หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3167

ทุกคนก้มหัวลง ไม่มีใครกล้าพูด

ยี่เหอมองพวกเขาอย่างเย็นชา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวังและขุ่นเคือง

แม้แต่แม่ทัพยังกลายเป็นพวกใจเสาะในระหว่างการยึดครองของหู่ป้าน คนใจกล้าไม่มีอีกแล้ว

ยี่เหอเข้าใจว่าพูดคุยต่อไปก็คงไม่ได้อะไร ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า “พวกเจ้าทุกคนไปได้แล้ว ตั้งใจทำหน้าที่และปกป้องพื้นที่ในความรับผิดชอบของตนเอง ข้าจะไม่เมตตาหากมีการหลบหนี”

“รับทราบ!” พวกแม่ทัพออกไป

ไม่ช้าก็เหลือยี่เหอคนเดียวในห้องโถง สีหน้าดูเป็นกังวล

"พระบิดา..."

ทันใดนั้นยี่ชาก็วิ่งเข้ามา ด้านหลังของเธอคือหลิ่วหรูเยี่ยนและศิษย์ของสำนักอวี้ติ้ง

“ยี่ชา!” เมื่อยี่เหอเห็นลูกสาวของเขา เขาก็รีบวิ่งเข้าไปกอดเธอ

ยี่เหอเป็นห่วงยี่ชาตลอดเวลา

หลังจากคุยกับยี่ชาแล้ว ยี่เหอก็หันไปหาหลิ่วหรูเยี่ยนแล้วพูดว่า “คุณหนูหลิ่ว ข้าจะไม่ลืมความเมตตาของสำนักอวี้ติ้งหากสำนักของเจ้าต้องการความช่วยเหลือจากข้า โปรดเข้าใจว่าข้าจะพยายามช่วยเหลืออย่างเต็มที่ อย่างไรก็ตาม กองทัพของนครหมิงลี่กำลังรุกคืบและพร้อมที่จะปิดล้อมนครจักรวรรดิอสูรทุกเมื่อ ข้าเสียใจที่ไม่สามารถต้อนรับเจ้าได้เท่าที่ควร ขอให้เจ้าออกไปโดยเร็วเพื่อไม่ให้พลอยติดร่างแหไปด้วย”

“ราชายี่เหอ ฉันไม่ได้ให้คนของฉันพาองค์หญิงยี่ชากลับบ้านเพียงอย่างเดียว เรามาที่นี่ด้วยความตั้งใจที่จะให้ความช่วยเหลือทุกที่ที่เราทำได้ หากฉันต้องยืนดูเฉยๆ ในระหว่างที่นครจักรวรรดิอสูร เผชิญกับการโจมตีจากเมืองอื่น เฉินผิงคงจะไม่พอใจแน่นอนถ้าเขารู้ว่าฉันเพิกเฉย” หลิ่วหรูเยี่ยน กล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยี่เหอก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย เขาเข้าใจว่าหลิ่วหรูเยี่ยนหมายความว่ายังไง

เนื่องจากหลิ่วหรูเยี่ยนเป็นผู้หญิงคนหนึ่งของเฉินผิง นครจักรวรรดิอสูรก็นับเป็นหนึ่งในกองกำลังของเฉินผิง

ทั้งสำนักอวี้ติ้งและนครจักรวรรดิอสูรต่างเป็นของเฉินผิง

เมื่อเห็นยี่เหอ พวกเขาก็คุกเข่าลงทันทีและรายงานว่า "ฝ่าบาท คนส่งสารทั้งห้าของเราถูกสกัดและตายไปแล้ว มีแต่พวกเราที่รอดกลับมาได้”

"อะไรนะ? มันเกิดขึ้นได้ยังไง? ข้าบอกพวกเจ้าแล้วไงว่าให้ออกไปทางอุโมงค์ลับ!” ยี่เหอร้องลั่น

“คนของนครหมิงลี่ได้เตรียมการซุ่มโจมตีในอุโมงค์ลับ พวกเขารู้ว่ามีอุโมงค์อยู่!” ทหารยามอธิบาย

ยี่เหอเริ่มโกรธจัด “ต้องเป็นผลงานของเจ้าคนทรยศหู่ป้านแน่! ดูเหมือนว่าราชาลี่หวังจะรู้ความลับทั้งหมดของนครจักรวรรดิอสูรแล้ว…”

“พระบิดา เกิดอะไรขึ้น?” ยี่ชาถาม

“ข้าได้ส่งคนออกไปนอกเมืองเพื่อติดต่อกับราชาและประมุขคนอื่นๆ เพื่อแจ้งให้ทราบถึงสถานการณ์ที่นี่ หากพวกเขาหวังผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้น พวกเขาอาจตัดสินใจส่งกองทัพมายังที่นี่ ซึ่งจะทำให้ราชาลี่หวังไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม หากเขายังคงพยายามบุกโจมตีนครจักรวรรดิอสูร เขาก็จะต้องเสียคนไปมากเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว ฝ่ายที่ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับความขัดแย้งจะได้รับผลประโยชน์มากที่สุด นั่นคือความตั้งใจของข้าเพื่อบีบให้ราชาลี่หวังถอยทัพ ไม่นึกเลยว่าเขาจะเตรียมการล่วงหน้าสำหรับสถานการณ์เช่นนี้ไว้แล้ว…”

ยี่เหอขมวดคิ้ว ไม่รู้จะทำยังไงอีกต่อไป