เมื่อคนจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรมาถึง หูอี้เซียวก็ถึงคราวตายเช่นกัน
เวลาสิบนาทีผ่านไปในชั่วพริบตา เมื่อเห็นว่าผู้อาวุโสสามไม่คิดยอมจำนน หูอี้เซียวจึงเริ่มเปล่งรัศมีอันรุนแรงออกมา
“ผู้อาวุโสสาม อย่าโทษผมเลยนะที่คุณไม่ยอม” หูอี้เซียวกล่าวพร้อมกับกระโดดขึ้นไปในอากาศและพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้
แม้ว่าผู้อาวุโสสามจะรู้ดีว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหูอี้เซียว แต่เขาก็ยังคงรวบรวมรัศมีพลังของตนเองไว้และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับการโจมตีที่กำลังจะมาถึง
ในขณะที่เขาเตรียมที่จะป้องกันตนเอง ก็มีรัศมีพลังสายหนึ่งปะทุออกมาจากด้านหลังเขาโดยไม่มีใครคาดคิด
รัศมีพลังนี้ผลักร่างของหูอี้เซียวจนกระเด็นลอยไปในขณะที่เขาทะยานไปในอากาศ ส่งผลให้เขาร่วงลงสู่พื้นเบื้องล่าง
แรงกระแทกนั้นรุนแรงมากเสียจนทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก
หูอี้เซียวยืนตะลึงงันและสับสนกับตัวตนของบุคคลที่เพิ่งมาถึง รวมไปถึงรัศมีพลังอันน่าเกรงขามที่พุ่งออกมาจนส่งให้เขาล้มลงกับพื้นและได้รับบาดเจ็บสาหัส
“คุณเป็นแค่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียน กล้าดียังไง...”
เฉินผิงค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นพร้อมด้วยหลิ่วหรูเยี่ยนและคนอื่นๆ เดินตามหลังมา
ผู้อาวุโสสามรู้สึกแปลกใจที่เห็นเฉินผิง
ทางด้านหูอี้เซียวก็ขมวดคิ้ว เขาสัมผัสได้ว่าความแข็งแกร่งของเฉินผิงได้บรรลุไปถึงระดับกึ่งเซียนขั้นที่แปดแล้วภายในระยะเวลาอันสั้น และตอนนี้ความแข็งแกร่งของชายหนุ่มก็ทัดเทียมกับผู้อาวุโสไท่ซ่าง
โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าเฉินผิงถือว่าผู้อาวุโสไท่ซ่างจากสำนักอวี้ติ้งนั้นเป็นเพียงสิ่งกวนใจเล็กๆ น้อยๆ ของเขาเท่านั้น
“แกยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ? ถ้างั้นก็แปลว่าแกสามารถหลบหนีจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรได้สินะ?” หูอี้เซียวถามพร้อมกับจ้องเขม็งไปที่เฉินผิง
“หลบหนี?” เฉินผิงเย้ย “อะไรทำให้แกคิดว่าฉันต้องหนี? ลี่หวังต่างหากคือคนที่ต้องหนีจากฉัน แต่ตอนนี้มันจบลงแล้ว ฉันฆ่าเขาไปแล้ว”
“แกกำลังพูดไร้สาระอะไร? ราชาลี่หวังเป็นถึงระดับผู้ทุกข์ยาก แกจะฆ่าเขาได้ยังไง? แกกำลังขุดหลุมศพของตัวแกเองโดยกระจายข่าวลือเกี่ยวกับเขา!” นายพลคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหูอี้เซียวตะโกนขึ้น
“นั่น บ่าวผู้ซื่อสัตย์จากนครหมิงลี่ยังคงเหลือรอดมาหลบซ่อนอยู่ที่นี่ใช่มั้ย? ดูเหมือนว่าผมเกือบจะปล่อยให้คุณหลุดรอดไปได้ซะแล้ว” เฉินผิงพูดพร้อมกับเดินไปหานายพลผู้นั้น
นายพลผู้นี้ซึ่งเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่เก้า เขาไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับการปรากฏตัวของเฉินผิง เขาพุ่งเข้าหาเฉินผิงพร้อมกับเสียงคำรามอันทรงพลัง อาวุธของเขาส่องประกายแวววาวอันน่าสะพรึงในอากาศ
หูอี้เซียวตกตะลึงทันทีที่เห็นภาพตรงหน้านั้น เขาเพิ่งเปลี่ยนผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่เก้าให้กลายเป็นเศษเนื้อเพียงแค่โบกมือเท่านั้นเองเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...