หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3204

หลังจากเดินทางมาตลอดทั้งวันทั้งคืน เรือเหาะก็ค่อยๆ ลงจอดที่เมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่ตั้งของอาคมเคลื่อนย้าย

จากนั้นเฉินผิงก็ลงจากเรือเหาะและมุ่งหน้าไปยังอาคมเคลื่อนย้ายพร้อมกับคนอื่นๆ

พวกเขาทั้งสามต้องจ่ายเงินคนละสองถึงสามล้านเหรียญวิญญาณก่อนถึงจะได้รับอนุญาตให้เข้าสู่อาคมเคลื่อนย้าย

หลังจากผ่านการตรวจสอบหลายรอบ ในที่สุดทั้งสามก็มองเห็นอาคมเคลื่อนย้ายที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตร

มันเปล่งรัศมีโบราณออกมาและเต็มไปด้วยความซับซ้อนมากมาย

อาคมเคลื่อนย้ายเหล่านี้ได้ถูกทิ้งเอาไว้ตั้งแต่สมัยโบราณกาล เมื่อพิจารณาจากระดับการฝึกฝนของผู้ฝึกบำเพ็ญฌานในอาณาจักรนิรันดร์แล้ว ก็ไม่มีใครสามารถสร้างวงแหวนอาคมที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้ได้

ในอดีต มีอาคมเคลื่อนย้ายมากมายอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ แต่ท้ายที่สุดแล้ว อาณาจักรแห่งนี้ก็มีขนาดใหญ่กว่าโลกมนุษย์หลายร้อยหรือหลายพันเท่า

ด้วยอาคมเคลื่อนย้ายเหล่านี้ พวกเขาสามารถลดระยะเวลาที่ใช้ในการเดินทางทั่วอาณาจักรนิรันดร์ได้

แต่อย่างไรก็ตาม เพื่อการบำรุงรักษาและการเปิดใช้วงแหวนอาคมที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้ได้นั้นจำเป็นจะต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมหาศาล

ด้วยเหตุนี้ อาคมเคลื่อนย้ายจำนวนมากจึงถูกทิ้งร้างหรือไม่สามารถใช้งานได้ มีอาคมเคลื่อนย้ายเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้นที่ยังสามารถใช้งานได้อยู่

เนื่องจากมีข่าวลือเกี่ยวกับสมรภูมิแห่งทวยเทพในภูเขาเทียนโหมว จึงมีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานกว่าหลายร้อยคนมารวมตัวกันที่อาคมเคลื่อนย้ายแห่งนี้

“เมื่อไหร่อาคมเคลื่อนย้ายจะถูกเปิดใช้งานสักที? พวกเรารอมาสามวันแล้วนะ! พวกเรามีตั้งหลายร้อยคนอยู่ที่นี่ แล้วทำไมมันยังไม่เปิดใช้งานมันอีกล่ะ?”

“จริงด้วย ใช่มั้ยล่ะ? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราต้องรออยู่แบบนี้ทั้งๆ ที่เราจ่ายเงินไปตั้งหลายล้านเหรียญวิญญาณ!”

แม้ว่าชายสองคนที่ดูแลอาคมเคลื่อนย้ายจะสูงใหญ่และแข็งแกร่ง แต่รัศมีที่พวกเขาปล่อยออกมานั้นไม่ได้ทรงพลังสักเท่าไหร่

“พวกคนจากวังจวี้หมานนั้นเป็นลูกหลานของพวกคนเถื่อนครับ คุณเฉิน พวกเขาบูชาพลังอันสมบูรณ์ และต้นกำเนิดของพวกเขาก็มีความเชื่อมโยงบางอย่างกับผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล แต่ต่างกันตรงที่คนจากวังจวี้หมานนั้นมีความดุร้ายกว่าและดูเหมือนจะไม่มีการพัฒนามากนัก พวกเขาไม่ได้พึ่งพาพลังวิญญาณในการฝึกบำเพ็ญฌาน แต่พวกเขากลับกินเลือดและเนื้อของสัตว์อสูรแบบดิบๆ แทน เพราะพวกเขาเชื่อว่านี่เป็นวิธีเดียวที่จะเพิ่มศักยภาพของร่างกายให้สูงสุดได้ครับ” จี้อวิ๋นอธิบาย

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ หลังจากได้ยินเช่นนั้น “สรุปคือพื้นฐานแล้วพวกเขาเป็นคนป่าเถื่อนสินะ ใช่มั้ย?”

“คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้ครับ พวกเขาก็คือลูกหลานของพวกคนเถื่อน เนื่องด้วยอาคมเคลื่อนย้ายนี้อยู่ในอาณาเขตของวังจวี้หมาน ดังนั้นพวกเขาจึงเข้ามาเป็นผู้รับผิดชอบ คนพวกนี้เป็นพวกโลภมาก ดังนั้นพวกเขาจึงต้องขึ้นราคาแน่ๆ เมื่อเห็นว่ามีคนจำนวนมากที่นี่”

คำพูดเหล่านั้นแทบจะหลุดออกจากปากของจี้อวิ๋น ในขณะที่มีการโต้เถียงเกิดขึ้นใกล้กับทางเข้าของอาคมเคลื่อนย้าย

“แก เจ้าพวกคนป่าเถื่อน! อาคมเคลื่อนย้ายนี้อาจอยู่ในอาณาเขตของแก แต่มันไม่ใช่ของวังจวี้หมายสักหน่อย! พวกแกได้รับอนุญาตให้จัดการมันเท่านั้น! บรรพบุรุษของแกไม่มีความสามารถพอที่จะสร้างอาคมเคลื่อนย้ายแบบนี้ได้หรอก ยิ่งเป็นสมัยโบราณด้วย!”