ทันใดนั้น หัวเฟิ่งก็เดินเข้ามาและพูดว่า “ยี่เหอ ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของฉัน ฉันจะคุยกับชายแก่สักสองสามคนและให้พวกเขาระดมกำลังทหาร”
ยี่เหอดูไม่แน่ใจ “ถ้าเป็นเมื่อก่อน เจ้าคงเข้ามาแทรกแซงได้โดยไม่มีปัญหา อย่างไรก็ตาม ด้วยความสามารถของเจ้าในตอนนี้ ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะสามารถออกไปจากนครจักรวรรดิอสูรได้”
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหัวเฟิ่งเมื่อแต่ก่อนนั้นน่าเกรงขาม อย่างไรก็ตาม พลังของเธอลดลงอย่างมากหลังจากที่เธอถูกส่งมายังโลกมนุษย์ ตอนนี้พลังของเธออยู่ที่ระดับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียน เท่านั้น ไม่มีทางที่ลี่หวังจะยอมให้เธอออกไปจากนครจักรวรรดิอสูร
"ไม่ต้องกังวล ราชาลี่หวังเป็นคนหวาดระแวง เขาจะไม่ขัดขวางฉันทันทีถ้าเขาเห็นฉัน ที่ฉันหมายความก็คือ นครจักรวรรดิอสูรสามารถป้องกันตัวเองได้นานแค่ไหน? ผุ้อาวุโสที่เหลืออยู่ในทวีปอื่น พวกเขาอยู่ไกลจากที่นี่ ฉันต้องใช้เวลาเดินทางพอสมควร” หัวเฟิ่งกล่าว
“ข้ายังมีทหารนับแสนคนในนครจักรวรรดิอสูร ถ้ารวมกับวงแหวนอาคมรอบๆ เมือง การปกป้องเมืองเป็นเวลาประมาณครึ่งเดือนก็ไม่น่าเป็นปัญหา” ยี่เหอกล่าว
"ดีมาก รอฟังข่าวดีจากฉัน” ว่าแล้วหัวเฟิ่งก็แปลงร่างเป็นวิหคเพลิงและบินออกไปนอกเมือง
เมื่อยี่ชาเห็นหัวเฟิ่งกลายเป็นวิหคเพลิง เธอก็เบิกตากว้างและอ้าปากค้าง “ท่านพ่อ นั่นมัน… หรือว่าจะเป็น-”
“ก็อย่างที่เห็น เธอคือวิหคเพลิง ข้าไม่ได้เจอเธอมาหลายปีแล้ว ไม่นึกว่าเธอจะถูกส่งมาที่โลกมนุษย์ ตอนนี้คุณเฉินเป็นนายของหัวเฟิ่ง” ยี่เหอพูดพลางพยักหน้าก่อนที่ยี่ชาจะพูดจบ
“เฉินผิงเป็นนายของหัวเฟิ่งงั้นเหรอ?” ยี่ชายิ่งผงะขึ้นไปอีก
ในขณะเดียวกัน หัวเฟิ่งทะยานขึ้นไปในอากาศพร้อมกระพือปีกเพลิงของเธอ
บนยอดเขาที่อยู่ห่างจากนครจักรวรรดิอสูรหลายไมล์ ลี่ซิงกำลังยิ้มขณะที่เขาจ้องมองไปที่เมือง
ในไม่ช้า นครจักรวรรดิอสูรจะถูกยึดครองโดยกองทัพของนครหมิงลี่และตกเป็นของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...