หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 320

“อะไรเนี่ย” ลุงฝูใจสั่นและรีบถอยไปข้างหลัง!

แต่ก็สายไปเสียแล้ว แรงสั่นสะเทือนสะท้อนกลับนั้นราวกับว่ามีชีวิตขึ้นมา มันแหวกว่ายไปทั่วทั้งร่างกายของลุงฝู!

แขนของลุงฝูห้อยลงมาอย่างไร้เรี่ยวแรง เห็นได้ชัดเลยว่าหักไปแล้ว!

เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ…

ตามด้วยเสียงระเบิดที่ดังขึ้นติดต่อกัน เสื้อผ้าของลุงฝูระเบิดออกทั้งหมดราวกับถูกอะไรบางอย่างฉีกให้ขาด

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปได้ยังไง...”

ในดวงตาของลุงฝูเต็มไปด้วยความตกตะลึง แต่ยังไม่ทันพูดจบ เลือดสีแดงสดที่ปะปนไปด้วยอวัยวะภายในที่แหลกละเอียดเป็นเศษชิ้นเล็กชิ้นน้อยก็พุ่งออกมาจากปาก

ตุ้บ...

ลุงฝูล้มลงกับพื้นและเสียชีวิต ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้าง นอนตายตาไม่หลับ!

เขาไม่เข้าใจจนถึงวินาทีสุดท้ายว่าตัวเองตายได้ยังไง แต่ในตอนนี้ตับไตไส้พุงของเขาถูกแรงสั่นสะเทือนสะท้อนกลับนั้นสั่นจนเละตุ้มเป๊ะไม่เหลือชิ้นดีแล้ว!

เมื่อยอดฝีมือตระกูลเว่ยทั้งสี่คนเห็นสถานการณ์นี้ ทุกคนต่างก็ตกใจกลัวจนสั่นเทาไปทั้งตัว ไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะวิ่งหนีไป!

การตายของลุงฝูเป็นเรื่องที่ไม่มีใครสามารถเข้าใจได้ ทำให้เกิดความกดดันที่มากมายมหาศาลขึ้นในใจของพวกเขา!

เฉินผิงก้าวไปข้างหน้า จากนั้นก็นั่งยองๆ และออกแรงบิดหัวของลุงฝูออกมา!

เฉินผิงโยนหัวของลุงฝูไปตรงหน้ายอดฝีมือตระกูลเว่ยทั้งสี่คน และพูดอย่างเย็นชาว่า “เอาหัวเขากลับไปให้เว่ยคุนอัน บอกเขาว่าไม่ช้าก็เร็วฉันจะไปที่เสิ่งเฉิง แล้วก็จะบิดหัวของเขาออกด้วยเหมือนกัน”

ยอดฝีมือตระกูลเว่ยทั้งสี่คนพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า และสุดท้ายก็หยิบหัวของลุงฝูขึ้นมา จากนั้นก็หันหลังแล้ววิ่งหนีไป!

“พวกเราไปกันเถอะ!”

เฉินผิงหันกลับมามองเหอจื้อกัง

ในขณะนี้เหอจื้อกังอึ้งไปหมดแล้ว เขาเดินตามหลังเฉินผิงพร้อมกับแววตาที่เหม่อลอย

เกรงว่าเหอจื้อกังอาจจะต้องใช้เวลาอีกนานถึงจะสามารถเข้าใจฉากที่อยู่ตรงหน้าเมื่อสักครู่ได้ ยังไงซะเรื่องนี้ก็อยู่เหนือความรู้ความเข้าใจของเขา สมองของเขาไม่สามารถเข้าใจได้!

จนกระทั่งไปถึงถนนของกินเล่น สีหน้าของเหอจื้อกังก็ยังคงไม่ดีขึ้น ทุกคนในกลุ่มกินและดื่มกัน มีแค่เขาที่ไม่ค่อยพูดอะไรเลย ดูเหมือนว่าเรื่องคราวนี้จะสะเทือนใจเขาไม่น้อยเลยทีเดียว!