หลังจากเดินทางมาตลอดทั้งวันทั้งคืน เรือเหาะก็ค่อยๆ ลงจอดที่เมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่ตั้งของอาคมเคลื่อนย้าย
จากนั้นเฉินผิงก็ลงจากเรือเหาะและมุ่งหน้าไปยังอาคมเคลื่อนย้ายพร้อมกับคนอื่นๆ
พวกเขาทั้งสามต้องจ่ายเงินคนละสองถึงสามล้านเหรียญวิญญาณก่อนถึงจะได้รับอนุญาตให้เข้าสู่อาคมเคลื่อนย้าย
หลังจากผ่านการตรวจสอบหลายรอบ ในที่สุดทั้งสามก็มองเห็นอาคมเคลื่อนย้ายที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตร
มันเปล่งรัศมีโบราณออกมาและเต็มไปด้วยความซับซ้อนมากมาย
อาคมเคลื่อนย้ายเหล่านี้ได้ถูกทิ้งเอาไว้ตั้งแต่สมัยโบราณกาล เมื่อพิจารณาจากระดับการฝึกฝนของผู้ฝึกบำเพ็ญฌานในอาณาจักรนิรันดร์แล้ว ก็ไม่มีใครสามารถสร้างวงแหวนอาคมที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้ได้
ในอดีต มีอาคมเคลื่อนย้ายมากมายอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ แต่ท้ายที่สุดแล้ว อาณาจักรแห่งนี้ก็มีขนาดใหญ่กว่าโลกมนุษย์หลายร้อยหรือหลายพันเท่า
ด้วยอาคมเคลื่อนย้ายเหล่านี้ พวกเขาสามารถลดระยะเวลาที่ใช้ในการเดินทางทั่วอาณาจักรนิรันดร์ได้
แต่อย่างไรก็ตาม เพื่อการบำรุงรักษาและการเปิดใช้วงแหวนอาคมที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้ได้นั้นจำเป็นจะต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมหาศาล
ด้วยเหตุนี้ อาคมเคลื่อนย้ายจำนวนมากจึงถูกทิ้งร้างหรือไม่สามารถใช้งานได้ มีอาคมเคลื่อนย้ายเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้นที่ยังสามารถใช้งานได้อยู่
เนื่องจากมีข่าวลือเกี่ยวกับสมรภูมิแห่งทวยเทพในภูเขาเทียนโหมว จึงมีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานกว่าหลายร้อยคนมารวมตัวกันที่อาคมเคลื่อนย้ายแห่งนี้
“เมื่อไหร่อาคมเคลื่อนย้ายจะถูกเปิดใช้งานสักที? พวกเรารอมาสามวันแล้วนะ! พวกเรามีตั้งหลายร้อยคนอยู่ที่นี่ แล้วทำไมมันยังไม่เปิดใช้งานมันอีกล่ะ?”
“จริงด้วย ใช่มั้ยล่ะ? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราต้องรออยู่แบบนี้ทั้งๆ ที่เราจ่ายเงินไปตั้งหลายล้านเหรียญวิญญาณ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...