หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3170

ยี่เหอยืนอยู่เหนือเมือง จ้องมองไปที่หมาป่าอสูรนับพันตัว หัวใจของเขาเปี่ยมด้วยความไม่เต็มใจและรู้สึกผิด

เขารู้สึกแย่กับหลางเฟิงมากเป็นพิเศษ เพราะเขารู้ว่าหลางเฟิงเป็นคนสำคัญของยี่ชา

ยี่ชาโตมากับการเล่นอยู่ในภูเขาและป่าไม้ โดยมีหลางเฟิงอยู่เคียงข้างเธอ อาจกล่าวได้ว่าหลางเฟิงเฝ้าดูเธอเติบใหญ่

กระนั้นยี่ชาก็ส่งหลางเฟิงไปตาย

ยี่เหอรู้ว่ายี่ชาเสียใจหนักยิ่งกว่าเขา แต่ก็จำเป็นต้องทำ

เมื่อนครจักรวรรดิอสูรถูกหู่ป้านยึดครอง นักรบผู้ภักดีจำนวนมากถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม จึงทำให้ความภักดีของนครจักรวรรดิอสูรที่มีต่อยี่เหอลดลงอย่างมาก

ความมั่นใจของทหารภายในนครจักรวรรดิอสูรมีแนวโน้มที่จะลดถอยลง เมื่อพวกเขาเผชิญกับกองทัพอันแข็งแกร่ง

ยี่ชาตระหนักดีถึงเรื่องนั้น เธอถึงได้สั่งให้หลางเฟิงเข้าขัดขวางไม่ให้กองทหารของลี่หวังรุกคืบ

ท้ายที่สุดแล้ว ในขณะนั้นมีเพียงหลางเฟิงที่ภักดีต่อยี่เหอและยี่ชามากที่สุด

ยี่ชาหวังว่าความตายอย่างไม่หวั่นเกรงของเหล่าหมาป่าอสูร จะสร้างขวัญกำลังใจให้กับนักรบแห่ง นครจักรวรรดิอสูร

หากทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเธอ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของทหารภายในนครจักรวรรดิอสูร จะฟื้นคืนกลับมา

หลางเฟิงเข้าใจเจตนาของเธอ เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเชื่อฟังคำสั่งของเธอโดยไม่ลังเล

หากการตายของเขาสามารถปกป้องนครจักรวรรดิอสูรให้อยู่รอดปลอดภัย เขาก็ยินดีที่จะสละชีวิตของเขา

หลางเฟิงยืนอยู่ข้างหน้ากองทัพหมาป่าอสูรอย่างเงียบๆ เมื่อลมพัดผ่านเขาไป ขนบนตัวเขาก็พลิ้วไหว

ความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญฉายไปทั่วดวงตาของเขา ขณะที่เขาจ้องมองไปยังกองทัพอันยิ่งใหญ่ที่กำลังดาหน้าเข้ามา

หมาป่าอสูรจ้องมองศัตรูด้วยสีหน้าดุร้ายพลางแยกเขี้ยว

หลางเฟิงภักดีต่อนครจักรวรรดิอสูร ในขณะที่เหล่าหมาป่าอสูรภักดีต่อเขา

เพราะความภักดีอันแน่วแน่ของพวกเขา ความตายจึงไม่ทำให้พวกเขาหวั่นกลัว

"ลุย!" หลางเฟิงแปลงร่างเป็นหมาป่าอสูรขนาดยักษ์และพุ่งไปข้างหน้า

หมาป่าอสูรหลายพันตัวตามเขาไป

ดวงตาของยี่เหอก็เปียกชื้นเช่นกัน

เมื่อนักรบภายในนครจักรวรรดิอสูรได้เห็นเหตุการณ์นั้น เจตจำนงสังหารก็ท่วมท้นดวงตาสีแดงของพวกเขา

ในขณะนั้น จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของพวกเขาถูกปลุกเร้าขึ้นมา

ลี่หวังที่อยู่บนยอดเขาซึ่งห่างจากตัวเมืองหลายไมล์ มองดูสมุนของเขายกศพของหลางเฟิงขึ้น ด้วยความโกรธเคืองกับสิ่งที่เห็น ลี่หวังจึงตำหนิว่า “ไอ้โง่เอ้ย! ไม่รู้หรือไงว่าการยั่วยุศัตรูแบบนั้นจะทำให้ไฟสู้ของพวกมันลุกโชนยิ่งกว่าเดิม”

“แต่ท่านพ่อ ต่อให้นครจักรวรรดิอสูรลุกฮือแล้วยังไง? พวกเขาทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ยอดฝีมือของพวกเขาถูกฆ่าไปแล้ว ที่เหลือก็แค่พวกขี้ขลาดตาขาว” ลี่ซิงกล่าวอย่างได้ใจ

“แกน่ะยิ่งพูดยิ่งโง่! เรียกกองกำลังของเรากลับมาเดี๋ยวนี้!” ลี่หวังด่า

ตอนที่ลี่ซิงกำลังจะเรียกทัพหน้ากลับมา แผ่นดินก็สั่นสะเทือน

ครู่ต่อมา เขาก็เห็นประตูของนครจักรวรรดิอสูรเปิดออก นักรบนับหมื่นหลั่งไหลออกจากเมืองทันที พร้อมคำรามด้วยเจตจำนงสังหาร

ในตอนแรกทหารของนครจักรวรรดิอสูรรู้สึกหวาดกลัว แต่แล้วพวกเขาก็กล้าหาญยิ่งกว่าเก่าหลังจากที่ได้เห็นการตายของหลางเฟิง