“พูดต่อเลยพวก” เฉินผิงกระตุ้นให้ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานพูดต่อ
“ผมจะบอกความลับอะไรให้ ไม่มีใครรู้เรื่องนี้อีกแล้ว” เขากระแอมในลำคอก่อนจะพูดต่ออย่างลึกลับว่า “จริงๆ แล้ว สองพี่น้องของตระกูลจี้นั้นมีความขัดแย้งกัน ลูกศิษย์ของพวกเขาสวมชุดสีที่แตกต่างกันเพื่อให้ง่ายต่อการแบ่งแยกความแตกต่างระหว่างเชื้อสายทั้งสอง พวกเขาอ้างว่าการเลือกสีที่แตกต่างกันนั้นเป็นเพียงแค่ความชอบส่วนตัว แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่แบบนั้น มันเป็นเพราะลูกศิษย์ของคุณจี้เหลียนหยิงนั้นคุ้นเคยกับความหยิ่งยโสและชอบใช้อำนาจ จึงมักจะสร้างปัญหาและนำความเสื่อมเสียชื่อเสียงมาสู่ตระกูลจี้เสมอ ผู้นำสูงสุดของตระกูลจี้ไม่สามารถควบคุมลูกศิษย์ของคุณจี้เหลียนหยิงได้ เขาจึงคิดวิธีแก้ปัญหานี้ขึ้นมา ด้วยสีเสื้อผ้าของพวกเขาที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนตามท้องถนน ผู้คนจึงสามารถแยกออกได้ว่าใครเป็นลูกศิษย์ของเชื้อสายใด นี่เป็นข้อมูลพิเศษที่คนอื่นไม่รู้”
ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานมีท่าทีที่อิ่มอกอิ่มใจและรู้สึกภูมิใจอย่างที่สุดเพราะเขารู้เรื่องต่างๆ มากมาย
แต่หลังจากเขาพูดจบเพียงไม่นาน ก็มีรัศมีอ่อนๆ เข้ามาปกคลุมเขาไว้
ไม่ทันที่คนอื่นจะสังเกตเห็น แต่เฉินผิงสามารถสัมผัสได้ก่อนแล้ว
รัศมีนั้นเล็ดลอดออกมาจากจี้เหลียนหยิง แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่ด้านหน้าสุด แต่เขาก็สามารถรับรู้ทุกการเคลื่อนไหวของคนที่อยู่ข้างหลังราวเป็นฝ่ามือของเขาเอง
ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานยังคงพูดคุยเกี่ยวกับเมืองหวงหลานต่อไป โดยไม่ทราบถึงภัยที่กำลังจะเกิดขึ้น
หลังจากนั้นไม่นาน เรือเหาะก็เข้าสู่น่านฟ้าของเมืองหวงหลาน เมื่อมองจากทางด้านบน เมืองทั้งเมืองมีลักษณะคล้ายกับสัตว์อสูรขนาดยักษ์ที่กำลังนอนอยู่บนผืนดินอันกว้างใหญ่
เรือเหาะค่อยๆ ร่อนลงอย่างช้าๆ ห่างจากประตูเมืองหวงหลานเพียงไม่กี่ก้าว และเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานก็ทยอยลงจากเรือเหาะ
เมื่อทุกคนลงจากเรือเหาะแล้ว จี้เหลียนหยิงจึงก้าวลงมาด้วยท่าทางที่อ่อนแรง
ทันทีที่เขาเดินผ่านผู้ฝึกบำเพ็ญฌานปากพล่อยคนนั้น เขาก็ลงมือทันที
เขาปล่อยพลังฝ่ามือออกไป และศีรษะของผู้ฝึกบำเพ็ญฌานก็ระเบิดออกราวกับลูกแตงโม
ทุกคนต่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเห็นเขาฆ่าใครบางคนโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย พวกเขาทั้งหมดก็หลบไปด้านข้างด้วยความหวาดกลัว
“ถ้ามีผู้ใดกล้าพูดเรื่องไร้สาระเกี่ยวกับตระกูลจี้อีก นี่จะเป็นชะตากรรมของมันผู้นั้น”
เมื่อพูดจบ จี้เหลียนหยิงก็เดินไป
คำพูดของเขาดูเหมือนจะบอกความหมายอะไรบางอย่างกับเฉินผิงและคนอื่นๆ ซึ่งเป็นคำเตือนให้พวกเขาหยุดสอบถามเรื่องที่เกี่ยวกับตระกูลจี้
ขณะที่เดินมาถึงประตูเมืองหวงหลาน ประตูเมืองก็ค่อยๆ เปิดออกและมีสัตว์อสูรจำนวนสองถึงสามตัวก็เดินออกมาพร้อมกับรถลาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...