หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3182

ในขณะที่ทุกคนกำลังพักผ่อน กลับปรากฏเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดดังก้องมาจากคุกใต้ดินของนครแห่งจักรวรรดิอสูร

ลี่ซิงถูกมัดไว้แน่น และยี่ชาก็ใช้แส้ในมือของเธอฟาดเข้าใส่เขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ยี่ชาเก็บงำความเกลียดชังอันฝังรากลึกที่เธอมีต่อลี่ซิง เธอจึงใช้โอกาสนี้เพื่อแก้แค้นเขา

ลี่ซิงส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่อง แต่ในตอนนี้เขาได้ถูกขังอยู่ในสถานที่ที่ไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้

“ได้โปรด หยุดทำร้ายผมเถอะ ผมขอร้องล่ะ” เขาอ้อนวอนกับยี่ชาอย่างสิ้นหวัง

โชคร้ายที่ยี่ชายังคงไม่สนใจใยดีและเหวี่ยงแส้ของเธอต่อไป

ท้ายที่สุด เธอก็หยิบมีดสั้นเล่มหนึ่งขึ้นมากวัดแกว่ง

เมื่อเห็นเช่นนั้น ลี่ซิงก็หวาดกลัวจนแทบหมดสติ

ด้วยความหวาดกลัว เขาขู่ยี่ชาเสียงดัง “คะ-คุณจะทำอะไรน่ะ? ผมขอบอกคุณไว้นะ ถ้าคุณฆ่าผมละก็นครแห่งจักรวรรดิอสูรทั้งหมดจะต้องพินาศไปพร้อมกับผม!”

“ไม่ต้องห่วง ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอกนะ การฆ่าเจ้าให้ตายไปแบบนั้นคงเป็นการเมตตามากเกินไป”

เมื่อเห็นรอยยิ้มอันน่าสยดสยองบนใบหน้าของยี่ชา ลี่ซิงก็ถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว

เธอถือมีดสั้นเดินเข้าไปหาลี่ซิงอย่างช้าๆ

แววตาของเธอส่องประกายเย็นชา เธอใช้มีดสั้นเล่มนั้นแทงเข้าที่หว่างขาของลี่ซิงด้วยการเคลื่อนไหวอันรวดเร็วเพียงครั้งเดียว

“อ๊าก!” ลี่ซิงส่งเสียงโหยหวน เลือดไหลอาบขาทั้งสองข้างของเขาในทันใด กางเกงของเขาเปียกโชก

ความเจ็บปวดอันแสนสาหัสส่งผลให้ลี่ซิงหมดสติในทันที

เมื่อยี่ชาเห็นเขาหมดสติไป เธอก็เดินจากไปด้วยความรู้สึกพึงพอใจ ตอนนี้ลี่ซิงไม่หลงเหลือความเป็นชายอีกต่อไปแล้วในชีวิตนี้!

“ผมบอกว่าคุณลี่ซิงถูกใครบางคนจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรจับตัวไปครับ” ผู้อาวุโสฉีพูดซ้ำด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาพร้อมก้มหน้าลง

“มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน? ไม่มีใครสังเกตเห็นคนจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรแอบเข้ามาในค่ายของเราเลยหรือไง? พวกที่ลาดตระเวนมันหายหัวไปไหนกันหมดอย่างงั้นเหรอ? คืนนี้ใครเป็นคนทำหน้าที่นี้? ผมจะกุดหัวมัน!” ลี่หวังคำราม

ความรู้สึกแรกของเขาคือมีคนจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรมาลักพาตัวลี่ซิงไปในขณะที่เขายังคงอยู่ในเต็นท์

“ราชาลี่หวังครับ ผมกับคุณลี่ชิงได้ไปที่เขตชานเมืองของนครแห่งจักรวรรดิอสูรและบังเอิญไปเจอกับคนของพวกเขา จนสุดท้ายคุณลี่ซิงก็โดนพวกมันจับได้” ผู้อาวุโสฉีจำต้องเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ลี่หวังฟังอย่างไม่มีทางเลือก

หลังจากฟังเรื่องราวดังกล่าวแล้ว ลี่หวังก็ขมวดคิ้วพร้อมกับแววตาที่ดูสับสน “นอกจากยี่เหอแล้ว ในนครแห่งจักรวรรดิอสูรยังมีคนอื่นที่สามารถต่อกรกับคุณได้อีกอย่างงั้นเหรอ?”

ลี่หวังรู้สึกสับสน เหล่ายอดฝีมือจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรนั้นได้ถูกกำจัดไปจนหมดแล้ว แล้วจะมีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากหลงเหลืออีกได้อย่างไร? ยิ่งผู้ที่แข็งแกร่งกว่าผู้อาวุโสฉีแล้วยิ่งไม่จำเป็นต้องพูดถึง

“ชายคนนั้นดูเหมือนจะมีพลังการฝึกบำเพ็ญฌานอยู่ในระดับกึ่งเซียนเท่านั้น แต่ความแข็งแกร่งที่เขาแสดงออกมานั้นเทียบได้กับความแข็งแกร่งของระดับผู้ทุกข์ยาก ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ชายคนนี้ยังมีรัศมีที่โดดเด่นและมีเอกลักษณ์แตกต่างจากเชื้อสายของหยินมัวอย่างพวกเรา นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่ทันระวังตัวและปล่อยให้เขาเอาชนะผมไปได้” ผู้อาวุโสฉีอธิบายอย่างละเอียด

แทนที่จะบอกว่าเขามีความสามารถที่ด้อยกว่าเฉินผิง ผู้อาวุโสฉีกลับอ้างว่าถูกเอาชนะได้โดยไม่ทันได้ตั้งตัวก็เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของเขาไว้