หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3234

ด้านหลังของพวกเขาเป็นเทือกเขาหมู่หนึ่ง คฤหาสน์ขนาดมโหฬารของตระกูลจี้ปลูกสร้างอยู่บนเทือกเขาเหล่านั้น

ทั่วทั้งเมืองหวงหลานปลูกสร้างเอาไว้บนเทือกเขาโดยล้อมรอบคฤหาสน์ตระกูลจี้เอาไว้ข้างใน

เมื่อเฉินผิงเห็นว่าอยู่ห่างจากเทือกเขาไม่ไกลนักก็หยุดฝีเท้าลงทันที ราวกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่คล้ายจะคุ้นเคยก็ไม่ใช่ จะไม่คุ้นเคยก็ไม่เชิง

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงหยุดเดินขึ้นมาทันทีแล้วกำลังเหม่อมองไปยังเทือกเขาที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล จี้เหม่ยหลิงก็รีบถามขึ้นมาว่า “คุณเฉิน มีอะไรงั้นเหรอคะ?”

“อ้อ ไม่มีอะไรหรอกครับ” เฉินผิงรีบส่ายหน้า

“เทือกเขาพวกนี้เป็นแดนบรรพบุรุษของตระกูลจี้ เหล่าบรรพชนทุกคนในตระกูลของพวกเราถูกฝังเอาไว้ตรงนั้น มีเพียงบุรษตระกูลจี้เท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้ ส่วนสตรีห้ามเข้าไปเป็นอันขาด” จี้เหม่ยหลิงอธิบายให้เฉินผิงฟัง

เฉินผิงหันไปมองจี้เหม่ยหลิงแล้วอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้ หญิงสาวผู้นี้ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว เธอถึงกับบอกเรื่องแบบนั้นกับฉัน! หากไม่คำนึงถึงสถานการณ์ ฉันก็ถือได้ว่าเป็นคนนอก แต่จี้เหม่ยหลิงผู้นี้กลับไม่ระวังตัวและถึงกับเล่าเรื่องดินแดนที่ตกทอดมาจากบรรพชนจี้ให้ฟัง

หลังจากนั้นไม่นาน เฉินผิงก็ถูกพาเข้าไปในคฤหาสน์ของจี้เหลียนจวิน เมื่อจี้เหลียนจวินเห็นเฉินผิงมาถึง เขาก็รีบเดินเข้ามาต้อนรับฝ่ายหลัง

หลังจากได้ฟังวีรกรรมอันน่าสรรเสริญต่าง ๆ ของเฉินผิงไปเมื่อวานนี้ จี้เหลียนจวินก็ยิ่งนับถือในตัวเฉินผิงมากขึ้นไปอีก

“คุณเฉิน คุณตามหาผมทำไมเหรอครับ? ถ้าคุณอยากได้อะไรจากผม คุณก็ส่งคนมาบอกผมก็ได้ครับ” จี้เหลียนจวินเอ่ยขึ้นด้วยความสุภาพนอบน้อม

“นายท่านจี้ ผมกลั่นโอสถของนายท่านผู้เฒ่าเสร็จแล้ว เพียงแต่ต้องให้ท่านกินตามที่ผมสั่งเอาไว้แล้วผมรับรองได้เลยว่าท่านก็จะสามารถขยับตัวได้ในสามวันและหายดีในอีกสิบวัน” เฉินผิงรับรองด้วยความมั่นอกมั่นใจ

เฉินผิงเข้าใจว่าเป็นความลับของตระกูลจี้ ฉะนั้นต่อให้จี้เหลียนจวินไม่บอก เขาก็ไม่สนใจสักนิด

“ไม่มีอะไรไม่สะดวกหรอกครับ คุณเฉิน!” จี้เหลียนจวินผุดรอยยิ้มจาง ๆ จากนั้นก็เบนความสนใจไปที่จี้เหม่ยหลิงกับจี้เหม่ยเหยียน “ลูกสองคนออกไปเล่นข้างนอกก่อนเถอะ พ่ออยากจะคุยกับคุณเฉินสักหน่อยน่ะ”

หลังจากไล่บุตรสาวทั้งสองคนของตัวเองออกไปแล้ว จี้เหลียนจวินก็กลับมาคุยกับเฉินผิงต่อ “คุณเฉินครับ ขอบอกตามตรงเลยก็แล้วกัน สถานที่แห่งนั้นเป็นแดนบรรพบุรุษของตระกูลจี้ เหล่าบรรพชนในตระกูลของพวกเราที่ล่วงลับไปแล้วต่างอยู่ที่นั่น ฉะนั้นจุติของเหล่าบรรพชนของพวกเราจึงยังคงอยู่ตรงนั้น”

คำพูดของจี้เหลียนจวินรังแต่จะทำให้เฉินผิงรู้สึกสับสนมากขึ้นเท่านั้น “นายท่านจี้ พลังจุติถือกำเนิดขึ้นมาจากสวรรค์และพิภพ หลังจากผู้บำเพ็ญเพียรละสังขารไปแล้ว จุติภูมิของพวกเขาก็จะดับสูญไปด้วย ดังนั้นพลังจุติที่เก็บเอาไว้ข้างในก็น่าจะหวนคืนสู่ธรรมชาติ หลังจากสิ้นชีพไปแล้วยังจะหลงเหลือจุติของคนผู้หนึ่งได้ยังไงกัน?”

“คุณพูดถูกแล้วล่ะครับ คุณเฉิน หลังจากคนเราสิ้นชีพลงไป ทุกอย่างก็จะกลับคืนสู่ความว่างเปล่าและรัศมีพลังทุกรูปแบบก็จะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติอีกครั้ง แต่ก็มีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งคือ เมื่อผู้บำเพ็ญเพียรสิ้นชีพลงในโลกอีกมิติหรืออีกภูมิหนึ่งที่ก่อกำเนิดขึ้นมาจากวงแหวนอาคม พลังจุติภายในตัวพวกเขาจะไม่กระจัดพลัดพรายสู่สวรรค์และพิภพ แต่จะถูกเก็บเอาไว้ในโลกอีกมิติหนึ่งจนกลายเป็นจุติพลังแห่งความโกลาหลที่ถือกำเนิดขึ้นมาโดยไร้พันธะ”