ขณะที่เฉินผิงแสดงรัศมีพลังอันไม่ย่อท้อออกมา
ไม่มีใครเชื่อว่าเฉินผิงจะสามารถหยุดยั้งการรุกรานของกองทัพได้ด้วยตัวคนเดียว
เมื่อเห็นเช่นนั้น ยี่เหอจึงหันไปหายี่ชาและสั่งว่า “เราต้องพาคุณเฉินกลับเข้าเมืองมาเดี๋ยวนี้!”
ยี่ชาพยักหน้าและสั่งกองทัพที่รอโจมตีอยู่ให้พุ่งออกจากประตูเมืองทันที
เกาฉี่หลานและคนอื่นๆ ต่างต้องการเข้าร่วมการต่อสู้ด้วย แต่ยี่เหอก็ห้ามพวกเขาไว้ หากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา คุณเฉินคงไม่มีทางยกโทษให้ฉันแน่! ยังไงเสียพวกเธอทั้งหมดก็เป็นผู้หญิงของเขา เป็นเหล่าภรรยาของผู้นำตำหนักมังกรฟ้า ฉันจะยอมให้พวกเขาเอาชีวิตมาเสี่ยงไม่ได้
ยี่ชานำกองทัพออกไปข้างนอกด้วยตัวเอง ไม่นานพวกเขาก็มาอยู่ข้างเฉินผิง
“คุณจะทำอะไรน่ะ เฉินผิง? ทำไมคุณไม่กลับไปในเมือง?” ดวงตาของยี่ชาลุกโชนด้วยความโกรธ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงถึงยืนอยู่ที่นี่ มันเป็นที่ที่อันตรายมาก! ถ้าเขาไม่กลับไป พวกเราทุกคนก็พร้อมจะถูกฝังอยู่ข้างๆ เขา!
“ทำไมผมต้องกลับด้วยล่ะ? คุณไม่อยากเพลิดเพลินไปกับการสังหารเหล่าอริศัตรูของพวกเราเหรอ?” เฉินผิงส่งยิ้มให้ยี่ชา
“แน่นอนว่าฉันอยาก! แต่เรามีกำลังคนและพลังไม่มากพอที่จะเผชิญหน้ากับพวกเขาได้ เราจะชนะในการต่อสู้นี้โดยตรงได้ยังไงกัน? ตอนนี้สิ่งที่เราทำได้ก็คือคอยต้านเอาไว้และรอเวลาเพื่อให้กำลังเสริมมาถึง!” ยี่ชากล่าว
“ใครบอกว่าเราไม่สามารถเอาชนะได้เพียงเพราะพวกเรามีทหารน้อยกว่า?” เฉินผิงจ้องไปที่ยี่ชาอย่างเฉยเมย “แจ้งให้เหล่านักรบเตรียมพร้อมสำหรับสงคราม เราจะสอนให้พวกนครหมิงลี่ได้รู้ว่าทหารของนครแห่งจักรวรรดิอสูรไม่ใช่สิ่งที่ควรล้อเล่นด้วย”
“คุณ...” เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังคงยืนยันหนักแน่น ยี่ชาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันไปหากองทัพของเธอ “ทุกคนจงฟัง! เตรียมอาวุธของพวกคุณให้พร้อม! เรากำลังจะปะทะกับศัตรู!”
กองทหารกว่าพันนายชักอาวุธออกมาด้วยแววตาที่เยือกเย็น ในสายตาของพวกเขานั้นหาได้มีความหวาดกลัวไม่ มันมีเพียงเจตจำนงสังหารเท่านั้น
พวกเขารู้ดีว่า ณ ตอนนี้ การหวาดกลัวช่างไร้ความหมาย
สิ่งเดียวที่พวกเขาทำได้คือทุ่มเทกำลังอย่างเต็มที่ในการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง
ครืน...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...