ฝ่ามือของเฉินผิงหยุดห่างจากศีรษะของลี่ซิงเพียงไม่กี่เซนติเมตร หากลี่หวังพูดช้ากว่านี้แม้เพียงเสี้ยววินาที หัวของลี่ซิงก็คงระเบิดไปแล้ว
“ตามที่คุณตกลง ปล่อยลูกชายของฉันแล้วแกจะได้ธนูศักดิ์สิทธิ์คืน” ลี่หวังยื่นธนูศักดิ์สิทธิ์ออกไปขณะที่พูด
ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกาย ในที่สุดธนูศักดิ์สิทธิ์ก็กลับคืนสู่สายตาของเขาอีกครั้ง
จากนั้นเขาก็สั่งว่า “ส่งธนูศักดิ์สิทธิ์มาให้ผมก่อน แล้วผมจะปล่อยลูกชายคุณ เมื่อคิดว่าคุณมีกองทัพมาด้วยในขณะที่ผมมาตัวคนเดียว ผมไม่โง่ขนาดที่ว่าจะยอมปล่อยลูกชายของคุณไปก่อนหรอกนะ”
“แล้วถ้าแกกลับคำพูดหลังจากที่ฉันส่งธนูศักดิ์สิทธิ์ให้แกไปแล้วล่ะ?” ลี่หวังถาม
“คุณคิดว่าตอนนี้คุณยังจะมีทางเลือกอื่นอีกงั้นเหรอ? คุณไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากต้องเชื่อผมเท่านั้น หากคุณไม่ทำตามก็ถือว่าข้อตกลงนี้สิ้นสุดลง ผมจะฆ่าลูกชายของคุณแล้วแขวนร่างของเขาไว้บนกำแพงเพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจ” เฉินผิงถ่มน้ำลายก่อนจะหันหลัง โดยเตรียมจะจากไปพร้อมกับลี่ซิง
ลี่หวังลังเลเพราะเขาไม่ต้องการมอบธนูศักดิ์สิทธิ์ให้กับเฉินผิงไปอย่าง่ายดายเช่นนั้น
ผู้อาวุโสฉีเดินเข้าไปหาลี่หวังแล้วพูดว่า “แม้ว่าเฉินผิงจะทรงพลัง แต่เขาก็ตัวคนเดียว ท่านราชาลี่หวัง ให้เขาได้ธนูศักดิ์สิทธิ์ไปก่อนเถอะครับ ผมไม่เชื่อว่าเขาจะสามารถใช้มันได้ หลังจากที่เราช่วยเหลือคุณลี่ซิงแล้ว เราจะเริ่มโจมตีเมืองทันที ไม่ว่ายังไงธนูศักดิ์สิทธิ์ก็จะกลับมาหาเราอยู่ดีเมื่อเราทำลายเมืองนี้”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลี่หวังก็ได้แต่กัดฟันกรอดแล้วหันไปหาเฉินผิง “ตกลง ฉันจะส่งธนูศักดิ์สิทธิ์ให้แกก่อน แต่ถ้าแกไม่รักษาคำพูดและปฏิเสธที่จะปล่อยลูกชายของฉันละก็ ฉันจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ!”
แทนที่จะตอบกลับไป เฉินผิงกลับตบลี่ซิงอีกสองสามครั้ง
ปฏิกิริยาของเขาที่มีต่อทุกคำข่มขู่ของลี่หวังคือการทำร้ายลี่ซิง
ลี่ซิงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
แม้ว่าลี่หวังจะโกรธมาก แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เนื่องจากชีวิตลูกชายของเขายังอยู่ในมือของเฉินผิง
เมื่อเห็นว่าลูกชายของเขาถูกตบอีกครั้ง ลี่หวังก็ไม่กล้าที่จะพูดอีก เขาโยนธนูศักดิ์สิทธิ์ไปทางเฉินผิง
เฉินผิงยื่นมือออกไปและคว้าธนูศักดิ์สิทธิ์เอาไว้
ในขณะที่เขาสัมผัสได้ถึงรัศมีที่แผ่ออกมาจากธนู เขารู้สึกมีความสุขอย่างที่สุด ในที่สุด ธนูศักดิ์สิทธิ์ก็กลับมาหาฉันแล้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...