หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3173

เฉินผิงครุ่นคิด ดูเหมือนว่าในอาณาจักรนิรันดร์แห่งนี้ จะมีคนให้พวกเราขอความช่วยเหลือได้มาก นอกเหนือไปจากตระกูลเกากับเมืองเจียหลิงซึ่งอาจจะให้ความช่วยเหลือ ก็คงจะไม่มีใครยื่นมือให้ความช่วยเหลืออีก ทว่าตระกูลเกากับเมืองเจียหลิงอยู่ไกลเกินกว่าจะให้ความช่วยเหลือได้ทัน ตอนนี้พวกเราจึงได้แต่พึ่งพากำลังของนครแห่งจักรวรรดิอสูรเองเพื่อต้านทานการโจมตีของนครหมิงลี่เท่านั้นแล้ว

“ตอนนี้พวกเราจะต้องคิดหาหนทางเอง พวกเราไม่สามารถฝากความหวังเอาไว้กับคนอื่นได้ คุณรู้ไหมว่านครหมิงลี่มีพลังที่แท้จริงมากขนาดไหน? การที่ทัพนครหมิงลี่เคลื่อนพลก็เท่ากับว่าการคุ้มกันในนครของมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักใช่ไหมล่ะ?” เฉินผิงถามราชายี่เหอ

“คราวนี้ราชาลี่หวังนำทัพด้วยตนเองและระดมพลส่วนใหญ่จากนครหมิงลี่มาด้วย ทำให้หลงเหลือกำลังคุ้มกันเอาไว้เพียงประปราย หรือว่าคุณคิดจะโจมตีนครหมิงลี่โดยบีบให้ราชาลี่หวังกลับมาเพื่อคลี่คลายวิกฤตของนครแห่งจักรวรรดิอสูร?” เมื่อราชายี่เหอได้ยินคำถามของเฉินผิง เขาก็เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังวางแผนได้อย่างรวดเร็ว

“ถูกต้องครับ!” เฉินผิงผงกศีรษะ

“คุณเฉิน นั่นเป็นความคิดที่ดีเชียวล่ะ แต่น่าเสียดายที่ทัพนครหมิงลี่ปิดล้อมนครแห่งจักรวรรดิอสูรเอาไว้หมดแล้ว แม้แต่เส้นทางลับก็มีทหารของพวกมันคอยคุ้มกัน พวกเราไม่มีหนทางหนีออกไปได้เลย! ถ้าพวกเราออกไปจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรไม่ได้แล้วจะเปิดฉากโจมตีนครหมิงลี่ได้ยังไงกัน?” ราชายี่เหอรู้ว่าเป็นแผนการที่ใช้ได้ทีเดียว แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่สามารถส่งทหารออกไปได้สักคนภายใต้สถานการณ์ในยามนี้

“ย่อมต้องมีวิธีอยู่แล้ว คืนนี้ทุกคนควรจะพักผ่อนกันเสียบ้าง เพราะพรุ่งนี้นครหมิงลี่จะต้องย้อนกลับมาเล่นงานเป็นแน่” ตอนนี้เฉินผิงยังนึกไม่ออกเลยว่าจะออกไปจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรอย่างไร โดยที่จะไม่ทำให้ลี่หวังตื่นตกใจ

ดังนั้นระหว่างที่เขาคิดหาหนทางแก้ปัญหาอยู่ จึงแนะนำให้ทุกคนไปพักผ่อนเสียก่อน

ราชายี่เหอพยักหน้าก่อนจะพาองค์หญิงยี่ชาไปพักผ่อน

แทนที่เฉินผิงจะพักผ่อน เขากับจี้อวิ๋นกลับขึ้นไปบนกำแพงเมือง

เมื่อก้มมองซากศพเป็นภูเขาเลากาและสภาพนองเลือดที่อยู่ตรงหน้าลงมาจากกำแพงเมือง เฉินผิงก็รู้ว่าการต่อสู้ในวันรุ่งขึ้นคงจะโหดร้ายทารุณยิ่งกว่าวันนี้โดยไม่ต้องสงสัย

ถึงแม้ว่าพลังของเขาจะรุดหน้าขึ้นมาก ทว่าเมื่อต้องประจันหน้ากับศัตรูนับหมื่นแสน ลำพังแค่พลังของเขาเพียงผู้เดียวก็ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยเพียงพอสักเท่าไหร่

เฉินผิงเองก็คิดจะพิชิตผู้นำของพวกมันเสียก่อนเพื่อหักแขนหักขาศัตรู แต่ลี่หวังเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัว นอกเหนือไปจากนั้น เฉินผิงก็มั่นใจว่าฝ่ายหลังยังมียอดฝีมือหลายคนคอยคุ้มกันอย่างใกล้ชิดอีกต่างหาก

ดังนั้นการที่เขาจะบุกเข้าไปในค่ายของศัตรูแล้วจับตัวลี่หวัง น่าจะเป็นเรื่องยากเสียแล้ว

กำแพงเมืองสามารถต้านทานได้เฉพาะคนธรรมดาสามัญ ย่อมไม่มีทางที่กำแพงเมืองจะสกัดขัดขวางทัพนครหมิงลี่ได้

“ตามผมออกไปนอกเมืองเถอะ ผมอยากจะกางวงแหวนอาคมขนาดใหญ่เอาไว้อีกแห่ง ฉะนั้นคุณต้องคอยคุ้มกันให้ผมนะ” เฉินผิงบอกจี้อวิ๋น

“ได้เลย!” จี้อวิ๋นผงกศีรษะ

ต่อมาทั้งสองคนก็กระโดดขึ้นแล้วมุ่งหน้าออกไปจากนครแห่งจักรวรรดิอสูร

หลังจากเลือกตำแหน่งที่ตั้งเหมาะ ๆ ได้แล้ว เฉินผิงก็สั่งให้จี้อวิ๋นคอยคุ้มกันให้ตนด้วย จากนั้นเขาก็ควักยันต์สองสามแผ่นออกมาแล้วเริ่มกางวงแหวนอาคม

เนื่องจากอาคมคุ้มกันเพียงอย่างเดียวน่าจะไม่สามารถต้านทานทัพใหญ่ของนครหมิงลี่ได้ เฉินผิงจึงคิดจะกางอาคมสังหารลงไปด้วย