หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3158

ทันใดนั้นเฉินผิงก็มาถึงตรงหน้าเย่เฟิงชิง ส่วนเย่เฟิงชิงได้สติกลับคืนมาก็แผดเสียงคำราม พลังภายในร่างกายของเขาปะทุขึ้นมา

“แกมันโอหังนัก! ฉันจะทำให้แกตัวสั่นเมื่ออยู่ต่อหน้าพลังของฉัน!” เย่เฟิงชิงหน้าขมึงพลางปลุกระดมพลังเอาไว้ในฝ่ามือก่อนที่เขาจะเขวี้ยงหมัดออกไป

เขาใช้พลังทั้งหมดที่มีอยู่ พลังหนาทึบรอบหมัดของเขาสำแดงพลังในฐานที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากเอาไว้อย่างชัดเจน

ไม่สำคัญหรอกว่าเฉินผิงจะแข็งแกร่งอย่างที่เขาเคยได้ยินมาหรือไม่ เพราะเขาจะไม่ดูถูกศัตรูเป็นอันขาด

เขาใช้พลังทั้งหมดที่มีอยู่ในหมัดเดียว บางทีหมัดนี้อาจจะนำมาซึ่งจุดจบของเฉินผิงก็เป็นได้

หมัดของเฉินผิงปะทะเข้ากับหมัดของเย่เฟิงชิง ทำให้อาณาบริเวณอันว่างเปล่าเกิดการระเบิดขึ้นมา

เมื่อพวกมันปะทะกันโดยไร้ซึ่งเคล็ดวิชาพิเศษ หมัดจากทั้งสองฝ่ายพกพาพลังยุทธ์อันมหาศาลมาด้วย

ทันทีที่พลังโจมตีทั้งสองสายปะทะกัน คลื่นกระแทกก็แผ่ไปทั่วทุกสารทิศ พื้นดินรอบตัวสั่นสะเทือนอยู่สองคำรบและบังเกิดลมกระโชกแรง

ผู้คนโดยรอบพลันถอยหลังเพื่อหลีกเลี่ยงคลื่นกระแทกอันมหาศาลเหล่านั้น

เมื่อหมัดของทั้งสองคนสัมผัสกัน เย่เฟิงชิงก็สีหน้าซีดขาว เป็นเพราะเขารู้สึกว่าพลังมังกรที่ไม่อาจหยุดยั้งจากหมัดของเฉินผิงก็พุ่งใส่เขา หมัดของคู่ต่อสู้อัดแน่นไปด้วยพลังที่มากเสียจนสามารถทำลายอะไรก็ได้

พลังอันมหาศาลช่างเหนือล้ำเกินกว่าที่เย่เฟิงชิงคาดคิดเอาไว้

“เป็นเช่นนี้ไปได้ยังไงกัน? เรื่องนี้ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก!” เย่เฟิงชิงรู้สึกตกตะลึง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแววประหลาดใจและไม่อยากเชื่อ

เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าพลังของผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนจะแข็งแกร่งกว่าตนเสียอีก