จี้เหลียนจวินก็ประหลาดใจเช่นกัน “อวิ๋น เธอบอกว่าเธอหาทางออกมาจากวงแหวนลวงตาได้ด้วยตัวเองอย่างนั้นเหรอ?”
“ครับ” จี้อวิ๋นตอบพร้อมพยักหน้า
“เป็นไปได้ยังไงกัน? วงแหวนลวงตานี้ถูกสร้างขึ้นโดยปรมาจารย์อาคมที่มีทักษะอันเก่งกาจ พวกเขาจะสามารถออกมาจากวงแหวนนั่นโดยง่ายดายได้ยังไง?” จี้เหลียนจวินพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ
“คุณลุงเหยียนจวินครับ คุณเฉินผู้นี้เป็นผู้ที่มีความเชี่ยวชาญทางด้านวงแหวนอาคมและมีความเข้าใจพื้นฐานของวงแหวนลวงตา ดังนั้นภาพลวงตาดังกล่าวจึงไม่ใช่เรื่องที่ท้าทายสำหรับเขาเลยครับ” จี้อวิ๋นอธิบาย
จี้เหลียนจวินมองเฉินผิงอย่างสงสัย เขาดูเด็กเกินไปที่จะเป็นปรมาจารย์ด้านอาคม
“คุณจี้ แม้ว่าวงแหวนลวงตาจะถูกสร้างขึ้นมาเป็นอย่างดี แต่ก็มีข้อบกพร่องอยู่ ใครก็ตามที่มีทักษะในด้านวงแหวนอาคมก็สามารถทำลายมันได้ภายในไม่กี่นาที ตอนที่ผมอยู่ข้างในนั้น ผมได้ทำการปรับเปลี่ยนบางอย่างเพื่อเพิ่มความปลอดภัยให้กับมันและทำให้มันถูกทำลายได้ยากมากขึ้นอีกด้วย” เฉินผิงอธิบายให้จี้เหลียนจวินฟังพร้อมพยักหน้าด้วยความเคารพ
“อะไรนะ? คุณปรับเปลี่ยนวงแหวนลวงตาอย่างงั้นเหรอ?” จี้เหลียนจวินรู้สึกประหลาดใจก่อนจะพูดเสริมอย่างรวดเร็วว่า “ลูกเฉิง ไปดูน้องสาวของลูกหน่อยสิ พวกเขาเข้าไปในวงแหวนลวงตาหลังจากที่มันถูกดัดแปลงแล้ว พ่อเกรงว่าตอนนี้พวกเขาอาจมีปัญหาในการหาทางออกอยู่”
จี้เฉิงรู้สึกอึดอัดใจ เมื่อเขาต้องเผชิญกับความยากลำบากภายในวงแหวนลวงตาที่ถูกดัดแปลง เขาจึงขอความช่วยเหลือจากเฉินผิง ผู้ซึ่งมีความเข้าใจและแบ่งปันคาถาอาคมนี้กับจี้เฉิง
“ตราบใดที่คุณทำตามขั้นตอนคาถา คุณจะไม่มีทางหลงเข้าไปในวงแหวนอย่างแน่นอน” เฉินผิงให้คำมั่นกับเขา
จี้เฉิงพยักหน้าแล้วรีบออกไปทันที
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับน้องสาวทั้งสอง
เมื่อเด็กสาวทั้งสองเห็นเฉินผิงและคนอื่นๆ พวกเขาก็ต้องประหลาดใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...