หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3231

“ตอนนี้ก็เริ่มแข่งกันเถอะ เอาหญ้าเซียนที่จำเป็นต้องใช้ออกมาให้หมด” เฉินผิงบอกเย่าซุนที่ยังคงจับจ้องเตาหลอมเสินหนงไม่วางตา

“ตกลง” เย่าซุนพยักหน้า จากนั้นเขาก็สั่งให้คนของตนเองเอาหญ้าเซียนชนิดต่าง ๆ ที่จำเป็นต้องใช้ในการกลั่นโอสถหยกกระจ่าง

แต่ความมั่นใจที่เคยประดับอยู่บนใบหน้าของเย่าซุนกลับหายวับไป การที่เฉินผิงเอาเตาหลอมเสินหนงออกมาได้สั่นคลอนความมั่นใจในตนเองของเย่าซุน

เตาหลอมเสินหนงคล้ายกับเป็นไพ่ตายของเฉินผิงที่ทำให้เย่าซุนไม่อาจสงบใจลงได้

“เย่าซุน จงตั้งสติให้ดี ๆ ขอเพียงคุณชนะ ไอ้หมอนี่ก็ย่อมต้องตายแน่ ๆ แล้วเตาหลอมเสินหนงก็จะตกเป็นของคุณเอง” เมื่อผู้ติดตามคนหนึ่งของเย่าซุนเห็นอีกฝ่ายตกอยู่ในสภาพจิตใจว้าวุ่น เขาจึงเดินเข้ามากระซิบบอก

เย่าซุนพลันบังเกิดความคิดขึ้นมา จากนั้นเขาก็เหลือบมองเตาหลอมเสินหนงด้วยสายตาโลภโมโทสันอีกครั้งหนึ่ง

“ไอ้หนุ่ม เริ่มแข่งกันเถอะ ใครกลั่นโอสถหยกกระจ่างได้บริสุทธิ์มากที่สุดและใช้เวลาสั้นที่สุดจะเป็นฝ่ายชนะ” เย่าซุนกล่าวขึ้น

“ไม่มีปัญหา” เฉินผิงพยักหน้า

เมื่อเสียงระฆังดังขึ้น การแข่งขันก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ ทุกคนต่างตั้งอกตั้งใจชมดูเพราะอยากเห็นการกลั่นโอสถด้วยเตาหลอมเสินหนง

หลังจากการแข่งขันเริ่มต้นขึ้นแล้ว เย่าซุนก็ร่ายอัคคีวิญญาณขึ้นมาทันทีแล้วค่อย ๆ เฝ้าสังเกตความแรงของมัน จากนั้นเขาก็เริ่มใส่หญ้าเซียนชนิดต่าง ๆ ลงไปในเตากลั่นยาทีละครั้ง ๆ

นี่คือขั้นตอนสำคัญในการกลั่นยา จะต้องควบคุมความแรงของอัคคีวิญญาณและจัดการกับหญ้าเซียนให้ถูกต้องตามลำดับ

แต่เฉินผิงกลับใช้วิธีการต่างกันออกไป เขาโยนหญ้าเซียนที่จำเป็นต้องใช้ในการกลั่นโอสถหยกกระจ่างลงไปในเตาหลอมเสินหนงในรวดเดียว

จากนั้นก็มีอัคคีวิญญาณสีน้ำเงินผุดขึ้นกลางฝ่ามือ จากนั้นเขาก็ซัดมันใส่เตากลั่นยา

ทันใดนั้นก็มีอัคคีลุกโชติช่วงอยู่ข้างในเตาหลอมเสินหนง

เมื่อทุกคนเห็นภาพเหตุการณ์ฉากนี้ ทุกคนก็รู้สึกตกตะลึงเสียจนพูดไม่ออก

แม้แต่เย่าซุนที่เลิกใส่หญ้าเซียนของตัวเองแล้ว ก็ยังมองเฉินผิงด้วยสายตาเหลือเชื่อ

เขาเคยเห็นวิธีกลั่นโอสถมาหลากหลายรูปแบบ แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย

วิธีกลั่นโอสถแบบนี้ถูกต้องแล้วหรือไง?โยนหญ้าเซียนเข้าไปแล้วค่อยติดไฟงั้นรึ?ถ้าหากสามารถกลั่นโอสถด้วยวิธีเช่นนี้ได้ ก็ออกจะดูน่าหัวเราะไปสักหน่อยแล้ว

เมื่อเฉินผิงพูดจบ จู่ ๆ ก็บังเกิดเสียงดังปังที่ชวนให้ทุกคนตื่นตกใจ

ทุกคนคิดว่าเฉินผิงทำเตาหลอมเสินหนงระเบิด

แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นคือหมอกขาวกลุ่มหนึ่งที่ลอยขึ้นมาจากเตาหลอมเสินหนงที่มาพร้อมกับกลิ่นหอมฟุ้งของโอสถ

ทันใดนั้นเมื่อประกายแสงหลากสีสันที่ส่องแสงระยิบระยับบนท้องฟ้าผสานเข้ากับกลิ่นหอมเช่นนี้ ก็ทำให้เกิดเมฆวิญญาณที่แผ่รัศมีความงามออกมา

“เมฆวิญญาณงั้นรึ? นี่คือเมฆวิญญาณ! พวกเราไม่เคยเห็นเมฆวิญญาณงดงามถึงเพียงนั้นมาก่อนเลย”

“โอ้สวรรค์ เขาถึงขนาดทำให้เกิดเมฆวิญญาณขึ้นมาพร้อมกับโอสถหยกกระจ่างเพียงเม็ดเดียวเลยงั้นรึ? นี่มันเคล็ดวิชากลั่นยาแบบไหนกัน?”

“พวกเราไม่สนใจโอสถหยกกระจ่างอีกต่อไปแล้ว เพียงแค่การปรากฏตัวของเมฆวิญญาณก็บอกพวกเราได้แล้วว่าไอ้หมอนี่ชนะแล้วล่ะ เย่าซุนกลั่นโอสถหยกกระจ่างมาไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ แต่ไม่มีสักครั้งเลยที่จะมีเมฆวิญญาณปรากฎขึ้นมา”

ทุกคนจ้องมองเมฆวิญญาณที่ลอยอยู่กลางอากาศด้วยความรู้สึกตื่นตกใจสุดขีด

เย่าซุนที่อยู่อีกด้านหนึ่งล้มก้นจ้ำเบ้าพลางจ้องมองมาที่โอสถ เขาขยี้ตาแรง ๆ เพราะไม่อยากเชื่อว่าการกลั่นโอสถของเฉินผิงจะส่งผลก่อให้เกิดเมฆวิญญาณอันน่าทึ่งเช่นนี้