หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3177

เมื่อลี่ซิงเห็นเฉินผิงกับจี้อวิ๋นจากไปแล้ว เขาก็รู้สึกแปลกใจสุดขีด “ผู้อาวุโสฉี นี่มันเคล็ดว่าจำพวกไหนกัน? ทั้ง ๆ ที่พวกเรายืนอยู่ที่นี่แท้ ๆ แต่พวกมันกลับหาพวกเราไม่เจอแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังสัมผัสไม่ได้ถึงรัศมีพลังของพวกเราอีกต่างหาก”

ผู้อาวุโสฉีตอบด้วยท่าทีภูมิอกภูมิใจว่า “นายท่าน นี่คือเคล็ดวิชาที่เรียกกันว่าย้ายมิติ เป็นเคล็ดวิชาโบราณที่ตกทอดมารุ่นแล้วรุ่นเล่า แม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุดก็ไม่สามารถแทรกซึมได้ อันที่จริงแล้ว สมัยก่อนเคล็ดวิชาย้ายมิติเคยช่วยชีวิตผมมานับครั้งไม่ถ้วนและไม่เคยล้มเหลวเลยสักครั้ง ตอนนี้พวกเราแค่อดทนรอให้พวกมันจากไปเสียก่อนแล้วค่อยหาทางออกไป”

ทันทีที่ผู้อาวุโสฉีพูดจบ เสียงของเฉินผิงดังก้องไปทั่วบริเวณรอบข้าง “แกบอกว่าเคล็ดวิชาของแกไม่เคยล้มเหลวงั้นเหรอ? จริงดิ?”

ผู้อาวุโสฉีกับลี่ซิงต่างรู้สึกตะลึงงันพลางกวาดสายตามอง แต่กลับไม่พบร่องรอยของเฉินผิงเลย

การที่พวกเขาได้ยินเสียงแต่กลับไม่เห็นตัวเขา ทำให้พวกรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

ไม่นานพวกเขาก็สังเกตเห็นระลอกคลื่นในอาณาบริเวณตรงหน้า ก่อนที่พวกเขาจะทันได้รู้ตัว เฉินผิงก็ปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขาอีกครั้ง

เคล็ดวิชาย้ายมิติของผู้อาวุโสฉีสลายหายไปทันที เผยให้เห็นตำแหน่งของเฉินผิงกับจี้อวิ๋น

“แกคิดว่าจะเล่นซ่อนแอบกับฉันจริง ๆ เหรอ? โง่เง่าสิ้นดี” เฉินผิงพูดเยาะเย้ยพลางฉีกยิ้มมีเลศนัย

ผู้อาวุโสฉีหน้าเปลี่ยนสีและรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจ เคล็ดวิชาย้ายมิติที่เขาใช้ไม่เคยล้มเหลวมาก่อน แต่เฉินผิงกลับมองเคล็ดวิชาของเขาออกได้ไม่ยากเย็นเลย

“ไอ้หนู แกมันโอหังเกินไปแล้ว!” ผู้อาวุโสฉีเริ่มซัดฝ่ามือใส่เฉินผิงโดยไม่ลังเล ทำให้ระหว่างนั้นเกิดลมกระโชกแรงขึ้นมาหอบหนึ่ง

แต่พลังโจมตีกลับทะลุผ่านร่างของเฉินผิงไปโดยไม่ทำร้ายเขาแม้แต่น้อย

เห็นได้ชัดเลยว่าเฉินผิงที่อยู่ตรงหน้าตนเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา

“ในเมื่อพวกแกชอบซ่อนแอบมากนัก ฉันก็คิดว่าจะเล่นด้วยสักพัก” คำพูดเหน็บแนมของเฉินผิงดังก้องไปทั่วทุกสารทิศ

สิ่งรอบข้างของลี่ซิงกับผู้อาวุโสฉีเริ่มเปลี่ยนแปลงไม่หยุดหย่อน จากนั้นร่างเงาของเฉินผิงก็ปรากฎขึ้นจากทั่วทุกมุม

ลี่ซิงจวนจะเสียสติอยู่แล้ว เขาเปิดฉากโจมตีร่างเงาที่อยู่โดยรอบอย่างไม่ลดละ

น่าเสียดายที่เมื่อไม่มีเงาร่างใดที่เป็นเฉินผิงตัวจริง ก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าช่างเปล่าประโยชน์