เมื่อมองไปยังลี่ซิงที่กำลังถูกจับกุม ผู้อาวุโสฉีต้องการที่จะช่วยเหลือ แต่เขาก็ไม่มีพลังมากพอที่จะทำเช่นนั้น
“ผมขอแนะนำอะไรคุณซักอย่างนะ ถึงคุณจะคุมตัวคุณลี่ซิงไปได้ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่คุณจะใช้เขาเพื่อบีบบังคับให้ราชาลี่หวังถอนกำลังทหารออกไป ราชาลี่หวังเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานสูง เขาจะไม่ยอมทิ้งโอกาสทองในการเข้ายึดครองนครแห่งจักรวรรดิอสูรเพียงเพราะเห็นแก่ลูกชายของเขา หากลูกชายของเขาตายไป เขาก็สามารถให้กำเนิดลูกหลานขึ้นมาใหม่ ในฐานะผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากแล้ว ยังไงเขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้ไปอีกหลายร้อยปีอย่างง่ายดายอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีนางสนมจำนวนนับไม่ถ้วน การจะมีลูกชายอีกสักสองสามคนนั้นไม่ใช่เรื่องยากเย็นสำหรับเขาเลย!” ผู้อาวุโสฉีพูดกับเฉินผิง
“คุณฉี คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไรน่ะ? พ่อของผมต้องไม่ยอมดูดายอย่างแน่นอน!”
ลี่ซิงตะโกนด้วยความโกรธทันทีหลังจากได้ฟังคำพูดของผู้อาวุโสฉี คำพูดของคุณฉีนั้นไม่ต่างอะไรกับโทษตัดสินประหารชีวิตฉัน! ถ้าฉันไม่มีค่าแล้ว เฉินผิงจะต้องฆ่าฉันแน่ๆ!
“ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ขอให้ราชาลี่หวังถอนกำลังทหารของเขาออกไป ผมแค่อยากจะแลกเปลี่ยนตัวลูกชายของเขากับของบางอย่างเท่านั้น” เฉินผิงตอบ
เขารู้ดีว่าคนที่เป็นผู้ปกครองและผู้นำทางการทหารมักจะมีความโหดเหี้ยม พวกเขาจะไม่มีวันละทิ้งดินแดนที่อยู่ในเงื้อมมือเพียงเพราะประโยชน์ของลูกชาย
นั่นคือสาเหตุที่เฉินผิงตั้งใจที่จะไม่ใช้ลี่ซิงในการข่มขู่ให้ลี่หวังล่าถอย
“คุณต้องการอะไรเป็นการแลกเปลี่ยนล่ะ?” ผู้อาวุโสฉีถาม
“ธนูศักดิ์สิทธิ์” เฉินผิงพูดอย่างเรียบเฉย
“ธนูศักดิ์สิทธิ์รึ?”
ผู้อาวุโสฉีประหลาดใจทันที เขามองเฉินผิงด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและสับสน “ราชาลี่หวังจะมีธนูศักดิ์สิทธิ์ได้ยังไงกัน? คุณเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า?”
ดูเหมือนผู้อาวุโสฉีจะรับรู้ถึงการมีอยู่ของธนูศักดิ์สิทธิ์ แต่เขาไม่รู้ว่าธนูนั่นอยู่ในความครอบครองของลี่หวัง
“มันไม่สำคัญหรอกว่าธนูนั่นจะอยู่ที่เขาหรือไม่ หน้าที่ของคุณมีเพียงแค่ส่งต่อข้อความนี้ไปเท่านั้น” เมื่อพูดจบเฉินผิงก็เดินกลับไปยังนครแห่งจักรวรรดิอสูรพร้อมกับลากตัวลี่ซิงไปด้วย
“คุณฉี ช่วยผมด้วย! คุณต้องช่วยผมนะ! รีบไปบอกพ่อให้คืนธนูนั้นให้เขาที!” ลี่ซิงตะโกน
แม้ลี่ซิงจะไม่รู้ว่าธนูศักดิ์สิทธิ์คืออะไร แต่ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่คิดว่าจะมีสิ่งใดสำคัญไปกว่าชีวิตของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...