หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3157

เย่เฟิงชิงไม่เข้าใจว่าอะไรทำให้ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานต้องยอมเสี่ยงชีวิต เฉินผิงสัญญาว่าจะให้ผลประโยชน์อะไรกับเขางั้นเหรอ?

“เจ้าสำนักจี้ สำนักเฟ่ยเทียนก็จะร่วมมือกับผู้ฝึกวิชามารด้วยรึ?”

“ฉันมีอิสระที่จะร่วมมือกับใครก็ได้ที่ชอบ แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงได้มาตั้งคำถามกับฉัน? แกรู้ดีกว่าใครว่าสมาพันธ์ผนึกมารของตัวเองเป็นตัวอะไร วันนี้ถ้าหากแกกล้ารวมหัวกันเล่นงานคุณเฉิน สำนักเฟ่ยเทียนกับฉันก็จะสู้กับแกจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่งเลย! ฉันไม่สนหรอกว่าพวกเราจะต้องตายไปพร้อมกัน! ไม่มีใครมีชีวิตรอดไปจากที่นี่ได้ทั้งนั้นแหละ!”

เมื่อจี้เหลียนจ้านพูดจบ เขาก็ปลดปล่อยพลังระดับผู้ทุกข์ยากของตนออกมา

เมื่อผู้บำเพ็ญเพียรทั้งหลายเห็นว่าเขาพร้อมที่จะตายเช่นกัน พวกเขาก็เผ่นหนีไป ทันใดนั้นผู้บำเพ็ญเพียรนับร้อยคนก็หลบหนีไปแล้ว

พวกเขาหลายคนไม่ได้มาจากสมาพันธ์ผนึกมารหรือตระกูลโจวจึงไม่ถูกบังคับให้อยู่ต่อ

เมื่อเห็นว่าจี้เหลียนจ้านเตรียมที่จะสละชีพของตนเองเช่นกัน เย่เฟิงชิงก็ถึงกับพูดไม่ออก

เขาไม่คาดคิดเลยว่าคนพวกนั้นจะปกป้องเฉินผิงมากขนาดนั้น

เขาพร้อมกับทุกคนคิดจะพุ่งเข้าใส่เฉินผิงและสังหารมันทิ้งเสีย

เขามั่นใจว่าต่อให้เฉินผิงสามารถอัญเชิญมังกรทองได้ อีกฝ่ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับพลังอันมหาศาลของตนอยู่ดี

แต่ก่อนที่การต่อสู้จะทันได้เริ่มต้นขึ้น กลุ่มคนของเย่เฟิงชิงกลับหนีเตลิดไปกว่าครึ่งเสียแล้ว

ถ้าพรรคพวกของเฉินผิงร่วมมือกันเปิดฉากโจมตีทำลายล้างขึ้นมา สมาพันธ์ผนึกมารคงได้จบเห่เป็นแน่

โจวไท่ที่อยู่ทางด้านข้างตัวสั่นและมีท่าทีกระอักกระอ่วน

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกว่าจะหลอกขอความช่วยเหลือของเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากมาได้

ถ้าหากเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรล้วนต้องมาตายเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนที่เขากลับไป บิดาของโจวไท่คงได้ถลกหนังตนทั้งเป็นแน่ๆ

ตระกูลโจวสามารถมีพลังอำนาจถึงขนาดนั้นในอาณาบริเวณนี้ได้ เพราะพวกเขามีเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากที่อยู่ในลำดับขั้นเหล่านั้น

“อะไรนะ? ฉันเป็นถึงผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากเชียวนะ ถ้าฉันเป็นฝ่ายลงมือกับผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนก่อน ผู้คนอาจจะหัวเราะเอาได้! แกลงมือก่อนเถอะ” เย่เฟิงชิงยิ้มเยาะ

“ถ้าฉันเป็นฝ่ายลงมือก่อน เช่นนั้นแกอาจจะไม่มีโอกาสแม้แต่จะขยับตัวแล้วล่ะ!” เฉินผิงจ้องมองเย่เฟิงชิงด้วยสายตาสงบนิ่ง

ไม่กี่วินาทีให้หลัง พลังมังกรก็ก่อตัวเป็นมังกรทองแล้วพุ่งทะยานสู่ท้องนภาจากบนศีรษะของเขา

ในขณะเดียวกัน แก่นมังกรตรงหน้าอกของเขาก็เปล่งประกาย

ขณะที่พลังอันน่าสะพรึงกลัวยังคงเต้นระริกต่อไป พลังมังกรก็ท่วมท้นร่างของเฉินผิง

ผืนดินใต้ฝ่าเท้าของเฉินผิงแตกร้าว จากนั้นเฉินผิงก็พุ่งตัวไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่หลงเหลือไว้เพียงภาพตามติด

ชั่วครู่ต่อมา ก็บังเกิดเสียงดังตู้มขึ้นกลางอากาศ

เฉินผิงเปิดฉากโจมตีอย่างดุเดือดโดยไม่ลังเลใจแม้แต่น้อยด้วยความเร็วเหนือเสียง