หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3205

ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนหนึ่งที่รออยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามวันก็รู้สึกทนไม่ไหวอีกต่อไป ท้ายที่สุดแล้ว คนจากวังจวี้หมานก็ยังคงปฏิเสธที่จะเปิดใช้อาคมเคลื่อนย้าย แม้ว่าจะมีผู้คนหลายร้อยคนรวมตัวกันที่นี่ก็ตาม

“แกกล้าดูถูกบรรพบุรุษของเราอย่างนั้นเหรอ? ตายซะเถอะ!” ชายคนหนึ่งจากวังจวี้หมานคำรามขึ้นพร้อมกับเตะเข้าใส่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนนั้น

ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลบลูกเตะ แต่ระยะการเคลื่อนไหวของเขาก็ถูกจำกัดด้วยคนจำนวนมากที่อยู่รอบตัว

ตู้ม!

ฝึกบำเพ็ญฌานถูกพลังเตะจนลอยกระเด็นไป และตกลงบนพื้นด้านหลังฝูงชน

เนื่องจากผู้คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุล้วนเป็นคนแปลกหน้ากันทั้งสิ้น จึงไม่มีใครเต็มใจที่จะออกหน้ารับแทนผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนนั้น เนื่องจากจำเป็นต้องใช้อาคมเคลื่อนย้าย พวกเขาจึงไม่กล้ามีปัญหากับวังจวี้หมานเพียงเพราะคนแปลกหน้า

แม้ว่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนอื่นๆ จะไม่พอใจกับการกระทำของวังจวี้หมาน แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

“เจ้าพวกคนจากวังจวี้หมานจะทำเกินไปแล้ว!” จี้อวิ๋นอุทานอย่างโกรธเคือง

“ฮึ่ม! พวกเขาเป็นแค่กลุ่มคนป่าเถื่อน! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขาจะคิดการใหญ่ในการครอบครองอาคมเคลื่อนย้าย!” หัวเฟิ่งพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก

ชายสองคนจากวังจวี้หมานมีสีหน้ายิ้มแย้มเมื่อเห็นฝูงชนมีท่าทีที่เกรงกลัว

ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานพวกนี้ได้อยู่ภายใต้อำนาจของเราอย่างสมบูรณ์แล้ว! เมื่อเราควบคุมอาคมเคลื่อนย้ายได้ก็เท่ากับว่าเราสามารถควบคุมพวกเขาได้ทั้งหมด!

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครกล้าโต้แย้ง เฉินผิงจึงพูดออกไปว่า “ถึงกับทำร้ายคนอื่นเพียงเพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำเท่านั้นเหรอ? พวกคุณทำเกินไปหน่อยนะ!”

“นั่นใครพูด? กล้าดียังไงเขามาสอด?” ชายอีกคนจากวังจวี้หมานตะโกนด้วยความโกรธพร้อมกับมองไปรอบๆ เพื่อหาผู้กระทำผิด

มันคงไม่เป็นไรเลยถ้าพวกเขาแข็งแกร่ง แต่คนเหล่านี้อ่อนแอเกินกว่าจะยืนหยัดต่อสู้กับวังจวี้หมานได้! สำหรับพวกเขาแล้ว เรื่องนี้คงจบไม่สวยเป็นแน่!

เมื่อเห็นดังนั้น ชายทั้งสองคนจากวังจวี้หมานก็โกรธมาก พวกเขาปล่อยรัศมีพลังอันรุนแรงออกมาพร้อมกับสายตาที่จับจ้องไปที่เฉินผิง

ขณะที่พวกเขากำลังจะเข้าโจมตี จู่ๆ ก็มีเสียงอันเย็นเยือกดังขึ้นจากทางด้านหลัง “ใครกันที่กล้าพูดจาให้ร้ายต่อวังจวี้หมาน? มันผู้นั้นอยากตายหรือยังไงกัน?”

สิ้นเสียงนั่นก็ตามมาด้วยลมกระโชกแรงที่ทำให้ทุกคนต้องเซถอยหลัง

เพียงไม่กี่วินาที ก็มีร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งร่อนลงมาอยู่ตรงหน้าเฉินผิง ชายทั้งสองจากวังจวี้หมานรีบคุกเข่าลงอย่างรวดเร็วทันทีที่เห็นชายผู้นั้น “สวัสดีครับ คุณฉินจิ้งอวิ๋น”

เฉินผิงหรี่ตาลงและมองดูชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า เขามีรูปร่างสูงสง่า สวมเสื้อผ้าหรูหราและมีห่วงสองอันอยู่ที่จมูกซึ่งทำให้เขาดูเหมือนกับควาย

ชายหนุ่มจ้องมองเฉินผิงด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม