“ผมไม่อยากจะเชื่อเลย เขามีรัศมีที่โดดเด่นเหมือนกันอย่างงั้นเหรอ? หรือว่าเขาจะเป็นเชื้อสายของหยินมัวด้วย?” ลี่หวังประหลาดใจ
“ไม่ครับ” ผู้อาวุโสฉีส่ายศีรษะ “ถึงเขาจะมีรัศมีที่โดดเด่น แต่เขาก็ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเชื้อสายหยินมัว นั่นเป็นสิ่งที่ผมแน่ใจ”
“เจ้าคนคนนี้มันชื่ออะไร?”
“ผมเชื่อว่าเขาน่าจะเป็นที่รู้จักกันในนามเฉินผิง”
“เฉินผิงรึ?” ลี่หวังจมอยู่ในห้วงความคิดชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้น “ผมคิดว่าผมเคยได้ยินลี่ชิงเคยพูดถึงชื่อนั้นมาก่อน ว่าแต่เขามีข้อเรียกร้องใดๆ หรือเปล่าหลังจากลักพาตัวลี่ซิงไป?”
“มีครับ เฉินผิงบอกว่าถ้าคุณอยากได้ตัวลี่ซิงคืน คุณจะต้องส่งธนูศักดิ์สิทธิ์ให้เขา”
ร่างกายของลี่หวังสะดุ้งอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาจ้องมองออกไปนอกเต็นท์อย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ เขาก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย
ไม่มีใครรู้ว่าเขาครอบครองธนูศักดิ์สิทธิ์ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เฉินผิงกลับรู้เรื่องนี้
ผู้อาวุโสฉีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นปฏิกิริยาของลี่หวัง “ธนูศักดิ์สิทธิ์อยู่กับคุณจริงๆ เหรอครับ ราชาลี่หวัง?”
ลี่หวังโบกมือโดยไม่พูดอะไร ก่อนจะมีแสงสว่างวาบขึ้นมาในอากาศ ทันใดนั้น กล่องไม้สีแดงก็ปรากฏขึ้น
เมื่อเปิดฝากล่องออก ผู้อาวุโสฉีก็เห็นธนูศักดิ์สิทธิ์อยู่ข้างใน
ลี่หวังถืออาวุธนี้ไว้ข้างกายแต่เก็บมันไว้ในความว่างเปล่าเพื่อป้องกันไม่ให้ใครมาขโมยมันไป
ดวงตาของผู้อาวุโสฉีเป็นประกายทันทีที่เห็นธนูศักดิ์สิทธิ์
ลี่หวังเอื้อมมือเข้าไปในกล่องแล้วดึงมันออกมา
“น่าแปลก เฉินผิงรู้ได้ยังไงว่าฉันมีธนูศักดิ์สิทธิ์?” ลี่หวังพูดพึมพำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...