หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3234

ด้านหลังของพวกเขาเป็นเทือกเขาหมู่หนึ่ง คฤหาสน์ขนาดมโหฬารของตระกูลจี้ปลูกสร้างอยู่บนเทือกเขาเหล่านั้น

ทั่วทั้งเมืองหวงหลานปลูกสร้างเอาไว้บนเทือกเขาโดยล้อมรอบคฤหาสน์ตระกูลจี้เอาไว้ข้างใน

เมื่อเฉินผิงเห็นว่าอยู่ห่างจากเทือกเขาไม่ไกลนักก็หยุดฝีเท้าลงทันที ราวกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่คล้ายจะคุ้นเคยก็ไม่ใช่ จะไม่คุ้นเคยก็ไม่เชิง

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงหยุดเดินขึ้นมาทันทีแล้วกำลังเหม่อมองไปยังเทือกเขาที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล จี้เหม่ยหลิงก็รีบถามขึ้นมาว่า “คุณเฉิน มีอะไรงั้นเหรอคะ?”

“อ้อ ไม่มีอะไรหรอกครับ” เฉินผิงรีบส่ายหน้า

“เทือกเขาพวกนี้เป็นแดนบรรพบุรุษของตระกูลจี้ เหล่าบรรพชนทุกคนในตระกูลของพวกเราถูกฝังเอาไว้ตรงนั้น มีเพียงบุรษตระกูลจี้เท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้ ส่วนสตรีห้ามเข้าไปเป็นอันขาด” จี้เหม่ยหลิงอธิบายให้เฉินผิงฟัง

เฉินผิงหันไปมองจี้เหม่ยหลิงแล้วอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้ หญิงสาวผู้นี้ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว เธอถึงกับบอกเรื่องแบบนั้นกับฉัน! หากไม่คำนึงถึงสถานการณ์ ฉันก็ถือได้ว่าเป็นคนนอก แต่จี้เหม่ยหลิงผู้นี้กลับไม่ระวังตัวและถึงกับเล่าเรื่องดินแดนที่ตกทอดมาจากบรรพชนจี้ให้ฟัง

หลังจากนั้นไม่นาน เฉินผิงก็ถูกพาเข้าไปในคฤหาสน์ของจี้เหลียนจวิน เมื่อจี้เหลียนจวินเห็นเฉินผิงมาถึง เขาก็รีบเดินเข้ามาต้อนรับฝ่ายหลัง

หลังจากได้ฟังวีรกรรมอันน่าสรรเสริญต่าง ๆ ของเฉินผิงไปเมื่อวานนี้ จี้เหลียนจวินก็ยิ่งนับถือในตัวเฉินผิงมากขึ้นไปอีก

“คุณเฉิน คุณตามหาผมทำไมเหรอครับ? ถ้าคุณอยากได้อะไรจากผม คุณก็ส่งคนมาบอกผมก็ได้ครับ” จี้เหลียนจวินเอ่ยขึ้นด้วยความสุภาพนอบน้อม

“นายท่านจี้ ผมกลั่นโอสถของนายท่านผู้เฒ่าเสร็จแล้ว เพียงแต่ต้องให้ท่านกินตามที่ผมสั่งเอาไว้แล้วผมรับรองได้เลยว่าท่านก็จะสามารถขยับตัวได้ในสามวันและหายดีในอีกสิบวัน” เฉินผิงรับรองด้วยความมั่นอกมั่นใจ