หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3201

“อ๊ากกก!”

ทั้งสองกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนที่หมอกสีดำจะกัดกร่อนร่างกายของพวกเขาจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงหยดเลือดที่ไหลซึมลงสู่พื้น

เหล่าผู้ฝึกวิชามารที่อาศัยอยู่ในชั้นใต้ดินใช้เลือดนั้นในการฝึกบำเพ็ญฌาน

“แล้วเราควรทำยังไงกับคนที่ชื่อเฉินผิงนี้ดีครับ ท่านสั่ว?” ผู้อาวุโสชูถาม

“แจ้งสาขาย่อยทั้งหมดให้สังหารเฉินผิงทันทีที่พบเห็น! นอกจากนี้ ให้เหล่าผู้ฝึกวิชามารจากวังอู๋หวนคอยติดตามเฉินผิงเอาไว้ พวกเขาอยู่ภายใต้การคุ้มครองของเรามาเป็นเวลานาน ดังนั้นถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะต้องตอบแทนเราด้วยการออกแรงสักเล็กน้อย” สั่วเทียนเจิ้งสั่ง

“รับทราบครับ! ผมจะแจ้งให้พวกเขาทราบทันที!” ผู้อาวุโสชูตอบ

ขณะที่เขากำลังจะเดินจากไป สั่วเทียนเจิ้งก็เรียกเขาอีกครั้ง “ช้าก่อน”

“ครับ? มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ ท่านสั่ว” ผู้อาวุโสชูถาม

“เมื่อไม่นานมานี้มีผู้ฝึกวิชามารออกอาละวาดในภูเขาเทียนโหมว ผมได้ยินมาว่ามีการค้นพบสมรภูมิแห่งทวยเทพแห่งใหม่ที่นั่น ดังนั้นมันน่าจะยังมีของวิเศษมากมายหลงเหลืออยู่ ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานและผู้อาวุโสจำนวนไม่น้อยจากเผ่าพันธุ์อสูรได้มุ่งหน้าไปยังภูเขานั่น ดังนั้นผมอยากให้คุณพาเสวียนเอ๋อร์ไปที่นั่นเพื่อฝึกฝนด้วย” สั่วเทียนเจิ้งกล่าว

ผู้อาวุโสชูขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบไปว่า “ท่านสั่วครับ ภูเขาเทียนโหมวนั้นอยู่แสนไกลและสถานการณ์ที่นั่นค่อนข้างวุ่นวาย ผมเกรงว่ามันอาจไม่ปลอดภัยสำหรับคุณเสวียนเอ๋อร์นะครับ”

“คุณกลัวอะไรรึ? ชื่อเสียงของสมาพันธ์ผนึกมารเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะป้องกันไม่ให้ผู้คนโจมตีเรา อีกอย่าง ผมแค่ต้องการให้พวกคุณจับผู้ฝึกวิชามารจำนวนหนึ่งจากภูเขาเทียนโหมวเท่านั้น ผมไม่ได้ขอให้คุณต่อสู้เพื่อแย่งชิงของวิเศษสักหน่อย ดังนั้นมันคงไม่เป็นไรหรอก”

จากนั้นสั่วเทียนเจิ้งก็หันหลังไปและตะโกนเรียกเสวียนเอ๋อร์ “ออกมาได้แล้ว เสวียนเอ๋อร์”

วินาทีต่อมา ชายหนุ่มในชุดคลุมสีขาวก็เดินเข้ามาและโค้งคำนับให้ผู้อาวุโสชู “สวัสดีครับ ผู้อาวุโสชู”

“ในเมื่อท่านได้ตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว ผมก็จะพาคุณเสวียนเอ๋อร์ไปที่นั่น หลังจากที่ผมเตรียมการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว” ผู้อาวุโสชูกล่าวอย่างช่วยไม่ได้

“ฉันบอกให้แกไปที่ภูเขาเทียนโหมวกับฉัน ฉันไม่ได้ขอความคิดเห็นจากแก เข้าใจมั้ย?" หนิงจื้อตอบอย่างเย็นชา

หลังจากทำความคุ้นเคยกับตัวตนของเขาในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในบ้านตระกูลหนิงแล้ว หนิงจื้อก็มีตระกูลหนิงทั้งหมดคอยรับใช้

หนิงไฉ่เฉินไม่กล้าพูดอะไรอีกหลังจากนั้น เขารีบเลือกลูกศิษย์จำนวนสองถึงสามคนของตระกูลหนิงให้ร่วมเดินทางไปกับหนิงจื้อในครั้งนี้

หนิงไฉ่เฉินรู้ดีว่าตระกูลหนิงนั้นไม่ได้ถูกมองว่ามีอำนาจหรือบารมีมากนักในภูมิภาคทางเหนือ

ยิ่งไปกว่านั้น การเดินทางไปยังภูเขาเทียนโหมวนั้นพวกเขาจะต้องเดินทางผ่านภาคกลางไป ต่อให้พวกเขาไปถึงภูเขาเทียนโหมวได้สำเร็จ แต่มันก็คงเหลือเพียงแค่เศษขยะที่หลงเหลือจากคนอื่นเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม หนิงจื้อกลับยังคงยืนกรานที่จะไปที่นั่น และหนิงไฉ่เฉินเองก็ไม่กล้าที่จะขัดคำสั่งของเขา เพราะสุดท้ายแล้ว ตระกูลหนิงย่อมต้องพึ่งพาหนิงจื้อเพื่อความเจริญและมั่งคั่ง