หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 319

เห็นได้ชัดว่าคำพูดนี้ของลุงฝูพูดให้เหอจื้อกังฟัง ยังไงซะลุงฝูก็มาจับตัวเฉินผิง ส่วนคนอื่นๆ เขาก็ไม่ได้อยากทำร้าย เพื่อที่จะได้ไม่เกิดปัญหา!

“พี่ใหญ่เหอ ไปหาพวกอวี่ฉีก่อนเถอะครับ เดี๋ยวอีกแป๊บหนึ่งผมตามไป!”

เฉินผิงมองไปที่เหอจื้อกังและพูดออกไป

เหอจื้อกังพยักหน้า จากนั้นก็เดินไปข้างหน้าสองก้าว แต่เพิ่งจะเดินไปสองก้าวเขาก็หยุดลง

“สหาย...สหายเฉินผิง ผมทิ้งพวกคุณไว้แบบนี้ มันไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ” 

ภายในใจของเหอจื้อกังรู้สึกสับสนเล็กน้อย!

เมื่อเฉินผิงเห็นท่าทางนั้นของเหอจื้อกัง เขาก็ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดออกไปว่า “พี่ใหญ่เหอ คุณไม่มีทักษะการต่อสู้ อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกครับ ไปก่อนดีกว่าครับ!”

ต่อให้เหอจื้อกังจากไป เฉินผิงก็จะไม่ว่าอะไรเขา ยังไงซะก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะกล้าหาเรื่องตระกูลเว่ยได้แบบเขา

เหอจื้อกังลังเลอยู่สักพัก และสุดท้ายก็กัดฟันพูดว่า “ผมต่อสู้ไม่เป็น แล้วก็ทิ้งพวกคุณไว้ไม่ได้ด้วย แบบนั้นมันไม่มีความภักดีเกินไป ถ้าต้องตายพวกเราก็จะตายด้วยกัน!”

เหอจื้อกังเดินกลับมาอยู่ข้างกายเฉินผิงอีกครั้ง!

เมื่อเห็นว่าเหอจื้อกังกลับมา เฉินผิงก็ยิ้มด้วยความปลื้มใจ “พี่ใหญ่เหอ ถ้าต้องตายก็คือพวกมันที่ตาย พวกเราจะไม่เป็นอะไรครับ”

ตอนนี้เฉินผิงถึงการฝึกลมหายใจขั้นที่เก้าแล้ว ในใจของเขามองเห็นทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่งแล้ว ไม่ว่าลุงฝูจะมีพละกำลังแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินผิง

“ได้ ในเมื่อพวกนายอยากตาย งั้นฉันก็จะช่วยให้พวกนายสมหวัง...”

ดวงตาของลุงฝูเย็นยะเยือก จากนั้นก็โบกมือทันทีและพูดออกไปว่า “ฆ่าพวกมัน!”

หลังจากที่ลุงฝูพูดจบ ยอดฝีมือตระกูลเว่ยทั้งสี่คนก็ชักมีดสั้นออกมา และพุ่งไปข้างหน้าด้วย สีหน้าที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมอำมหิต!

เมื่อเหอจื้อกังเห็นสถานการณ์นี้ เขาก็ตกใจกลัวจนถอยหลังไปครั้งแล้วครั้งเล่า และใบหน้าก็ ซีดเผือดด้วยความตกใจกลัว! 

เฉินผิงปกป้องอยู่ข้างหน้าเหอจื้อกัง ไม่ได้ลงมือสู้ ส่วนหลินเทียนหู่ก็ดึงเข็มขัดของตัวเองออกมาแล้วเข้าไปทำการปะทะ!

หลินเทียนหู่สู้สี่ต่อหนึ่ง แต่กลับไม่ได้เสียเปรียบเลยแม้แต่น้อย พยัคฆ์หู่ที่น่าเกรงขามชูเข็มขัดในมือขึ้นมากวัดแกว่ง เข็มขัดของหลินเทียนหู่เส้นนี้มีลักษณะพิเศษ เป็นเข็มขัดที่ใช้ห่วงเหล็กที่เล็กมากๆ หลายอันทำขึ้นมา

ในซอยที่มืดมิด เมื่อเข็มขัดและมีดสั้นกระทบกัน ก็ส่งเสียงดังกังวาลและมีประกายไฟกระเด็นออกมาทุกทิศทางเป็นระยะๆ!