จี้เหลียนจวินมองสีหน้าของนักกลั่นยาทั้งสามก็เข้าใจทันที เขาพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่โกรธจัดจนแดงก่ำ “ลูกเฉิง จับไอ้สารเลวทั้งสามคนนั้นไว้ ในเมื่อพวกเขากล้าเข้ามาทำอันตรายในบ้านของเรา ฉันจะทำให้พวกเขาพบกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายเสียอีก!”
“รับทราบครับ” จี้เฉิงพยักหน้า ก่อนจะสั่งให้คนของเขาจับนักกลั่นยาทั้งสามทันที
ทั้งสามคนไม่มีพลังที่จะต่อต้านหรือแม้แต่จะต่อสู้ขัดขืน พวกเขาถูกจับกุมได้อย่างรวดเร็ว นักกลั่นยาทั้งสามรีบหันไปหาจี้เหลียนหยิงด้วยความตื่นตระหนกและกล่าวขอร้องอ้อนวอนออกมาทันที “คุณจี้เหลียนหยิง ช่วยด้วย! โปรดช่วยพวกเราด้วย!”
จี้เหลียนหยิงมองพวกเขาอย่างเคร่งขรึม “แกเจ้าพวกเดรัจฉาน! แกยังมีหน้ามาขอให้ฉันช่วยหลังจากที่พวกแกทำร้ายพ่อของฉันอีกงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ! เอาตัวพวกเขาออกไปและฆ่าทิ้งซะ!”
นักกลั่นยาคนหนึ่งดิ้นรนอย่างสิ้นหวังและตะโกนว่า “คุณจี้เหลียนหยิง คุณทำแบบนี้ไม่ได้! นี่มัน-”
จู่ๆ จี้เหลียนหยิงก็โบกฝ่ามือออกไปขณะที่นักกลั่นยายังไม่ทันจะพูดจบประโยค รัศมีพลังของเขาก็ระเบิดทะลุหน้าอกของอีกฝ่ายทันที และสิ้นลมในที่สุดก่อนที่เขาจะพูดจบ
นักกลั่นยาที่เหลือต่างตกตะลึงหลังจากเห็นการตายของสหายของพวกเขา พวกเขาก็ตะโกนใส่จี้เหลียนหยิงว่า “ไอ้สารเลว! เราทำทั้งหมดนี้เพราะแกเป็นคนบอกให้เราทำ! แต่ตอนนี้แก—”
ผั่วะ! ผั่วะ!
สีหน้าของจี้เหลียนหยิงเปลี่ยนไปทันที และเพียงชั่วพริบตา เขาก็โจมตีอีกสองครั้งและสังหารนักกลั่นยาที่เหลืออีกสองคนจนตาย
เมื่อจี้เหลียนจวินเห็นน้องชายของตนสังหารนักกลั่นยาทั้งสามคน ใบหน้าของเขาก็ดูโหดเหี้ยม
“อย่าไปฟังไอ้สารเลวพวกนั้นพูดเลย พี่เหลียนจวิน พวกเขากล่าวหาโดยไม่มีมูลความจริง แม้ว่าผมจะเป็นคนพาพวกเขามาที่นี่ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะใช้วิธีการอะไรในการรักษา เพราะผมไม่มีความรู้ทางการแพทย์” จี้เหลียนหยิงรีบอธิบายทันที แม้ว่าฉันจะอยากได้ตำแหน่งผู้นำตระกูลของจี้เหลียนจวินมากแค่ไหนก็ตาม แต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา ฉันจำเป็นต้องอดทนเอาไว้!
ในขณะเดียวกัน จี้เหลียนจวินจ้องไปที่จี้เหลียนหยิงด้วยความโกรธเคือง ฉันไม่นึกไม่ฝันเลยว่าน้องชายของฉันคนนี้จะกล้าลงมือกระทำการบางอย่างเพื่อทำร้ายพ่อของเราจริงๆ! แต่ตอนนี้ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ? ฉันไม่สามารถจะทำอะไรได้ทั้งนั้น อย่างน้อยก็ไม่ใช่ต่อหน้าพ่อแบบนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...