หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3203

หลิ่วหรูเยี่ยนและเกาฉี่หลานจ้องมองเฉินผิงด้วยความโกรธเคือง

แม้ว่าพวกเธอจะไม่พอใจที่หัวเฟิ่งได้ไปกับเฉินผิง ในขณะที่พวกเธอต้องอยู่ที่นี่ แต่ก็รู้ดีว่าจากความแข็งแกร่งที่มีในตอนนี้พวกเธอจะกลายเป็นภาระให้เฉินผิงทันทีหากยังยืนกรานที่จะไปด้วยโดยที่ร่างกายยังไม่แข็งแกร่งมากพอ

เป็นเกาฉี่หลานที่รู้สึกเสียใจมากที่สุด เธอเดินทางมาจากดินแดนอุดรวิทูรอันไกลโพ้น และต้องแยกจากกับเฉินผิงอีกครั้ง

ราวกับว่านั่นยังแย่ไม่พอ สาวๆ คนอื่นต่างก็เคยร่วมเรียงเคียงหมอนกับเฉินผิงมาหมดแล้ว แต่เธอเป็นเพียงคนเดียวที่ยังไม่เคยได้ทำเช่นนั้น

นั่นทำให้เกาฉี่หลานรู้สึกด้อยกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ

เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของเกาฉี่หลาน หัวเฟิ่งก็นึกอะไรบางอย่างได้และกระซิบที่ข้างหูของเฉินผิง

เฉินผิงหันไปมองเกาฉี่หลานและเห็นว่าดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความปรารถนา

“เอาล่ะ เตรียมตัวกันให้พร้อม เราจะออกเดินทางกันเร็วๆ นี้” เฉินผิงพูดพร้อมโบกมือ

“ดูแลตัวเองด้วยนะ คุณเฉิน อาคมเคลื่อนย้ายที่ใกล้ที่สุดยังอยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ คุณสามารถใช้เคลื่อนย้ายไปยังภาคกลางแล้วก็เคลื่อนย้ายต่อไปยังภาคใต้ได้ ถึงแม้ว่าคุณจะใช้อาคมเคลื่อนย้าย แต่โปรดจำไว้ว่ามันไม่ได้เปิดทุกวัน คุณจะได้ใช้มันหรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับโชคของคุณแล้ว” ยี่เหอเตือนเฉินผิง

“เข้าใจแล้วครับ ฝากดูแลปกป้องสำนักอวี้ติ้งด้วยนะครับ” เฉินผิงตอบ

สำนักอวี้ติ้งเป็นที่ที่ผู้หญิงของเฉินผิงมารวมตัวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางยอมให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด

“ไม่ต้องห่วง คุณเฉิน ในตอนที่ผมกลับมา ผมได้สั่งการให้กองทัพมาประจำการอยู่ที่สำนักอวี้ติ้งแล้ว อีกทั้งเรายังยึดครองนครหมิงลี่ได้ด้วย ดังนั้น สำนักอวี้ติ้งจะปลอดภัยมากขึ้นเพราะอยู่กึ่งกลางระหว่างนครทั้งสอง” ยี่เหอตอบอย่างจริงจัง

ขณะที่ทุกคนกำลังเดินออกไปจากห้องโถง หัวเฟิ่งก็หยุดเกาฉี่หลานเอาไว้และพูดว่า “ฉันคิดว่านายท่านอยากคุยกับคุณนะ ฉี่หลาน”

จากนั้น หัวเฟิ่งก็ออกไปข้างนอกเพื่อให้คนทั้งสองได้คุยกันลำพัง ทิ้งให้เกาฉี่หลานรู้สึกสับสนและประหม่า

ก่อนที่เธอจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น เฉินผิงก็อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วพาเธอเข้าไปในห้องนอน

เพียงไม่นาน เสียงครวญครางที่น่าพึงพอใจก็ดังมาจากห้องนอน ขณะที่สิ่งต่างๆ ภายในห้องเริ่มเร่าร้อนขึ้นอย่างรวดเร็ว

ผู้คนจากสำนักอวี้ติ้งโบกมือลาพวกเขาขณะที่เรือเหาะค่อยๆ ลอยขึ้นไปในอากาศ

พวกเขาไม่อาจรู้ได้เลยว่าเฉินผิงจะกลับมาอีกเมื่อใด

ทั้งหมดที่หลิ่วหรูเยี่ยนและคนอื่นๆ ทำได้คือมุ่งความสนใจไปที่การฝึกบำเพ็ญฌานเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้ตนเองโดยเร็วที่สุดเท่านั้น

นั่นเป็นวิธีเดียวที่พวกเธอจะทัดเทียมกับเฉินผิงแทนที่จะเป็นภาระของเขา

เรือเหาะลอยไปจนลับสายตา แต่เกาฉี่หลานและคนอื่นๆ ยังคงยืนอยู่ที่เดิมและจ้องมองไปยังท้องฟ้า

“อาคมเคลื่อนย้ายต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะสามารถเปิดใช้งานได้ หัวเฟิ่ง?” เฉินผิงถามขณะมองไปที่ท้องฟ้านอกหน้าต่าง

“ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน อาคมเคลื่อนย้ายนั้นไม่มีกรอบเวลาที่แน่นอน และการเปิดใช้งานแต่ละครั้งก็จะต้องใช้ทรัพยากรเป็นจำนวนมาก หากมีคนใช้งานมันไม่มากนัก เราก็ต้องรอจนกว่าจะมีจำนวนคนที่มากพอที่จะเปิดใช้งาน ฉันคิดว่าตอนนี้คงมีผู้คนจำนวนมากมุ่งหน้าไปยังภูเขาเทียนโหมว ที่ซึ่งมีการค้นพบสมรภูมิแห่งทวยเทพที่นั่น ดังนั้นเวลาสำหรับการเปิดใช้งานอาคมเคลื่อนย้ายคงสั้นมาก” หัวเฟิ่งอธิบาย

เฉินผิงเพียงพยักหน้าตอบและมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่พูดอะไรอีก