ยี่เหอยืนอยู่เหนือเมือง จ้องมองไปที่หมาป่าอสูรนับพันตัว หัวใจของเขาเปี่ยมด้วยความไม่เต็มใจและรู้สึกผิด
เขารู้สึกแย่กับหลางเฟิงมากเป็นพิเศษ เพราะเขารู้ว่าหลางเฟิงเป็นคนสำคัญของยี่ชา
ยี่ชาโตมากับการเล่นอยู่ในภูเขาและป่าไม้ โดยมีหลางเฟิงอยู่เคียงข้างเธอ อาจกล่าวได้ว่าหลางเฟิงเฝ้าดูเธอเติบใหญ่
กระนั้นยี่ชาก็ส่งหลางเฟิงไปตาย
ยี่เหอรู้ว่ายี่ชาเสียใจหนักยิ่งกว่าเขา แต่ก็จำเป็นต้องทำ
เมื่อนครจักรวรรดิอสูรถูกหู่ป้านยึดครอง นักรบผู้ภักดีจำนวนมากถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม จึงทำให้ความภักดีของนครจักรวรรดิอสูรที่มีต่อยี่เหอลดลงอย่างมาก
ความมั่นใจของทหารภายในนครจักรวรรดิอสูรมีแนวโน้มที่จะลดถอยลง เมื่อพวกเขาเผชิญกับกองทัพอันแข็งแกร่ง
ยี่ชาตระหนักดีถึงเรื่องนั้น เธอถึงได้สั่งให้หลางเฟิงเข้าขัดขวางไม่ให้กองทหารของลี่หวังรุกคืบ
ท้ายที่สุดแล้ว ในขณะนั้นมีเพียงหลางเฟิงที่ภักดีต่อยี่เหอและยี่ชามากที่สุด
ยี่ชาหวังว่าความตายอย่างไม่หวั่นเกรงของเหล่าหมาป่าอสูร จะสร้างขวัญกำลังใจให้กับนักรบแห่ง นครจักรวรรดิอสูร
หากทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเธอ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของทหารภายในนครจักรวรรดิอสูร จะฟื้นคืนกลับมา
หลางเฟิงเข้าใจเจตนาของเธอ เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเชื่อฟังคำสั่งของเธอโดยไม่ลังเล
หากการตายของเขาสามารถปกป้องนครจักรวรรดิอสูรให้อยู่รอดปลอดภัย เขาก็ยินดีที่จะสละชีวิตของเขา
หลางเฟิงยืนอยู่ข้างหน้ากองทัพหมาป่าอสูรอย่างเงียบๆ เมื่อลมพัดผ่านเขาไป ขนบนตัวเขาก็พลิ้วไหว
ความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญฉายไปทั่วดวงตาของเขา ขณะที่เขาจ้องมองไปยังกองทัพอันยิ่งใหญ่ที่กำลังดาหน้าเข้ามา
หมาป่าอสูรจ้องมองศัตรูด้วยสีหน้าดุร้ายพลางแยกเขี้ยว
หลางเฟิงภักดีต่อนครจักรวรรดิอสูร ในขณะที่เหล่าหมาป่าอสูรภักดีต่อเขา
เพราะความภักดีอันแน่วแน่ของพวกเขา ความตายจึงไม่ทำให้พวกเขาหวั่นกลัว
"ลุย!" หลางเฟิงแปลงร่างเป็นหมาป่าอสูรขนาดยักษ์และพุ่งไปข้างหน้า
หมาป่าอสูรหลายพันตัวตามเขาไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...