หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3235

“พลังจุติพวกนี้สามารถซึมซับแล้วหลอมรวมได้ทันที ดังนั้นพวกมันจึงถือว่าเป็นทรัพยากรที่เหล่าบรรพชนของพวกเราหลังเหลือเอาไว้ให้บรรดาลูกหลาน แต่คุณเฉินครับ คุณเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียน เช่นนั้นคุณรู้เรื่องจุติและตรวจพบพลังจุติได้ยังไงกัน?” จี้เหลียนจวินสงสัยยิ่งนัก

อย่างไรเสียก็เคยมียอดฝีมือมาเยือนคฤหาสน์ตระกูลจี้อยู่มากมาย แต่กลับไม่มีใครเคยตรวจพบพลังจุติที่มาจากแดนบรรพบุรุษของพวกเขา

เมื่อเห็นว่าจี้เหลียนจวินไม่ได้ปิดบังความจริง เฉินผิงจึงตัดสินใจที่จะบอกเรื่องพลังจุติของตัวเอง “ขอบอกตามตรงเลยว่า ผมได้ครอบครองพลังจุติแล้ว นั่นก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมสัมผัสรับรู้ถึงพลังจุติได้ไว”

“อะไรนะ?” จี้เหลียนจวินดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ “ถึงคุณจะเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียน แต่กลับสัมผัสรับรู้ได้ถึงพลังจุติแล้วงั้นเหรอ? ผมไม่อยากจะเชื่อเลย! คุณเฉินครับ ถ้าคุณไม่ถือสาอะไร ผมอยากจะถามว่าจุติภูมิของคุณก้าวหน้าขึ้นได้ยังไง? มีลักษณะเหมือนอะไรงั้นเหรือครับ?”

เฉินผิงครุ่นคิดสิ่งที่จะตอบก่อนตอบว่า “จุติภูมิของผมเป็นดาราจักรที่เต็มไปด้วยดวงดาวมากมาย”

ทันทีที่เฉินผิงพูดจบ จี้เหลียนจวินก็รู้สึกตกใจสุดขีด จากนั้นเขาก็ส่ายหน้า “คุณเฉิน อย่าล้อเล่นน่า ผมเชื่อว่าอัจฉริยะอย่างคุณสามารถเปิดจุติภูมิของตัวเองและได้พลังจุติในฐานที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียน แต่ผมไม่เคยได้ยินว่าจะมีจุติภูมิของใครเป็นดาราจักรมาก่อนเลย ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกน่า”

เฉินผิงยิ้มออกมา “ถ้าคุณไม่เชื่อผมล่ะก็ เชิญสอดด้ายแห่งปราณสัมผัสเข้ามาสำรวจดูในจุติภูมิของผมได้เลย”

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงดูเหมือนจะไม่ได้ล้อเล่น จี้เหลียนจวินก็ตอบด้วยความแคลงใจว่า “งั้นก็ดีมาก ๆ เลยครับ ผมขอเข้าไปดูสักหน่อยก็แล้วกัน”

จี้เหลียนจวินไม่รอช้าก็ส่งด้ายแห่งปราณสัมผัสจากทะเลจิตสำนึกของตนเข้าไปในร่างของเฉินผิง

เมื่อจี้เหลียนจวินแหงนมองท้องนภาพร่างดาราและดวงดาราอันไร้ที่สิ้นสุดเหนือตัวเขา ก็ให้รู้สึกตกอกตกใจ แม้ดวงดาวต่างมืดสนิท ทว่ากลับมีมากมายนับไม่ถ้วน พอนึกว่าจุติภูมิไร้ที่สิ้นสุด ก็มีแต่สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเฉินผิงสัมผัสรับรู้จุติได้กี่แบบในภูมิแห่งนี้และเขาสามารถเก็บพลังจุติได้มากมายขนาดไหน!

เขาไม่เคยนึกเลยว่าจะมีจุติภูมิขนาดเท่าดาราจักรแห่งหนึ่งอยู่ภายในร่างของผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียน นอกเหนือไปจากนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนที่ว่าก็เข้าใจพลังจุติถึงสามแบบเข้าไปแล้ว ถ้าหากเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตนเองก็คงไม่เชื่อเด็ดขาด

หลังจากจี้เหลียนจวินชักปราณสัมผัสของตนเองออกจากร่างของเฉินผิง เขาก็ยังรู้สึกตื่นตกใจอยู่ดี

“นายท่านจี้ คุณไม่ต้องตื่นเต้นไปหรอกครับ บอกตามตรงว่าผมเป็นข้อยกเว้นที่ไม่เป็นไปตามกฎ ผมสงสัยว่าคุณจะเคยเจอคนที่เป็นเหมือนกับผมอยู่บ่อย ๆ หรือเปล่า ยังไงซะถ้าทุกคนเป็นเหมือนผมกันหมด อาณาจักรนิรันดร์ก็คงจะกลายเป็นที่รกร้างไปนานแล้ว” เฉินผิงยิ้มขึ้นมา ปริมาณทรัพยากรที่ฉันต้องใช้เพื่อเลื่อนระดับพลังบำเพ็ญฌานของตัวเองมากกว่าผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่น ๆ ในระดับเดียวกันอย่างน้อยสิบเท่าตัว ถ้าหากทุกคนในอาณาจักรนิรันดร์เป็นเหมือนกับฉัน เช่นนั้นทรัพยากรทั้งหมดในอาณาจักรก็คงจะหมดไปตั้งนานแล้วล่ะ

“คุณเฉินครับ กระทั่งผมได้มาพบคุณถึงได้เข้าใจคำพูดที่ว่า 'มีปลาที่ใหญ่กว่าเสมอแหละ' ได้อย่างถ่องแท้” จี้เหลียนจวินทอดถอนใจ