หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3232

หลังจากผ่านไปนาน ทุกคนทก็มารุมล้อมเฉินผิง จากนั้นนักกลั่นยาวัยกลางคนผู้หนึ่งก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ไอ้หนุ่ม ไม่ ไม่ ไม่สิ คุณเฉิน คุณยินดีจะเอาโอสถหยกกระจ่างที่คุณกลั่นออกมาให้พวกเราดูได้หรือเปล่า?”

“ได้สิครับ!” เฉินผิงโยนโอสถหยกกระจ่างที่กลั่นได้ให้แก่นักกลั่นยาวัยกลางคนโดยไม่ลังเลสักนิด

นักกลั่นยาวัยกลางคนลองตรวจสอบรายละเอียดของโอสถหยกกระจ่าง ในขณะเดียวกัน ทุกคนก็โน้มตัวเข้ามาหาเขาเพราะอยากจะตรวจสอบโอสถเช่นกัน

เมื่อได้ประจักษ์ในกลิ่นหอมและสีสันมากมาย ก็เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าโอสถหยกกระจ่างที่เฉินผิงหลอมกลั่นเป็นโอสถชั้นยอด

ทุกคนต่างก็เป็นนักกลั่นยา ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถจำแนกคุณภาพของโอสถได้เอง

“นี่มันสมบูรณ์แบบเกินไปแล้ว ฉันไม่เคยเห็นโอสถหยกกระจ่างอันไร้ที่ติมากเท่านี้ในชีวิตมาก่อนเลย”

“พอนึกว่าเขากลั่นโอสถหยกกระจ่างอันไร้ที่ติขนาดนั้นในเวลาแค่ไม่กี่นาที นี่มันปาฏิหาริย์ชัด ๆ!”

“ถ้าหากเขามีฝีมือการกลั่นยาอยู่ในระดับนี้ตั้งแต่อายุน้อยเพียงเท่านี้ วันหน้าหากเขากลายเป็นนักกลั่นยาในตำนานก็ไม่น่าแปลกใจเลย!”

ทุกคนต่างพากันชื่นชมโอสถหยกกระจ่างของเฉินผิง

เย่าซุนที่ก่อนหน้านี้ล้มลงกับพื้นรีบคลานขึ้นมาแล้วพุ่งไปหาโอสถเม็ดนั้น เพราะอยากจะลองตรวจสอบดูบ้าง

เมื่อเห็นโอสถเม็ดนั้น เขาก็หน้าตาบูดบึ้งเพราะรู้ตัวว่าแพ้แล้ว

อย่างไรเสีย โอสถหยกกระจ่างของเฉินผิงไม่เพียงแต่จะไร้ที่ติ ทว่ายังถึงขนาดก่อให้เกิดเมฆวิญญาณ

จี้เฉิงจ้องมองมาที่เฉินผิงด้วยความรู้สึกตื่นตกใจ “คุณเฉิน ผมไม่คาดคิดเลยว่าคุณจะน่าเหลือเชื่อถึงขนาดนี้”

เขานึกไม่ออกเลยว่าสหายของจี้อวิ๋นจะเชี่ยวชาญด้านการกลั่นยามากถึงเพียงนั้น

แม้แต่เย่าซุนปรมาจารย์นักกลั่นยาแห่งเมืองหวงหลานก็ยังไม่ใช่คู่ประมือของเฉินผิง

ตอนนี้จี้เฉิงยิ่งทวีความนับถือในตัวเฉินผิงมากขึ้น

เฉินผิงจึงหันไปถามเย่าซุนว่า “เย่าซุน คุณคิดว่าใครเป็นผู้ชนะในการแข่งขันเล็ก ๆ ของพวกเรากันล่ะ?”

เย่าซุนจ้องมองมาที่เฉินผิงแล้วเอ่ยขึ้นด้วยความอับอายขายหน้า “คุณชนะแล้ว...”

แต่เฉินผิงก็ไม่สนใจพวกเขาแล้วสั่งให้เย่าซุนนำทางไปหาหญ้าเซียน

เมื่อได้หญ้าหมิงจี้แล้ว เฉินผิงกับจี้เฉิงก็กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลจี้

เนื่องจากเฉินผิงได้หญ้าเซียนทั้งหมดที่ต้องการแล้ว เขาก็เริ่มกลั่นโอสถ

ในขณะเดียวกัน จี้เฉิงก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่ตนเห็นให้จี้เหลียนจวินฟังโดยไม่มีการใส่สีตีไข่

“อะไรนะ? ลูกไม่ได้โกหกพ่อใช่ไหม?แม้แต่เย่าซุนก็ยังพ่ายแพ้ให้คุณเฉินงั้นรึ?” จี้เหลียนจวินรู้สึกตื่นตกใจ

“เป็นเรื่องจริงครับพ่อ ฝีมือการกลั่นยาของของคุณเฉินช่างไร้เทียมทาน พ่อน่าจะได้เห็นเย่าซุนจอมโอหังผู้นั้นก้มหัวลงตรงหน้าคุณเฉินนะครับ!” ตอนที่จี้เฉิงหวนระลึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคฤหาสน์ของเย่าซุน จิตใจของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“ช่างน่าเหลือเชื่อนัก พอนึกว่าสหายที่จี้อวิ๋นพามาที่นี่มีพรสวรรค์ถึงขนาดนี้ ดูเหมือนว่าอาการป่วยของคุณปู่ของลูกน่าจะรักษาหายได้แน่ ๆ” จี้เหลียนจวินถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จี้เฉิงกล่าวด้วยความกังขาว่า “เรื่องนั้นไม่ต้องสงสัยเลย! แต่ผมสงสัยว่าจี้อวิ๋นไปรู้จักนักกลั่นยาผู้มีพรสวรรค์อย่างคุณเฉินได้ยังไงกัน”