ทันใดนั้น พื้นที่ภายในกำแพงแห่งแสงขนาดใหญ่ก็ค่อยๆ เริ่มหมุน กองทหารที่ติดอยู่ภายในวงแหวนอาคมต่างสูญเสียการรับรู้ของเวลาและการทรงตัวไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกเขาก็เริ่มเซไปเซมาและล้มลงกับพื้น
พวกเขาเริ่มร้องตะโกนและชนกันเอง
เมื่อสถานการณ์เริ่มรุนแรง หลายคนถูกเหยียบจนตายท่ามกลางความสับสนวุ่นวายที่เกิดขึ้น เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถตอบสนองได้ทันท่วงที
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ลี่หวังพยายามสั่งการกองทัพของเขาแต่ก็ไม่เป็นผล
เหล่านายพลพยายามควบคุมทหารของพวกเขาเช่นกัน แต่ทว่าไม่มีใครฟังคำสั่งใดๆ ในขณะที่พื้นที่ภายในวงแหวนอาคมยังคงหมุนต่อไป
“นี่มันอะไรกันเนี่ย ราชาลี่หวัง? มันดูเหมือนวงแหวนอาคมที่ทรงพลังมากกว่าจะเป็นอาคมป้องกันนะครับ” ผู้อาวุโสฉีให้ความเห็นขณะที่เขามองดูเหล่าทหารหาญที่ติดอยู่ในวงแหวนกำลังเดินโซซัดโซเซไปรอบๆ ราวกับคนเมา
“นี่มันวงแหวนอาคมบ้าอะไรกันเนี่ย? มันดักจับคนจำนวนมากขนาดนี้ได้ยังไงกัน? ผมมั่นใจว่าไม่มีใครในนครแห่งจักรวรรดิอสูรจะมีความแข็งแกร่งถึงระดับนี้ ยี่เหอได้ว่าจ้างปรมาจารย์อาคมระดับสูงมาอย่างนั้นเหรอ?” ลี่หวังขมวดคิ้ว ฉันมั่นใจเป็นอย่างมากว่านครแห่งจักรวรรดิอสูรไม่มีใครที่สามารถสร้างวงแหวนอาคมที่มีขนาดใหญ่และทรงพลังแบบนี้ได้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่อ่อนแอขนาดนี้ ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือยี่เหอได้ทำการจ้างปรมาจารย์ด้านอาคมมา แต่เมืองของเขาก็ถูกปิดล้อมเอาไว้นานแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะทำแบบนั้นได้
นอกเหนือจากกองทัพของลี่หวังแล้ว ยี่ชาเองก็รู้สึกงุนงงกับภาพที่ปรากฏตรงหน้าเธอเช่นกัน
กองกำลังทหารจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรต่างก็จ้องมองไปที่วงแหวนอาคมอย่างไม่เชื่อสายตา พวกเขาได้แต่อ้าปากค้างจนกรามแทบจะตกลงไปที่พื้น
“นะ-นี่มันอะไรกัน?” ยี่ชาหันไปหาเฉินผิงด้วยความตกตะลึง
“ผมบอกคุณแล้ว เตรียมการสังหารหมู่ได้เลย” เฉินผิงตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม
ยี่ชาจ้องมองไปที่เฉินผิงด้วยความสับสน เขาต้องใช้ทรัพยากรมากมายขนาดไหนกันนะในการร่ายวงแหวนอาคมขนาดมหึมาเช่นนี้?
ในขณะเดียวกัน ผู้ที่อยู่บนกำแพงเมืองก็จ้องมองไปที่เหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเช่นกัน มีเพียงยี่เหอเท่านั้นที่ดูไม่ค่อยประหลาดใจเท่าไหร่ เพราะเขารู้ดีว่าเฉินผิงนั้นแข็งแกร่งเพียงใด แต่อย่างไรก็ตาม นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นวงแหวนอาคมขนาดใหญ่ที่สามารถจับกองทัพนับหมื่นได้
ประการแรก วงแหวนอาคมที่มีขนาดใหญ่เช่นนั้นต้องมีความซับซ้อนอย่างมาก แม้แต่ปรมาจารย์อาคมระดับสูงบางคนยังไม่อาจสามารถสร้างมันออกมาได้
ในขณะเดียวกัน เฉินผิงกำลังมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าเขาอย่างเงียบๆ เหล่าทหารที่ถูกล้อมอยู่ภายในวงแหวนต่างพยายามดิ้นรนและเหยียบย่ำสหายของพวกเขาขณะที่พวกเขากรีดร้องออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...