ขณะที่หูอี้เซียวออกไป ลี่ซิงก็เห็นแนวไฟปรากฏขึ้นเหนือนครจักรวรรดิอสูร
ลี่ซิงรีบชี้ไปที่เปลวไฟกลางอากาศ “พ่อ ดูนั่น! มีคนกำลังหนีจากนครจักรวรรดิอสูร พวกเขาน่าจะไปเรียกกำลังเสริม”
เมื่อลี่หวังเงยหน้าขึ้นและเห็นสิ่งนั้น เขาก็ขมวดคิ้ว
เมื่อเห็นว่าพ่อของเขาไม่ตอบ ลี่ซิงจึงถามอีกครั้งว่า “พ่อ เราควรจะเข้าไปขวางไหม?”
ลี่หวังยังคงเงียบ เขาจ้องมองไปที่เปลวไฟ
สักพักเขาก็โบกมือ “ไม่ ไม่จำเป็นหรอก”
“ทำไมล่ะครับ พ่อ?” ลี่ซิงรู้สึกสับสน “ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม มันจะต้องเป็นคนที่ถูกส่งออกไปจากนครจักรวรรดิอสูรเพื่อเรียกกำลังเสริมแน่! พวกเขาคิดว่าถ้าทำแบบนี้เราจะไม่รู้”
“นั่นไม่ใช่คนของนครจักรวรรดิอสูร นั่นมันวิหคเพลิง!” ลี่หวังตอบ
“วิหคเพลิง?” ลี่ซิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “มันหายตัวไปตั้งหลายปี! ทำไมจู่ๆ ถึงมาอยู่ที่นครจักรวรรดิอสูร? หรือจะเป็นเพราะ-”
“ไม่ต้องเดาให้มากความ เพราะมันไม่ใช่อย่างที่แกคิดหรอก มันจะมาทำอะไรก็ไม่ต้องไปสน ออกคำสั่งให้คนอื่นๆ โจมตีได้แล้ว” แววเย็นชาก่อตัวขึ้นในดวงตาของลี่หวัง
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกสังหรณ์ใจว่าจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น เขาจึงไม่ต้องการรออีกต่อไป
ลี่ซิงพยักหน้าและปลดปล่อยการโจมตีด้วยฝ่ามือ ซึ่งทำให้เกิดการระเบิดในอากาศ
เสียงดังกัมปนาทกระตุ้นให้กองทัพของนครหมิงลี่รุกคืบ
ทหารหลายแสนคนเริ่มเดินทัพไปยังนครจักรวรรดิอสูร
ในขณะเดียวกัน ทหารยามรีบวิ่งไปหายี่เหอและรายงาน “ข่าวร้ายฝ่าบาท! กองทัพของราชาลี่หวัง เริ่มบุกโจมตีแล้ว!”
ยี่เหอขมวดคิ้วและรีบออกจากห้องโถงเพื่อขึ้นไปบนหอประจำเมือง
เมื่อเขามาถึงด้านบน เขาจ้องมองภาพตรงหน้าและเห็นทหารนับหมื่นจากนครหมิงลี่เดินทัพอย่างพร้อมเพรียงมายังเมืองของเขา
ด้านหน้ากองทัพมีสัตว์อสูรหลายตัวคำราม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...