หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3245

“พวกเราออกไปแบบนั้นไม่ได้ หลังจากพวกเราฝ่าฟันจนเข้ามาได้แล้วจะออกไปได้ยังไงกันเล่า?” จี้เหม่ยเหยียนไม่ยอมจากไป จากนั้นเธอก็หันไปทางไท่จู่ “ไท่จู่ เขาอาจจะไม่ใช่คนของตระกูลจี้ก็จริง แต่ตอนนี้เขาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลแล้วค่ะ ท่านไล่เขาไปไม่ได้”

“ส่วนหนึ่งของตระกูลงั้นรึ?” ไท่จู่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง

“ใช่ค่ะ เขาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูล เขาเป็นสามีของฉันทั้งยังเป็นลูกเขยของตระกูลจี้อีกด้วย พวกเราแต่งงานกันแล้วค่ะ” จี้เหม่ยเหยียนกอดแขนของเฉินผิงเอาไว้

เฉินผิงรู้สึกตกตะลึงจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ เขาไม่คาดคิดเลยว่าจี้เหม่ยเหยียนจะกุเรื่องพรรค์นั้นขึ้นมา

“เหลวไหลทั้งเพ เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือไง? เจ้ายังบริสุทธิ์อยู่แล้วพวกเจ้าสองคนจะเป็นสามีภรรยากันได้ยังไง?” ไท่จู่ร้องตะโกนด้วยแรงโทสะ

“พวกเราเป็นสามีภรรยากันจริง ๆ ค่ะ ถ้าหากท่านไม่เชื่อล่ะก็ฉันจะพิสูจน์ให้ท่านดูเอง” เมื่อจี้เหม่ยเหยียนพูดจบก็จูงทอเฉินผิงแล้วพาเขาเข้าไปในห้องที่อยู่ติดกับห้องโถงก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตนเอง

“คุณหนูจี้ คุณทำอะไรน่ะ?” การกระทำของเธอทำให้เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ

“พวกเราต้องเข้าหอกันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเขาจะไล่คุณออกไป!” จี้เหม่ยเหยียนบอกเฉินผิง

“ผมไม่อาจทำลายชื่อเสียงของคุณเพราะเห็นแก่ผลประโยชน์ได้ ผมทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้หรอก” เฉินผิงรีบหันกลับไปเพื่อเลี่ยงไม่ให้มองเห็นเรือนร่างของจี้เหม่ยเหยียน

“ทำไมคุณถึงได้ลังเลขนาดนั้นล่ะ? คุณเป็นผู้ชายนะ มาเถอะน่า! คุณจะกลัวอะไรเล่า? ฉันยังไม่กลัวที่ต้องเรื่องแบบนี้เลย ฉันรู้ว่าคุณมีผู้หญิงห้อมล้อมอยู่มากมาย ฉะนั้นต่อให้พวกเราหลับนอนด้วยกัน ฉันก็ไม่ต้องให้คุณมารับผิดชอบหรอกน่า อย่าห่วงไปเลย!” จี้เหม่ยเหยียนกล่าวพลางถอดเสื้อผ้าของตนเอง

ไม่นานจี้เหม่ยเหยียนก็เปลือยเปล่าต่อหน้าเฉินผิง เธอถึงกับขยับเข้ามากอดเขาไว้

ในฐานที่เป็นบุรุษคนหนึ่ง เฉินผิงรู้ว่ายากที่จะต้านทานสิ่งยั่วยวนเช่นนั้นได้

เขากัดฟันเดินเข้ามากดเธอลงกับเตียงนอนแล้วคร่อมกายเหนือร่างเธอ

เมื่อได้ยินเสียงครวญครางเร้าอารมณ์ที่ดังมาจากห้อง ไท่จู่ที่นั่งอยู่ในห้องโถงก็รู้สึกเศร้าใจอย่างเห็นได้ชึดจนถึงขนาดทอดถอนใจด้วยความอับจนหนทาง “ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว สังคมเดี๋ยวนี้มันกลายเป็นอะไรไปแล้ว? หญิงสาวไม่สนใจที่จะรักษาพรหมจรรย์ของตัวเอง ช่างน่าสลดใจที่ต้องเห็นพวกเธอไม่นำพาต่อความศักดิ์สิทธิ์ของความสัมพันธ์ทางกาย”

“แต่พวกเจ้าสองคนจะต้องควบคุมจิตใจและตั้งสติให้มั่น อย่าได้มีความคิดหยาบโลนเป็นอันขาด!” ไท่จู่เอ่ยเตือน

ขณะที่เขาพูดก็ยกมือขึ้นราวกับว่ากำลังใช้ฝ่ามือยกเอาพลังที่มองไม่เห็นขึ้นมา ลำแสงสีแดงฉานรวมตัวเข้าดด้วยกันอย่างรวดเร็ว จากนั้นไม่กี่อึดใจ ประตูรูปวงรีที่เปล่งประกายแสงช่วงโชติก็ปรากฎต่อหน้าต่อตาพวกเขา

“เข้าไปสิ” ไท่จู่กล่าวขึ้น

“ขอบคุณค่ะ!” จี้เหม่ยเหยียนแสดงความขอบคุณก่อนจะจูงมือเฉินผิงและพาเข้าเข้าไปในแสงสว่างลำดังกล่าว

“ประตูจะพาพวกเราไปที่ไหนงั้นเหรอ? เป็นอาคมเคลื่อนย้ายอะไรสักอย่างหรือเปล่า?” เฉินผิงไม่เข้าใจเอาเสียเลย เขากำลังใช้ประตูที่โผล่มาจากที่ไหนสักแห่งบานนี้ส่งพวกเราออกไปงั้นเหรอ?

“ไม่ต้องห่วงไปหรอก มันไม่ใช่อาคมเคลื่อนย้าย เขากำลังส่งพวกเราไปที่แดนบรรพบุรุษ โถงหลักทำหน้าที่เป็นอาณาบริเวณรอบนอกของแดนบรรพบุรุษ ขณะที่จุดหมายปลายทางที่แท้จริงกลับอยู่ภายในวงแหวนอาคมอันสลับซับซ้อน โครงสร้างแบบนี้จะสงวนรักษาจุติเอาไว้หลายสิบปี แต่เนื่องจากอายุขัยของอาคมจึงเสื่อมสลายไปบ้างแล้ว ดังนั้นเมื่อไหร่ก็ตามที่ประตูของแดนบรรพบุรุษเปิดออก จุติที่ไร้พันธะก็จะรั่วไหลออกมาแล้วผสานเข้ากับฟ้าดินโดยรอบ พลังจุติที่พวกเราสัมผัสได้เมื่อวันก่อนคือพลังส่วนที่เหลือซึ่งเล็ดลอดออกมาจากแดนบรรพบุรุษ” จี้เหม่ยเหยียนอธิบายให้เฉินผิงฟัง