“ตอนนี้ก็เริ่มแข่งกันเถอะ เอาหญ้าเซียนที่จำเป็นต้องใช้ออกมาให้หมด” เฉินผิงบอกเย่าซุนที่ยังคงจับจ้องเตาหลอมเสินหนงไม่วางตา
“ตกลง” เย่าซุนพยักหน้า จากนั้นเขาก็สั่งให้คนของตนเองเอาหญ้าเซียนชนิดต่าง ๆ ที่จำเป็นต้องใช้ในการกลั่นโอสถหยกกระจ่าง
แต่ความมั่นใจที่เคยประดับอยู่บนใบหน้าของเย่าซุนกลับหายวับไป การที่เฉินผิงเอาเตาหลอมเสินหนงออกมาได้สั่นคลอนความมั่นใจในตนเองของเย่าซุน
เตาหลอมเสินหนงคล้ายกับเป็นไพ่ตายของเฉินผิงที่ทำให้เย่าซุนไม่อาจสงบใจลงได้
“เย่าซุน จงตั้งสติให้ดี ๆ ขอเพียงคุณชนะ ไอ้หมอนี่ก็ย่อมต้องตายแน่ ๆ แล้วเตาหลอมเสินหนงก็จะตกเป็นของคุณเอง” เมื่อผู้ติดตามคนหนึ่งของเย่าซุนเห็นอีกฝ่ายตกอยู่ในสภาพจิตใจว้าวุ่น เขาจึงเดินเข้ามากระซิบบอก
เย่าซุนพลันบังเกิดความคิดขึ้นมา จากนั้นเขาก็เหลือบมองเตาหลอมเสินหนงด้วยสายตาโลภโมโทสันอีกครั้งหนึ่ง
“ไอ้หนุ่ม เริ่มแข่งกันเถอะ ใครกลั่นโอสถหยกกระจ่างได้บริสุทธิ์มากที่สุดและใช้เวลาสั้นที่สุดจะเป็นฝ่ายชนะ” เย่าซุนกล่าวขึ้น
“ไม่มีปัญหา” เฉินผิงพยักหน้า
เมื่อเสียงระฆังดังขึ้น การแข่งขันก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ ทุกคนต่างตั้งอกตั้งใจชมดูเพราะอยากเห็นการกลั่นโอสถด้วยเตาหลอมเสินหนง
หลังจากการแข่งขันเริ่มต้นขึ้นแล้ว เย่าซุนก็ร่ายอัคคีวิญญาณขึ้นมาทันทีแล้วค่อย ๆ เฝ้าสังเกตความแรงของมัน จากนั้นเขาก็เริ่มใส่หญ้าเซียนชนิดต่าง ๆ ลงไปในเตากลั่นยาทีละครั้ง ๆ
นี่คือขั้นตอนสำคัญในการกลั่นยา จะต้องควบคุมความแรงของอัคคีวิญญาณและจัดการกับหญ้าเซียนให้ถูกต้องตามลำดับ
แต่เฉินผิงกลับใช้วิธีการต่างกันออกไป เขาโยนหญ้าเซียนที่จำเป็นต้องใช้ในการกลั่นโอสถหยกกระจ่างลงไปในเตาหลอมเสินหนงในรวดเดียว
จากนั้นก็มีอัคคีวิญญาณสีน้ำเงินผุดขึ้นกลางฝ่ามือ จากนั้นเขาก็ซัดมันใส่เตากลั่นยา
ทันใดนั้นก็มีอัคคีลุกโชติช่วงอยู่ข้างในเตาหลอมเสินหนง
เมื่อทุกคนเห็นภาพเหตุการณ์ฉากนี้ ทุกคนก็รู้สึกตกตะลึงเสียจนพูดไม่ออก
แม้แต่เย่าซุนที่เลิกใส่หญ้าเซียนของตัวเองแล้ว ก็ยังมองเฉินผิงด้วยสายตาเหลือเชื่อ
เขาเคยเห็นวิธีกลั่นโอสถมาหลากหลายรูปแบบ แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย
วิธีกลั่นโอสถแบบนี้ถูกต้องแล้วหรือไง?โยนหญ้าเซียนเข้าไปแล้วค่อยติดไฟงั้นรึ?ถ้าหากสามารถกลั่นโอสถด้วยวิธีเช่นนี้ได้ ก็ออกจะดูน่าหัวเราะไปสักหน่อยแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...