ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนหนึ่งที่รออยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามวันก็รู้สึกทนไม่ไหวอีกต่อไป ท้ายที่สุดแล้ว คนจากวังจวี้หมานก็ยังคงปฏิเสธที่จะเปิดใช้อาคมเคลื่อนย้าย แม้ว่าจะมีผู้คนหลายร้อยคนรวมตัวกันที่นี่ก็ตาม
“แกกล้าดูถูกบรรพบุรุษของเราอย่างนั้นเหรอ? ตายซะเถอะ!” ชายคนหนึ่งจากวังจวี้หมานคำรามขึ้นพร้อมกับเตะเข้าใส่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนนั้น
ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลบลูกเตะ แต่ระยะการเคลื่อนไหวของเขาก็ถูกจำกัดด้วยคนจำนวนมากที่อยู่รอบตัว
ตู้ม!
ฝึกบำเพ็ญฌานถูกพลังเตะจนลอยกระเด็นไป และตกลงบนพื้นด้านหลังฝูงชน
เนื่องจากผู้คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุล้วนเป็นคนแปลกหน้ากันทั้งสิ้น จึงไม่มีใครเต็มใจที่จะออกหน้ารับแทนผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนนั้น เนื่องจากจำเป็นต้องใช้อาคมเคลื่อนย้าย พวกเขาจึงไม่กล้ามีปัญหากับวังจวี้หมานเพียงเพราะคนแปลกหน้า
แม้ว่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนอื่นๆ จะไม่พอใจกับการกระทำของวังจวี้หมาน แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา
“เจ้าพวกคนจากวังจวี้หมานจะทำเกินไปแล้ว!” จี้อวิ๋นอุทานอย่างโกรธเคือง
“ฮึ่ม! พวกเขาเป็นแค่กลุ่มคนป่าเถื่อน! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขาจะคิดการใหญ่ในการครอบครองอาคมเคลื่อนย้าย!” หัวเฟิ่งพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก
ชายสองคนจากวังจวี้หมานมีสีหน้ายิ้มแย้มเมื่อเห็นฝูงชนมีท่าทีที่เกรงกลัว
ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานพวกนี้ได้อยู่ภายใต้อำนาจของเราอย่างสมบูรณ์แล้ว! เมื่อเราควบคุมอาคมเคลื่อนย้ายได้ก็เท่ากับว่าเราสามารถควบคุมพวกเขาได้ทั้งหมด!
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครกล้าโต้แย้ง เฉินผิงจึงพูดออกไปว่า “ถึงกับทำร้ายคนอื่นเพียงเพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำเท่านั้นเหรอ? พวกคุณทำเกินไปหน่อยนะ!”
“นั่นใครพูด? กล้าดียังไงเขามาสอด?” ชายอีกคนจากวังจวี้หมานตะโกนด้วยความโกรธพร้อมกับมองไปรอบๆ เพื่อหาผู้กระทำผิด
มันคงไม่เป็นไรเลยถ้าพวกเขาแข็งแกร่ง แต่คนเหล่านี้อ่อนแอเกินกว่าจะยืนหยัดต่อสู้กับวังจวี้หมานได้! สำหรับพวกเขาแล้ว เรื่องนี้คงจบไม่สวยเป็นแน่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...