เมื่อจี้อวิ๋นเห็นเฉินผิงสังหารเหล่าผีดิบ เขาก็คิดจะเข้าไปช่วยแต่กลับถูกฝ่ายหลังห้ามเอาไว้
ในเมื่อเขาไม่สามารถซึมซับวิญญาณชั่วร้ายแห่งเผ่ามารมฤตยูได้ การที่เขาสังหารพวกมันจึงนับว่าเสียของไปเปล่า ๆ
ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเฝ้ามองดูเฉินผิงด้วยความเป็นห่วง
ในทางตรงข้ามกับจี้อวิ๋น ผู้อาวุโสฉีกับลี่ซิงต่างมองด้วยสีหน้าภูมิอกภูมิใจ
“ผู้อาวุโสฉี ผมไม่คาดคิดเลยว่าคุณจะแข็งแกร่งขนาดนั้น ทำไมคุณถึงไม่ปลุกผีดิบขึ้นมาฆ่าเฉินผิงอีกล่ะ?” ลี่ซิงเอ่ยเสนอแนะด้วยความเบิกบานใจ
ผู้อาวุโสฉียิ้มพลางพยักหน้า จากนั้นก็ร่ายคาถาพลางโบกสะบัดธงดูดวิญญาณอยู่กลางอากาศ
ซากศพนับไม่ถ้วนเริ่มฟื้นคืนชีพจากความตายแล้วกลุ้มรุมเข้าหาเฉินผิง
ไม่นานพวกมันเกือบทุกตนก็กลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ถึงกระนั้นเฉินผิงก็ยังคงใช้กระบี่พิฆาตมังกรฟาดฟันพวกมันอย่างหนักหน่วง โดยไม่แสดงท่าทางเหน็ดเหนื่อยออกมาสักนิด
ภาพที่เห็นทำให้ผู้อาวุโสฉีถึงกับขมวดคิ้วพลางเหงื่อผุดซึมหน้าผาก
เขายังคงใช้ธงดูดวิญญาณเพื่อดูดวิญญาณชั่วร้ายแห่งเผ่ามารมฤตยูจำนวนมหาศาลต่อไป แต่เฉินผิงก็ยังต้านทานเอาไว้ได้
เมื่อเฉินผิงสังเกตเห็นว่าผู้อาวุโสฉีเริ่มช้าลงและดูเหมือนจะร่ายคาถาต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เขาจึงแผดเสียงร้องดัง “อ๊าก!”
หลังจากนั้นเขาก็แสร้งทำทีเป็นถูกผีดิบจู่โจมจนลอยกระเด็นออกไป
“คุณเฉิน!”
ภาพที่เห็นทำให้จี้อวิ๋นรีบพุ่งเข้ามาช่วยประคองเฉินผิงให้ลุกขึ้นด้วยความลนลาน
“คุณเฉิน ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?” จี้อวิ๋นถามพลางตรวจดูอาการบาดเจ็บของเฉินผิง
เฉินผิงได้แต่ยิ้มตอบ “ผมไม่เป็นไร ก็แค่สร้างภาพเท่านั้น คุณควรจะแสร้งทำทีเป็นว่าผมได้รับบาดเจ็บสาหัสสิ”
จี้อวิ๋นที่มัวแต่ตะลึงงันไม่รู้ว่าเฉินผิงคิดจะทำอะไรกันแน่จึงได้แต่ทำตามที่เขาบอก
“คุณเฉิน คุณบาดเจ็บแถมพลังยังอ่อนแอลง คุณเลิกต่อสู้ดีกว่า ถอยก่อนเถอะครับ!” จี้อวิ๋นเอ่ยเสียงดังพลางช่วยประคองเฉินผิงให้ลุกขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...