หลังจากเต่าศักดิ์สิทธิ์แหวกว่ายจากไปแล้ว เฉินผิงก็พาจี้อวิ๋นและคนอื่นๆ เข้าไปหาเย่เฟิงชิง โจวไท่และพรรคพวก
ต่อให้ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูนับร้อย เฉินผิงก็ยังไม่สะทกสะท้าน มิหนำซ้ำยังไม่มีวี่แววตื่นตระหนกอีกต่างหาก
ในทางตรงกันข้าม จี้อวิ๋น จิ้นตงและคนอื่นๆ ตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้พลางกุมอาวุธของตัวเองไว้
เมื่อเห็นเฉินผิงและกลุ่มคนของเขาเดินเข้ามาหา เย่เฟิงชิงก็ยกยิ้มมุมปาก โจวไท่ที่ยืนอยู่ข้างกายเขากำลังจ้องมองเกาฉี่หลานด้วยแรงปรารถนา พอเฉินผิงตายไปเธอก็จะเป็นของฉัน!
โจวไท่ยังไม่เลิกคิดจะครอบครองเกาฉี่หลาน มิฉะนั้นเขาคงไม่ตัดสินใจที่จะสังหารเฉินผิงหรอก
เมื่อเฉินผิงและกลุ่มคนของเขามาอยู่ตรงหน้าเย่เฟิงชิง ฝ่ายหลังเหลือบมองผู้คนตรงหน้าก่อนจะทอดสายตามองผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกับจี้เหลียนจ้าน
“ผู้อาวุโสปีศาจ ผมเป็นตัวแทนของสมาพันธ์ผนึกมารได้รับคำสั่งให้ตามล่าตัวผู้ฝึกวิชามาร ผมขอแนะนำให้คุณอย่าสอดมือเข้ามายุ่งแล้วรีบไปซะ! อีกอย่างนะเจ้าสำนักจี้ สำนักเฟ่ยเทียนของคุณมักจะมุ่งเน้นไปที่เรื่องหาผลกำไรจากการทำธุรกิจมาโดยตลอด ฉะนั้นผมหวังว่าคุณจะไม่ลุยเข้ามาในน้ำขุ่นพวกนี้” เย่เฟิงชิงบอกทั้งสองคน
“นายท่านเย่ มีผู้ฝึกวิชามารอยู่ในหมู่พวกเราด้วยงั้นเหรอ?” จี้เหลียนจ้านถาม
“แน่นอนสิครับ สองคนนี้เป็นผู้ฝึกวิชามาร พวกเราเห็นมันอยู่บนหมู่เกาะ ตอนนี้ยืนยันได้แล้วว่าเฉินผิงกำลังสมรู้ร่วมคิดกับผู้ฝึกวิชามาร ผมขอแนะนำให้พวกคุณอยู่ห่างๆ จากมันเอาไว้เสียดีกว่า!” เย่เฟิงชิงตอบพลางชี้นิ้วไปทางจิ้นตงกับหลัวซี
“ใช่! พวกเราต่างก็เห็นแล้ว พวกมันเป็นผู้ฝึกวิชามารจริงๆ” โจวไท่พูดแทรกขึ้นมา
ผู้บำเพ็ญเพียรอีกสองสามคนเองก็จำได้ว่าจิ้นตงกับหลัวซีเป็นผู้ฝึกวิชามาร
“พวกเขาเป็นผู้ฝึกวิชามารแล้วยังไงล่ะ? หมายความว่าพวกเขาสมควรที่จะต้องตายงั้นรึ? ต่อให้พวกเขาเป็นผู้ฝึกวิชามาร แต่พวกเขาก็ไม่เคยทำร้ายใคร ในทางกลับกัน สมาพันธ์ผนึกมารของแกต่างหากล่ะที่ชุบเลี้ยงกำลังพลของผู้ฝึกวิชามารและคิดจะใช้พวกมันเพื่อควบคุมอาณาจักรนิรันดร์โดยอ้างเรื่องที่ปราบผู้ฝึกวิชามาร แท้ที่จริงแล้ว สมาพันธ์ผนึกมารช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าผู้ฝึกวิชามารพวกนี้มากนัก!” เฉินผิงสวนตอบพลางจ้องมองเย่เฟิงชิงด้วยสายตาเย็นชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...