เกาฉี่หลานและคนอื่นๆ รู้สึกเป็นกังวลอย่างมากขณะมองดูเฉินผิงเดินเข้าใกล้กองทัพของนครหมิงลี่ที่อยู่ด้านนอกกำแพง
จี้อวิ๋นรีบกล่าวให้ความมั่นใจแก่เหล่าสาวๆ ว่า “ไม่ต้องห่วงคุณเฉินหรอกครับ คุณหลิ่ว คุณเกา เขาจะต้องไม่เป็นอะไร เมื่อคืนเขาได้ติดตั้งวงแหวนอาคมไว้ข้างนอกแล้ว ต่อให้คนพวกนั้นจะพยายามสักแค่ไหน ก็ไม่มีทางทำร้ายคุณเฉินได้อย่างแน่นอน”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าหญิงสาวก็รู้สึกโล่งใจ
“ยี่ชา พ่ออยากให้ลูกไปบอกกับทหารยามทุกคน ให้พวกเขาตื่นตัวและเตรียมพร้อมพาคุณเฉินกลับมาทุกเมื่อ” ยี่เหอสั่ง
ยี่ชาพยักหน้าก่อนจากไปเพื่อเตรียมตัว
ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็ค่อยๆ เดินมาถึงตรงหน้าลี่หวังพร้อมกับลี่ซิงอยู่ในมือของเขา คนทั้งสองเผชิญหน้ากันด้วยระยะที่ห่างจากกันหลายสิบเมตร
ลี่หวังโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเมื่อเขาสังเกตเห็นอาการบาดเจ็บและรอยเลือดบนร่างกายลูกชายของตน
เขาจ้องมองไปที่เฉินผิงอย่างถมึงทึง นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกัน ช่างน่าประหลาดใจจริงๆ แม้ว่าเขาจะมีอายุพอๆ กับลูกชายฉัน แต่เขากลับสามารถเอาชนะคุณฉีได้!
“ถ้างั้น แกคือเฉินผิงสินะ?” ลี่หวังถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เฉินผิงพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร
ลี่หวังกัดฟันกรอด เขาพยายามระงับความโกรธและถามว่า “แกต้องการแลกตัวลูกชายของฉันกับธนูศักดิ์สิทธิ์ แต่แกกลับทำร้ายร่างกายเขาจนบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ แกไม่คิดว่ามันจะล้ำเส้นเกินไปหน่อยเหรอ?”
“ล้ำเส้นเหรอ?” เฉินผิงยิ้ม “ผมเพียงแค่เรียกค่าไถ่ชีวิตลูกชายของคุณด้วยธนูศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น ผมไม่ได้บอกว่าจะคืนเขาให้คุณโดยไม่เป็นอันตรายสักหน่อย ไม่ว่ายังไง ลูกชายของคุณก็อยู่ที่นี่แล้ว เรามาเข้าเรื่องเลยดีกว่า คุณจะสนองความต้องการของผมได้หรือยัง? ถ้าไม่ ผมก็จะฆ่าเขาซะที่นี่ตอนนี้เลย”
“แกกล้ารึ?” ดวงตาของลี่หวังเบิกกว้างด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครกล้าข่มขู่ฉันมาก่อน! ฉันจะ-
เฉินผิงตบไปที่แก้มของลี่ซิงอย่างเหยียดหยาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...