หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3172

ราชายี่เหอยิ้มจาง ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ ทว่ากลับเอาแต่จ้องมองเรือเหาะที่อยู่บนฟ้า

เรือเหาะค่อย ๆ ลอยอยู่เหนือนครแห่งจักรวรรดิอสูร จนในที่สุดเฉินผิงก็เห็นเหล่าทหารที่ยืนเฝ้าระวังคุ้มกันอยู่บนกำแพงเมือง

“คุณเฉิน เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่? ดูสิมีศพเกลื่อนพื้นไปหมดเลย! หรือว่าจะมีการต่อสู้เกิดขึ้น?” จี้อวิ๋นกล่าวพลางมองภาพเหตุการณ์ชวนสยอง

ภาพที่นองเลือดมากที่สุดที่เขาเคยเห็นก็คือ การปะทะกันระหว่างทั้งสองสำนักอันส่งผลก่อให้เกิดผู้บาดเจ็บล้มตายนับร้อย

แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้คือร่างไร้วิญญาณนับหมื่นที่กองเป็นภูเขาเลากา

ช่างเป็นฉากนองเลือดที่คาดไม่ถึงและน่าสะพรึงกลัวสุดขีด

เมื่อเกาฉี่หลานเห็นเช่นนั้น เธอก็รู้สึกคลื่นเหียนและเริ่มที่จะอาเจียนออกมา

เฉินผิงขมวดคิ้วและสีหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด

เขารู้ว่ามีคำอธิบายที่พอจะเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวสำหรับภาพเหตุการณ์ชวนสยองคือ นครหมิงลี่เริ่มขัดแย้งกับนครแห่งจักรวรรดิอสูรเสียแล้ว

นี่เป็นผลพวงของการปะทะกันระหว่างทั้งสองนคร

“จี้อวิ๋น จอดเรือเหาะเดี๋ยวนี้!” เฉินผิงร้องตะโกน

จี้อวิ๋นผงกศีรษะแล้วรีบหันเรือเหาะลงสู่จัตุรัสใจกลางนครแห่งจักรวรรดิอสูร

หลายคนในนครแห่งจักรวรรดิอสูรไม่เคยเห็นเรือเหาะมาก่อน พวกเขาจึงเข้ามามุงดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เมื่อราชายี่เหอเห็นเช่นนั้น เขากับองค์หญิงยี่ชาก็รีบลงจากกำแพงเมืองไปด้วยกัน

เมื่อเฉินผิงลงจากเรือเหาะ ราชายี่เหอก็เอ่ยขันด้วยความตื่นเต้นว่า “คุณเฉิน เป็นคุณจริง ๆ ด้วย! ดีจังที่คุณกลับมา!”

ยามนี้องค์หญิงยี่ชารู้สึกวราวกับว่าเฉินผิงเป็นคนแปลกหน้าไปเสียแล้ว เพราะดูเหมือนว่าพลังของเขาจะเปลี่ยนแปลงไปมาก