หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3181

เมื่อมองไปยังลี่ซิงที่กำลังถูกจับกุม ผู้อาวุโสฉีต้องการที่จะช่วยเหลือ แต่เขาก็ไม่มีพลังมากพอที่จะทำเช่นนั้น

“ผมขอแนะนำอะไรคุณซักอย่างนะ ถึงคุณจะคุมตัวคุณลี่ซิงไปได้ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่คุณจะใช้เขาเพื่อบีบบังคับให้ราชาลี่หวังถอนกำลังทหารออกไป ราชาลี่หวังเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานสูง เขาจะไม่ยอมทิ้งโอกาสทองในการเข้ายึดครองนครแห่งจักรวรรดิอสูรเพียงเพราะเห็นแก่ลูกชายของเขา หากลูกชายของเขาตายไป เขาก็สามารถให้กำเนิดลูกหลานขึ้นมาใหม่ ในฐานะผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากแล้ว ยังไงเขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้ไปอีกหลายร้อยปีอย่างง่ายดายอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีนางสนมจำนวนนับไม่ถ้วน การจะมีลูกชายอีกสักสองสามคนนั้นไม่ใช่เรื่องยากเย็นสำหรับเขาเลย!” ผู้อาวุโสฉีพูดกับเฉินผิง

“คุณฉี คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไรน่ะ? พ่อของผมต้องไม่ยอมดูดายอย่างแน่นอน!”

ลี่ซิงตะโกนด้วยความโกรธทันทีหลังจากได้ฟังคำพูดของผู้อาวุโสฉี คำพูดของคุณฉีนั้นไม่ต่างอะไรกับโทษตัดสินประหารชีวิตฉัน! ถ้าฉันไม่มีค่าแล้ว เฉินผิงจะต้องฆ่าฉันแน่ๆ!

“ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ขอให้ราชาลี่หวังถอนกำลังทหารของเขาออกไป ผมแค่อยากจะแลกเปลี่ยนตัวลูกชายของเขากับของบางอย่างเท่านั้น” เฉินผิงตอบ

เขารู้ดีว่าคนที่เป็นผู้ปกครองและผู้นำทางการทหารมักจะมีความโหดเหี้ยม พวกเขาจะไม่มีวันละทิ้งดินแดนที่อยู่ในเงื้อมมือเพียงเพราะประโยชน์ของลูกชาย

นั่นคือสาเหตุที่เฉินผิงตั้งใจที่จะไม่ใช้ลี่ซิงในการข่มขู่ให้ลี่หวังล่าถอย

“คุณต้องการอะไรเป็นการแลกเปลี่ยนล่ะ?” ผู้อาวุโสฉีถาม

“ธนูศักดิ์สิทธิ์” เฉินผิงพูดอย่างเรียบเฉย

“ธนูศักดิ์สิทธิ์รึ?”

ผู้อาวุโสฉีประหลาดใจทันที เขามองเฉินผิงด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและสับสน “ราชาลี่หวังจะมีธนูศักดิ์สิทธิ์ได้ยังไงกัน? คุณเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า?”

ดูเหมือนผู้อาวุโสฉีจะรับรู้ถึงการมีอยู่ของธนูศักดิ์สิทธิ์ แต่เขาไม่รู้ว่าธนูนั่นอยู่ในความครอบครองของลี่หวัง

“มันไม่สำคัญหรอกว่าธนูนั่นจะอยู่ที่เขาหรือไม่ หน้าที่ของคุณมีเพียงแค่ส่งต่อข้อความนี้ไปเท่านั้น” เมื่อพูดจบเฉินผิงก็เดินกลับไปยังนครแห่งจักรวรรดิอสูรพร้อมกับลากตัวลี่ซิงไปด้วย

“คุณฉี ช่วยผมด้วย! คุณต้องช่วยผมนะ! รีบไปบอกพ่อให้คืนธนูนั้นให้เขาที!” ลี่ซิงตะโกน

แม้ลี่ซิงจะไม่รู้ว่าธนูศักดิ์สิทธิ์คืออะไร แต่ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่คิดว่าจะมีสิ่งใดสำคัญไปกว่าชีวิตของเขา

“ทำไมล่ะคะ? เขาจะยอมดูลูกชายของเขาตายอย่างงั้นเหรอ?” ยี่ชารู้สึกงุนงง เธอไม่สามารถเข้าใจในคำพูดของผู้เป็นพ่อได้

อย่างไรก็ตาม ยี่เหอไม่ได้ตอบอะไร และเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรเพราะนั่นเป็นเพียงวิถีทางของราชวงศ์เท่านั้น

หากยี่ชาถูกจับเป็นตัวประกัน และยี่เหอจำเป็นจะต้องเลือกช่วยเธอด้วยการเสียสละนครแห่งจักรวรรดิอสูรไป เขาคิดว่าคงไม่สามารถละทิ้งเมืองนี้ได้เช่นกัน

เหตุผลก็คือเขาไม่สามารถเสียสละนครแห่งจักรวรรดิอสูรและกองทหารทั้งหมดไปเพื่อคนเพียงคนเดียวได้ ไม่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นใครก็ตาม

เมื่อสังเกตเห็นยี่เหอมีสีหน้าที่น่าอึดอัดใจ เฉินผิงจึงรีบพูดออกมาว่า “เอาล่ะครับ เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก ต่อให้พวกเขาจะโจมตีเมืองในวันพรุ่งนี้มันไม่สำคัญหรอก ผมได้สร้างวงแวนอาคมเอาไว้ที่ด้านนอกกำแพงเมืองแล้ว หากพวกเขากล้าโจมตีละก็สิ่งเดียวที่รอพวกเขาอยู่ก็คือความตายเท่านั้น!”

“ผมรู้สึกสบายใจเหลือเกินที่มีคุณอยู่ด้วย คุณเฉิน” ยี่เหอพยักหน้า ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องของเขานำตัวลี่ซิงไปขังไว้ในคุกใต้ดิน

จากนั้นทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนเพื่อเตรียมเผชิญศึกใหญ่ในวันรุ่งขึ้น