณเฉิน ทั้งสมาพันธ์ผนึกมารกับตระกูลโจวล้วนแล้วแต่แข็งแกร่ง พวกเราจะเปลี่ยนทิศทางไปขึ้นฝั่งที่อื่นไหม?”
“ไม่ครับ ถ้านี่คือสิ่งที่พวกเราต้องเผชิญหน้าก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วล่ะ” เฉินผิงเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง
หลังจากบรรลุถึงระดับกึ่งเซียนขั้นแปดชั้นยอด เฉินผิงก็เปลี่ยนไป สภาวะจิตของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมหาศาล
ตอนนี้เขาไม่หวาดกลัวเหล่าผู้บำเพ็ญระดับผู้ทุกข์ยากอีกต่อไปแล้ว
“คุณเฉิน อย่าห่วงไปเลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะปกป้องคุณเอง” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ามุ่งมั่นแน่วแน่
“คุณเฉิน ผมคิดว่าศิษย์น้องเล็กกับผมจะลงตรงนี้แหละ ในเมื่อพวกเราอยู่ไม่ห่างจากฝั่งนักก็สามารถว่ายไปที่นั่นได้ ตัวตนในฐานที่เป็นมารของพวกเราเปิดเผยออกมาแล้ว ขืนพวกเรายังอยู่กับคุณอีกก็รังแต่จะฉุดคุณลงมาด้วย สมาพันธ์ผนึกมารกับตระกูลโจวจะต้องใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างเพื่อสร้างปัญหาให้คุณโดยไม่ต้องสงสัยเลย” จิ้นตงกล่าวขึ้น
“อยู่ตรงนี้แล้วอย่าได้กังวลเรื่องนั้นให้มากนักเลย มันไม่สำคัญหรอกว่าพวกคุณสองคนจะเป็นมารหรือเปล่า มารและมนุษย์ต่างก็มีทั้งดีชั่ว ผมไม่ตัดสินใจใครเพราะเผ่าพันธุ์หรอก ถ้าผมเจอผู้ฝึกวิชามารที่มีเจตนาดี เช่นนั้นผมก็ย่อมต้องช่วยพวกเขาอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรชาวมนุษย์ที่ชั่วช้ามาขวางทางผมล่ะก็ ผมจะฆ่าพวกมันเสีย ผมไม่หลงทางเพราะสามัญสำนึกของอาณาจักรนิรันดร์หรอก” เฉินผิงเอ่ยขึ้น
คำพูดของเขาทำให้จิ้นตงกับหลัวซีรู้สึกประทับใจมากเสียจนแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว
อย่างไรเสียเผ่ามารก็ถูกบีบบังคับให้หลบซ่อนตัวอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ราวกับพวกมุสิกตามท้องถนน
ถึงแม้ว่าจิ้นตงกับหลัวซีจะเป็นมาร แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำเรื่องชั่วร้ายอะไรเลย อันที่จริงแล้ว พวกเขายังได้รับการสั่งสอนให้เป็นคนดีมีน้ำใจอีกต่างหาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...