หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3246

หลังจากเข้าใจสถานการณ์แล้ว เฉินผิงพร้อมกับจี้เหม่ยเหยียนก้าวเดินเข้ามาในประตูที่เปล่งแสงช่วงโชติ

ขณะที่ทั้งสองคนถูกแสงสว่างโอบล้อมเอาไว้ คลื่นพลังอันมหาศาลก็แผ่ออกมา ร่างกายของเฉินผิงกับจี้เหม่ยเหยียนสลายกลายเป็นกระแสง

ไท่จู่ถอนหายใจพลางหลับตาลงอีกครั้ง

ทันใดนั้นเฉินผิงกับจี้เหม่ยเหยียนก็สัมผัสได้ถึงประกายแสงสีขาวที่วูบผ่านพวกเขาไป ก่อนจะพบว่าพวกเขาอยู่ในป่าที่เต็มไปด้วยภูเขา

อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมอันน่าหลงใหลของหมู่มวลบุปผา ก่อให้เกิดฉากอันเงียบสงบและงดงามราวกับภาพวาด

เฉินผิงเข้าใจแล้วว่าแดนบรรพบุรุษของตระกูลจี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าโลกที่เหล่าผู้อาวุโสใช้วงแหวนอาคมรังสรรค์ขึ้นมาอย่างพิถีพิถัน

วัตถุประสงค์หลักก็เพื่อสงวนรักษาทรัพยากรต่าง ๆ เพื่อความรุ่งเรืองของคนรุ่นต่อ ๆ ไป อันทำให้แน่ใจได้ว่าตระกูลจี้จะยังฟื้นตัวได้ตลอดหลายสิบปี

“จุติโลหะมีอยู่มากที่สุดในแดนบรรพบุรุษของพวกเรา เพราะสมัยก่อนเหล่าบรรพชนของพวกเราต่างเข้าใจจุติแบบนี้ ขณะที่จุติอื่น ๆ ที่รองลงมาจะมีอยู่น้อยเมื่อเทียบกับจุติโลหะ จุติจำเพาะเช่นนี้เป็นการปกป้องภายในตัว หากเชี่ยวชาญจุติโลหะก็จะช่วยเสริมการปกป้องร่างกายได้มาก น่าเสียดายที่ฉันไม่มีจุติภูมิจึงไม่อาจเข้าใจจุติได้ ตอนนี้ในแดนบรรพบุรุษ ฉันได้แต่ค้นหาทรัพยากรทางเลือกเท่านั้นแล้ว” จี้เหม่ยเหยียนอธิบายให้ฟัง

อย่างไรเสียผู้มีพรสวรรค์พิเศษอย่างเฉินผิงก็นับว่าหาได้ยาก ย่อมไม่ใช่เรื่องปกติเลยที่ใครสักคนจะกระตุ้นจุติได้ทันทีที่บรระลุถึงระดับกึ่งเซียน นับประสาอะไรกับเรื่องเข้าใจถึงจุติหลายแบบใคราวเดียวกันด้วยเล่า

เมื่อสัมผัสได้ถึงจุติไร้พันธะที่เลื่อนลอยอยู่รอบตัว เฉินผิงก็หาตำแหน่งที่เหมาะสมตามสัญชาตญาณพลางนั่งลงแล้วเริ่มขั้นตอนการซึมซับ

“คุณจะทำอะไรน่ะ?” จี้เหม่ยเหยียนเอ่ยถาม

“แน่นอนว่าผมกำลังทำความเข้าใจถึงจุติ แม้ว่าที่นี่จะมีจุติโลหะอยู่มากมาย ผมก็ยังไม่เข้าใจกระจ่าง ฉะนั้นผมจึงไม่สามารถซึมซับและหลอมรวมมันได้ ผมจำเป็นต้องเข้าใจมันก่อน” เฉินผิงอธิบายให้ฟัง

แผนการของเขาเห็นได้ชัดเจนคือ เพื่อเข้าใจถึงจุติโลหะพลางซึมซับพลังจุติที่มีอยู่แล้วบรรลุถึงพลังจุติเพิ่มเติม

เมื่อได้ยินคำถามของเฉินผิง จี้เหม่ยเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะกลอกตา “นั่นเป็นคำถามที่ค่อนข้างโง่เง่าทีเดียว ลองคิดดูแบบนี้สิ ถ้าไม่มีการปลุกกระตุ้นจุติภูมิ จะใช้อะไรมาฆ่าอสูรจุตินับร้อยนับพันเล่า?”

ในที่สุดเฉินผิงก็เข้าใจความคิดของเธอจึงส่งยิ้มกระอักกระอ่วนให้ “โทษที ผมลืมเรื่องจุติภูมิไปเลย”

การเข้าใจถึงพลังจุติจำเป็นต้องปลุกกระตุ้นจุติภูมิซึ่งมีความยากในตัวเอง

“ไปกันเถอะ ฉันจะพาคุณไปหาอสูรจุติ แต่ฉันช่วยคุณฆ่าพวกมันไม่ได้หรอกนะ พอนึกว่าฉันยังปลุกกระตุ้นจุติภูมิของตัวเองไม่ได้เลย ฉันก็รู้สึกว่าอ่อนแอเกินกว่าจะทำแบบนั้นได้” จี้เหม่ยเหยียนเสนอขึ้นมา

“ผมเข้าใจแล้ว ขอบคุณครับ คุณหนูจี้” เฉินผิวกล่าวด้วยความซาบซึ้งใจ

เมื่อเห็นสีหน้าซาบซึ้งตื้นตันใจของเขา สีหน้าของจี้เหม่ยเหยียนก็เปลี่ยนเป็นไม่พอใจแล้วมองเขาด้วยความขุ่นเคือง “คุณหลับนอนกับฉันแล้ว จะแสร้งทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ?”