“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ? อาการป่วยของคุณปู่กำเริบอีกแล้วเหรอ?” จี้เฉิงอุทานออกมาด้วยความกังวล
“นักกลั่นยาทั้งสามคนนั่นสัญญาไว้ไม่ใช่เหรอว่าพ่อจะหายดีภายในเวลาสิบวันนี้? แล้วทำไมเขาถึงอาเจียนเป็นเลือดได้ล่ะ?” จี้เหลียนจวินขมวดคิ้วถามอย่างเย็นชา
“ฉันเองก็ไม่ทราบค่ะ นักกลั่นยาทั้งสามต่างก็ตื่นตระหนก พวกเขายังบอกอีกว่าพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว ฉันจึงรีบวิ่งมารายงานให้คุณทราบ” แม่บ้านอธิบายโดยไม่รู้จะทำอย่างไรดี
“ลุงเหลียนจวิน เกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่เหรอครับ?” จี้อวิ๋นถามอย่างเป็นกังวล
“แค่อาการป่วยของคุณปู่กำเริบเท่านั้น ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอกนะ”
จี้เหลียนจวินไม่อยากให้จี้อวิ่นรู้มากเกินไป
“ลุงเหลียนจวินครับ คุณเฉินไม่ได้เป็นแค่ปรมาจารย์อาคมเท่านั้นนะครับ แต่เขายังเป็นนักกลั่นยาที่มีชื่อเสียงอีกด้วย ทำไมเราไม่ลองให้คุณเฉินลองตรวจดูอาการของคุณปู่หน่อยละครับ?”
จี้อวิ๋นมั่นใจว่าด้วยความสามารถของเฉินผิงแล้ว การจะรักษาปู่ของเขานั้นไม่ใช่เรื่องยาก
จี้เหลียนจวินมองเฉินผิงก่อนจะตอบว่า “มันแค่อาการเก่าที่เขาเป็นมานานกำเริบนิดหน่อยเท่านั้น เขาไม่เป็นอะไรหรอก”
ด้วยเหตุนี้ จี้เหลียนจวินจึงหันไปหาจี้เฉิงแล้วสั่งว่า “ลูกเฉิง พาอวิ๋นไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวพ่อจะไปดูปู่ของลูกเอง”
เมื่อพูดจบ จี้เหลียนจวินก็รีบจากไปโดยมีจี้เหม่ยหลิงและจี้เหม่ยเหยียนเดินตามไปด้วย
แม้ว่าจี้เฉิงจะมองเงาของผู้เป็นพ่อที่เดินจากไปด้วยสีหน้ารู้สึกเป็นกังวล แต่เขาก็แสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นและฝืนยิ้มเพื่อให้จี้อวิ๋นมั่นใจ “ไม่ต้องห่วงหรอก อวิ๋น มันแค่อาการเจ็บป่วยเล็กน้อยเท่านั้น ทำไมฉันไม่พานายเดินดูรอบๆ ล่ะ?”
จี้อวิ๋นสามารถบอกได้ทันทีว่าจี้เฉิงกำลังโกหก เพราะด้วยความเป็นคนที่ซื่อสัตย์ของเขาทำให้เขาแสดงท่าทางโกหกได้อย่างย่ำแย่เป็นที่สุด
“พี่เฉิง บอกความจริงมาเถอะ อาการของคุณปู่ร้ายแรงมากเลยเหรอ? พี่ช่วยพาผมไปหาเขาหน่อยได้มั้ย? บางทีอาการป่วยของเขาอาจจะดีขึ้นตามอารมณ์ถ้าเขาเห็นผมก็เป็นได้นะครับ” จี้อวิ๋นแนะนำ
ใบหน้าของจี้เฉิงแสดงความรู้สึกลำบากใจ เขาไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...